[SonBol]

رمان هستی من فصل دهم

كشوي ميز آرايش را بيرون كشيد تا كمي خود را بيارايد ناگهان قاب عكس عروسي اش را ديد كه به او دهن كجي مي كرد حتما كسي با عجله قاب را در درون كشوي ميز نهاده بود هستي قاب را برداشت و به خودش و حميد خيره شد ياد گذشته ها در درونش شعله كشيد آه حميد چه مرد مظلوم و مهرباني بود با ياد شب عروسي اش لبخند عميقي روي لبان خوش فرمش نشست او با آرايش بي نقص و لباس زيبايش خيره كننده شده بود به يادش آمد كه حميد با نگاهش مي خواست او را قورت بدهد آرايشگرش بعد از اتمام كارش زبان به تحسين هستي گشود و اقرزار كرده كه هستي مثل فرشته ها زيبا و ستودني است دستش را روي صورت حميد كشيد كه با چشماني براق و اميدوار به دوربين نگاه مي كرد. چه قدر دلش براي حميد تنگ شده بود حميد دوست داشتني او . اوه شايد در اتاق حضور داشت و همسر تنها و اندوهگينش را تماشا مي كرد. هستي نگاهش را به روي صورتش ثابت كرد زيبايي اش ديدني بود . حتي خودش از ديدن قيافه اش در شب عروسي سير نمي شد اگر چه آن شب زيبا و خوشحال بود اما ته قلبش باز چيزي آزارش مي داد و آن عدم حضور فرهاد بود و حضور ياسمن و عمه كه با حسرت به هستي نگاه مي كردند.
سرش را تكان داد بغض هجوم آورده و امانش نمي داد مي دانست امروز با يادآوري خاطراتش زياد خواهد گريست طفلك مريم چه گناهي كرده بود كه مجبور به تحمل هستي بود.
خنكاي آب حالش را جا آورد و چشم هاي خسته و گريانش را نوازش داد بلوز و شلوار كرم رنگي به تن كرد و با كمي آرايش قيافه اش را از آن حالت قبل در آورد هر چه بود مريم براي اولين بار به خانه اش مي آمد و او نمي خواست در بدو ورود مهمانش افسرده و گريان ديده شود. با صداي زنگ به طرف آيفون رفت و در را باز كرد مريم با دسته گلي زيبا وارد شد و هستي بعد از احوالپرسي او را به داخل دعوت كرد. مريم با احتياط راه مي رفت و هستي كه از راه رفتن مريم خوشش مي آمد خنديد و گفت:
- حسابي سنگين شدي مريم فكر كنم چند وقت ديگر راحت مي شوي و كوچولويت به دنيا مي آيد.
مريم خنديد و نگاهي به اطراف خانه انداخت و گفت:
- اي بابا همه مي گويند بعد از به دنيا آمدن اين فسقلي تازه اول گرفتاري و دردسر است فعلا هنوز راحتم
هستي گفت:
- خب درست است اما وقتي به دنيا مي آيد حس مي كني قادر هستي هر كاري را برايش انجام دهي ان قدر عزيز و شيرين است كه تو دلت مي خواهد برايش جان دهي
مريم متوجه گرفتگي هستي شد و از اين كه او را به ياد كودكش اداخته ناراحت شد با سرعت مطالب گفتگويشان را تعيير داد و گفت:
- به به چه خانه تميزي معلوم است كه بانوي خانه حسابي بهش رسيده است
هستي با خوشرويي جواب داد:
- امروز كمي به خانه تكاني مشغول بودم باور نمي كني اگر بگويم در اين مدت كه خانه مامان بودم از حال و روز خانه ام خبر نداشتم اما امروز تو وادارم كردي كه به ياد خانه و كاشانه ام بيافتم و دستي به سر ورويش بكشم.
