نقد

[amir ahmadi]

فمنیسم با شعارهایی چون زندان شدن زنها در حصار افسانه زیبایی ،ارمغانی جز نفرت زنها
از جسمشان نداشته است.گویی ظرافت و زیبایی زنانه ،گناهی نابخشودنی است
رهبران فمنیسم دایما در باره موفقیت زنان مجردی سخن می گویند که درامد حاصل از
حرفه شان ان قدر هست که بتوانند راحت و اسوده زندگی کنند و سخن در باره زنان
بینوایی نمی گریند که باید به نان بخور و نمیر بسازندو توانایی سیر کردن شکم خود را ندارند
چه رسد به انکه بچه هایشان را هم سیر کنند .
همه شعارهای انها توهین به زنهایی است که ترجیح می دهند یا دست کم ناچارند در خانه
بمانند و نگذارند بچه های نوجوانشان به راههای خلاف کشیده شوند.
زنانی که اتفاقا در اکثریت هستند و شغلی ندارند به دانشگاه نمی روند و مشغول تجارت
هم نیستند تکلیفشان چیست؟
رهبران افراط گرای نهضت ،دایما فریاد بر می اورند که هرکس با نظر انها موافق نیست
ضد زن است و هر کس در باره ارزشهای خانوادگی سخن می گوید،متعصب و امل است.