شهره اصرارکردکه من رانندگی کنم که من قبول نکردم.پس خودش پشت فرمان نشست وحرکت کرد.
صدای پخش صوت روزیادکرد،درحال حرکت صحبت هم می کرد.
شهره با صدای بلند- هنوزتصمیم نگرفتی فرهاد؟
من تقریبا با فریاد- درموردچی؟
شهره- کار.می خواهی کجاکارکنی؟
من درحالی که دادمی زدم گفتم- من تازه دوروزه رسیدم.هنوزنه.
هومن با فریاد- صدای اون ضبط روکم کن شهره خانم. صدابه صدانمی رسه
شهره- من مخصوصا دادم این پخش رووصل کردن که صداش زیادوبلندباشه،حالا شما می گیدصداشوکم کنم؟!
من با فریاد- آخه صداش اونقدرزیاده که موزیک رونمی شنویم!
«درهمین وقت یک ماشین پرایدکه دوتا جوون هفده هجده ساله، داخل اون بودند با سرعت بسیار زیاد،جلویی ما پیچید وازما سبقت گرفت ورفت
شهره هم باسرعت زیاد،سر در دنبال اون ها گذاشت.داخل یک بزرگراه حرکت می کردیم
حدود صدوبیست سی کیلومترسرعت ما بودوبا ویراژهایی که شهره میداد،من وهومن داخل ماشین،به این طرف وآنطرف پرتاب
می شدیم. تمام ماشین ها با دیدن سرعت زیاد ما ازجلومون کنار می رفتند»
هومن با فریاد-چی کارمی کنی؟الآن تصادف می کنیم!
من- بابا شهره چه خبرته؟
هومن- سرسام گرفتم،خفش کن این وامونده رو
شهره بافریاد- باید خدمت این ها برسم،الان می گیرمشون!
هومن- داری جون مارومی گیری!نگه داراین صاب مرده رو
من- بپا شهره!الان می زنی به اون یکی!
هومن با فریاد- ذلیل بشی دختر،پرده گوشم پاره شد،فرهاداونو خفه کن
من- بابا شهره ولشون کن برن
هومن- ول کن دربدرها روبذاربرن خبرمرگشون،الان می رسیم قبرسون ها!
شهره- من بایداوناروبگیرم
«درهمین موقع به چراغ راهنمایی نزدیک شدیم وشهره زد روی ترمز وماشین باصدای مهیب کشیده شدن ترمر،روی آسفالت لیز می خورد
وبه طرف ماشین جلویی می رفت که من فرمون رو به یک طرف چرخوندم.هومن بدبخت دراثراین ترمز،به جلوپرت
شد وتقریبا سوارمن شده بود.
خود شهره،رنگش مثل گچ دیوارشده بود.ماشین پراید اون دوتا جوون هم محکم خورد به حفاظ بزرگراه.من بلافاصله ضبط روخاموش کردم.
هومن-آخ آخ آخ،پدرم دراومد! تواون روح پدرت صلوات،بیا پایین،بیا پایین با این رانندگیت! نزدیک بود به ابدیت بپیوندیم ها!
فرهاد بپر پشت فرمون،الان اونایی که ازشون سبقت گرفتیم ومرده،تیکه تیکه مون می کنن ها!