يادداشت ويژه:نه آقاي عابدزاده حق با شما نيست!
در همين مدت حضور وي در پرسپوليس ابتدا افشين قطبي، بعد افشين پيرواني، پس از آن وينگادا و حال كرانچار از كادر فني پرسپوليس جدا شده‌اند و در تمام اين موارد احمدرضا عابدزاده لام تا كام شكوه يا شكايتي از جدايي سياسي اين نظرات نداشت
سايت گل ـ نوبت رسيد به احمدرضا عابدزاده تا فوتبال ايران را «سياسي» بخواند. ظاهراً حذف او را تركيب كادرفني جديد پرسپوليس سبب شده تا «احمدرضا عابدزاده» هم تصميم بگيرد، نيش كلامي يا حداقل متلكي آبدار نثار آنها كند كه حفظش نكردند.
اين وسط اما ذكر چند نكته الزامي است. سياسي بودن فوتبال ايران يا به تعبير سياست زده بودن اين فوتبال را تنها كساني مي‌توانند مورد اعتراض قرار دهند كه از آن نفع و منفعتي نبرند وگرنه اين نمي‌‌شود كه آدم «چلوكباب» سياست را بخورد و چون تمام شد يا سفره را جمع كردند، اعترافي كند.
آيا غير از اين است كه جايگاه ديروز احمدرضا عابدزاده در پرسپوليس، جايگاهي سياسي بود؟ آيا احمدرضا عابدزاده به سبب حمايت از سوي افشين پيرواني كه خود او از سوي مخالفان حبيب كاشاني حمايت مي‌شد، به پرسپوليس نيامد؟ آيا حضور داريوش مصطفوي يا عباس انصاري‌فرد بر مسند مديريت پرسپوليس اقدامي سياسي نبود؟ آيا نگرش مسئولان سازمان تربيت بدني به صندلي مديرعاملي استقلال و پرسپوليس نگاهي «غيرسياسي» بودكه حالا احمدرضا عابدزاده پس از دست دادن پستي كه در پي يك تصميم سياسي آغاز شده بود، ميز بازي را به هم مي‌زند وگلايه «سياسي بودن» را سر مي‌دهد؟
اما حكايت و مشكل عابدزاده و دايي كه نه تنها سياسي نيست كه اتفاقاً از سر بي‌سياستي است. آن روزگار كه «احمدرضا عابدزاده» به واسطه جايگاهش از تيم ملي، ستاره اول فوتبال ايران بود، گذشت. عابدزاده هنوز محبوب است و در اين بحثي نيست اما او ديگر چهره اول فوتبال ايران نيست و اين را بايد بداند.
عابدزاده از سال‌هاي قديم با علي دايي هم تيم و هم‌بازي و هم رده بود و اگر در آن زمان نتوانسته دل هم‌بازي خود را به دست بياورد تا در چنين روزهايي از ليست كنار نرود، مشكل فوتبال سياسي ايران نيست.
عابدزاده چند صباحي در پرسپوليس مربي دروازه‌بان بود و حالا بايد جايش را به ديگري بسپارد. اين اگر بد است پس بايد براي همه بد باشد. در همين مدت حضور وي در پرسپوليس ابتدا افشين قطبي، بعد افشين پيرواني، پس از آن وينگادا و حال كرانچار از كادر فني پرسپوليس جدا شده‌اند و در تمام اين موارد احمدرضا عابدزاده لام تا كام شكوه يا شكايتي از جدايي سياسي اين نظرات نداشت! پس چرا حالا كه دست او از سفره كوتاه است يا ديگر جايگاهي در تيم ندارد، يكدفعه همه چيز را «سياسي» مي‌بيند؟
آيا مشكل احمدرضا عابدزاده ـ كه شامل بي‌سياستي او در ارتباط با هم‌بازيان قديم، بي‌سياستي او در ارتباط با خبرنگاران رسانه‌هاي منتقد و ... مي‌گردد، بايد به پاي فوتبال سياسي نوشته شود؟
شايد اگر احمدرضا عابدزاده با دايي رفيق بود و در اين تيم مي ماند،لابد فوتبال ايران ورزشي بود و سياسي نبود و پروانه‌ها و بلبل‌ها در آن پرواز مي‌كردند و هيچ مشكلي هم نبود!