جشنهای زمستانی پیش از کریسمس
در سنتهای بسیاری از فرهنگها جشن زمستانی از جشنهای بسیار محبوب تلقی می شود و بخشی از آن به کم شدن کارهای کشاورزی در فصل زمستان برمی گردد ، از دیدگاه دینی ایستر(عید پاک) مهمترین جشن در تقویم کلیسایی بوده و کریسمس از اهمیت کمتری برخوردار بود ، از سوی دیگر کلیساهای اولیه به جشن گرفتن تولد اعضای کلیسا معترض بودند .
برتری جشن کریسمس در دوران مدرن از بسیاری لحاظ منعکس کننده ی تأثیر فزاینده سنت جشنهای زمستانی است که در آن میان می توان به جشنهای ساتورنالیا ، ناتالیس سولیس ایویچتی ، یول اشاره کرد .
در عصر رومنها ، جشن ساتورنالیا مشهورترین جشن زمستانی و زمان استراحت ، جشن ، شادی و پایان قوانین رسمی محسوب می شد . این جشن به احترام ساتورن از 17 تا 24 دسامبر برگزار می شد اما در دوره امپراطوری این جشن از هفت به پنج روز تقلیل یافت .
ناتالیس سولیس ایویچتی روز 25 دسامبر تحت عنوان "تولد خورشید مغلوب نشدنی" جشن گرفته می شد و دربرگیرنده ستایش الهه ها و خدایان خورشید بود . الگابالوس امپراطوری رومی (222-218) بنیانگذار این جشن بود که مجبوبیت آن در دوران اریلیان به اوج خود رسید . روز 25 دسامبر همچنین تاریخ انقلاب زمستانی است و این جشن نشان دهنده عدم مغلوب شدن خورشید در زمستان بود . بسیاری از نویسندگان اولیه مسیحیت تولد دوباره خورشید را به تولد مسیح نسبت داده اند و کاتولیکها استدلال می کنند که جشن سول اینویکتوس همان تاریخ کریسمس و میلاد مسیح است .
جشن یول در اواخر دسامبر و اوایل ژانویه برگزار می شد و هدف از آن احترام و ستایش خدای رعد بود ؛ یک کُنده بزرگ چوب را با این اعتقاد که هرجرقه رعد بیشتر باشد نشان دهنده تعداد خوک یا گوساله ای است که سال آینده متولد خواهد شد آتش می زدند و جشن تا سوختن کامل کُنده ادامه داشت و گاهی به 12 روز می کشید . ازآنجا که اروپای شمالی از آخرین بخشهایی بود که به مسیحیت روی آورد جشنهای غیر مسیحی آنها تأثیر بسیاری بر شکلی گیری جشن کریسمس داشت . اسکاندیناویها هنوز هم کریسمس را یول می نامند، که این کلمه به تدریج در زبانهای انگلیسی و آلمانی معادل کریسمس شد .
منبع : وب سایت موعود