ژار (زهر)

[behnam5555]

چون زنسیم میشود زلف بنفشه پرشکن
وه که دلم چه یاد از آن عهد شکن نمیکند
«حافظ»

ژار(زهر)


له داخی مه­ینه­تی ده­وران دلم پر ئاوره ساقی

ألا یا ایها الساقی قلبی ملیءٌ بالنار من هموم الأیام

از حسرت اندوه روزگار دلم پُرِ آتیشه ای ساقی

له ژاری تالی ژین دیسان پیاله­ی دل پره ساقی

من سم الحیاة الناقع کأس القلب ملیئة مرة أخری

از سم تلخ زندگی باز پیالۀ دل پُرِ ساقی!

وه­ره ئه­مشه­و وه­کو هه­ر شه­و، وه­ره ساقی دلم خوینه

تعالی اللیلة کاللیالی الماضیة تعالی، قلبی دامی

بیا امشب مثل هر شب بیا ساقی دلم خونه

هه­تا کوو دیته چاوم خه­و حه­رامه شه­ربه­تان بینه

آتی بالعصیر المحرم حتـی یأخذنی النـوم

تا خواب به چشمانم می­آید ازین شربتهای حرام بیار

دلم زوخاوی لی درژی ده­سا هه­سته بکه مه­ستم

یسکـب القیح من قلبـی فـقم خمِّـرینـی

زدل خونابه می­آید پس برخیز و مستم کن

شه­رابی کون له جامی نوی،به خور تیکه بده ده­ستم

خمورالقدیمةفی کأس جدیدة بالمرة صبّیها واجعلیها فی یدی

شراب کهنه در جامی نو به یکباره بریز و به دستم ده

که وا کون کون بووه جه­رگم له جه­وری ماته­می دنیا

لأن کبـدی هـکذا مـحرق من غدر حـداد الدنیـا

که اینگونه جگر پاره پاره­ست ز جور ماتم دنیا

هه­تا کو سه­رده­می مه­رگم وه­ره هه­ر توم ده­وی ته­نیا

و تعالی حتی یأتینی الموت لأنی أریدک وحدک

بیا تا لحظۀ مرگم که تنها تو را خواهم

هه­ناسه­ی سه­ردی پر داخم ده­میکه گرتویه ناخم

من زمان آهاتی الباردة و حزینة إشتعل فی قلبی

آه سرد پرسوزم زمانی ست که در درون در گرفته

شه­رابی تویه ده­یشوری په­ژاره­ی ژینی پر ئاخم

و خمـرک هذا وحـده یمـحو همـوم حیاتـی الحزینه

و تنهااین شراب توست که میشوید اندوه زندگی پرحسرتم را

ماموستا شریف