دلم امشو هوای صالح ایکه
بدو صالح که غم بی مه له ایکه
بدو ای پیر خسته ی زمنه
بزن وا شعرنت از نو جوونه
بدو تو یادم هاد خنده و گر
به مثل پوریا شاعر بندر
علی رضایی (شریف):
صحب نمازن یا زرد مغرب
نافهمه ای دل دیوونه بودن
از وقتی رفتن یار از کنارم
و ا دل مه بیگانه بودن
ای عشق پیشته ای شوق دوشم
امرو مه تنهام بی اعتبارم
مثل مه نینن تنها و بی کس
خرصون ماتم از چشم ابارم
کاش تا همیشه پر شور اروم مه
کاشکه ای نرفته اونروز ئو از دس
وا شور و شوق و رویا منشته
لبریز ارم از عشقی مقدس
ویرایش توسط SonBol : 12-04-2010 در ساعت 10:08 PM
|