شیوه های رصد

[deltang]

شیوه های رصد

ابزار و فنون کار ستاره شناسان امروز با دهه 1950 بسیار متفاوت است. مثلا شکل تلسکوپ بشدت تغییر کرده، علاوه بر زمین، اکنون در مدار زمین و یا در حال حرکت بسوی سیارات دیگر یافت می شوند. و اگرچه هنوز تلسکوپها نور ستارگان را جمع می کنند، ولی اکنون سایر اشکال تشعشع نظیر امواج رادیویی، تشعشع مادون قرمز و اشعه ایکس نیز بطور منظم ثبت و تحلیل می شود.

عکاس نجومی:

دو اختراع بزرگ قرن 19 و 20 یعنی عکاسی و رایانه بخدمت ستاره شناسان در آمده، پیدایش ستاره شناسی نامرئی در دهه 1940 درک ما را از جهان بیشتر نموده است.
دوربینها از هنگام اختراع در اواسط قرن نوزدهم رو به آسمان گرفته شده اند. اولین عکس ماه در سال 1830 و لکه های خورشیدی در سال 1845 گرفته شد. خیلی زود ستاره شناسان دریافتند که جزئیات نامرئی برای چشم غیر مسلح در عکس ها نمایان می شود زیرا زمان درازتر تابش نور به دوربین به منزله آن بود که نسبت به چشم، نور بیشتری در دوربین جمع می شود.

شیوه های الکترونیکی

اگرچه هنوز از صفحات عکاسی استفاده می شود، ولی از نیمه دهه 1970 ستاره شناسان از یابنده های الکترونیک موسوم به وسایل شارژدار برای گرفتن عکس بیشتر استفاده می کنند. این وسایل تصاویر را بر روی یک تراشه الکترونیکی ثبت می کنند و آن نیز اطلاعات را به رایانه می دهد و در نتیجه عکس حاصله دقیق تر از عکس صفحه عکاسی است. عکس حاصله بر صفحه رایانه به نمایش در می آید و می توان آن را تجزیه و تحلیل کرد.

کشف تشعشع نامرئی

اجرام سماوی در فضا تشعشعی را منتشر می کنند که برای چشم ما مرئی نیست، ولی می تواند به ما در درک جهان کمک کند. نخستین بار در سال 1800 تشعشع مادون قرمز خورشید کشف شد ولی ستاره شناسی با اشعه مادون قرمز تا دهه 1960 آغاز نشد. اولین کاربرد ستاره شناسی رادیویی در سال 1932 صورت گرفت. کارل یانسکی مهندس رادیو در آمریکا جریانی از امواج رادیویی منتشره از صورت فلکی قوس را کشف کرد و اولین اشعه های ایکس آسمانی در سال 1948 ثبت شدند. از دهه 1940 ، ستاره شناسان به طور منظم به جمع آوری و تجزیه اشکال مختلف تشعشع نامرئی پرداخته اند.