[دانه کولانه]

شما خدا هستيد ؟


در تعطيلات کريسمس ٬ در يک بعد از ظهر سرد زمستانی ، پسر شش هفت ساله ای جلوی ويترين مغازه ای ايستاده بود . او کفش به پا نداشت و لباسهايش پاره پاره بود .
زن جوانی از آنجا می گذشت ، همين که چشمش به پسرک افتاد ، آرزو و اشتياق را در چشمهای آبی او خواند . دست کودک را گرفت و داخل مغازه برد و برايش کفش و يک دست لباس گرمکن خريد .
وقتی بيرون امدند زن جوان به پسرک گفت : «حالا به خانه ات برگرد ، اميدوارم تعطيلات شاد و خوبی داشته باشی.»
پسرک سرش را بالا آورد نگاهی به او کرد و پرسيد : «خانم! شما خدا هستيد ؟ »
زن جوان لبخندی زد و جواب داد : « نه پسرم ! من فقط يکی از بندگان او هستم.»
پسرک گفت : « مطمئن بودم با او نسبتی داريد ! »