مريم گفت:
- خب خدا را شكر كه مزاحمت من تو را به زندگيت كشاند تا كي مي خواهي در خانه پدرت باشي و غصه بخوري به فكر زندگي ات باش و اجازه نده پدر و مادرت دائما مراقبت باشند بايد خودت را با روزگار وفق دهي
هستي گفت:
- آره خودم هم همين تصميم را دارم دلم مي خواهد سر كار بروم و يا در كلاس هايي شركت كنم كه سرگرمم كند ديگر مي خواهم از لاك تنهايي و افسردگي بيرون بيايم
مريم گفت:
- خوشحالك كه اين را مي شنوم مي تواني روي كمك من هم حساب كني
هستي با شيطنت گفت:
- تو اگر به كمك من نياز داشتي خبر كن نمي خواهد به من كمك كني
مريم از ته دل خنديد و گفت:
- راست مي گويي چند وقت ديگر سرم شلوغ مي شود
سپس برخاست و به هستي نگاه كرد و گفت
- من خوشحال مي شوم كه هميشه در كنارت باشم هستي اين را از ته قلبم مي گويم تو برايم مثل خواهر مي ماني
هستي نگاه عميقي به چشمان مريم افكند و صداقت را در آن دو چشم معصوم دريافت لبخندي زد و گفت:
- خب چه طوره اول نهار بخوريم و بعد بنشينيم يك گپ حسابي بزنيم؟
مريم موافقت كرد و برخاست تا به هستي در چيدن ميز كمك كند مريم با ديدن ميز شرمنده شد و به هستي گفت:
- قرار نبود اين قدر به زحمت بيافتي
هستي گفت:
- اي بابا چه زحمتي ؟ دوست نداشتم وقتي را به آشپزي بگذرانم اين طوري بيشتر در كنار تو هستم و از هم صحبتي با تو بهره مي برم
مريم گفت:
- نه بابا خيلي خوب لفظ قلم حرف مي زني مي دانم كه آشپزي هم بلدي دفعه ديگر قول بده خودت غذا درست كني باشد؟
هستي بلند خنديد و گفت
- چيه؟ داري براي دفعه ديگر هم برنامه مي چيني؟
مريم گفت:
- البته اگر امروز به من خوش بگذرد افتخار قرار ديگر را به تو مي دهم
هر دو با صداي بلند خنديدند و شروع به كشيدن غذا كردند. هستي مشغول تعارف به مريم بود كه صداي زنگ تلفن در خانه پيچيد. با عذرخواهي از مريم به سوي تلفن رفت و گوشي را برداشت
- بله؟
- هستي
- نه نيستم! هومن تويي
- نه منم فرهاد سلام
- آه سلام فرهاد فكر كردم هومن پشت خط است خوبي؟
با مزه شدي هستي خانم اخيرا نديده بودم شوخي كني. صداي من اين قدر بد و وحشتناك است كه با هومن اشتباه گرفتي
اتفاقا صداي هومن خيلي گرم و زيباست ...خب چه خبر؟
- زنگ زدم خانه دايي مادرت گفت آمدي خانه خودت خبري شده؟
- نه مهمون دارم ترجيح دادم از مهمانم در خانه خودم پذيرايي كنم
- مهمانت مخصوص است يا....
- يعني چه فرهاد؟ زنگ زدي از من سوال و جواب كني؟
- منظوري نداشتم هستي انگار بد موقعي مزاحمت شدم مي توانم بعدا تماس بگيرم
هستي كه از فرهاد دلگير شده بود با لحن تندي گفت
- مگر هميشه كه گاه و بيگاه زنگ مي زني و مرا بازجويي مي كني يا در مورد مهمان هايم يا خواستگاران قبلي ام چيزي مي پرسي اجازه مي گيري كه الان داري واسه تماس بعدي اجازه مي خواهي؟
لحن تند هستي باعث رنجش فرهاد شد با گفتن((عذر مي خواهم خدا نگهدار))تلفن را قطع كرد. هستي ناراحت گوشي را گذاشت نمي دانست چرا مثل بچه ها با فرهاد لجبازي مي كند چرا خوشش مي آمد فرهاد را عصباني كند و حرص او را در بياورد انگار كه باعث تسكينش مي شد به خوبي با صداي فرهاد آشنا بود آن هم وقتي با آن لحن او را صدا مي زد هستي؟ گرم و پرخواهش . اين لحن هميشه در ضمير قلبش حك شده بود پس چرا با صدا كردن هومن حرص فرهاد را در آورده بود؟ خودش هم نمي دانست انگار او هم فرهاد را حق خود مي دانست همان طور كه فرهاد چنين فكر مي كرد انگار حالا كه تنها شده بود فرهاد را فقط براي خودش مي خواست آه چه قدر خودخواه بود! ((واقعا كه خيلي خودخواهي)) جمله اي بود كه خطاب به خودش گفت. نگاهش به مريم افتاد كه به او نگاه مي كرد
شرمنده گفت:
- عذر مي خواهم مريم جان غذايت سرد شد چرا نخوردي؟
- منتظر تو شدم فرهاد خان بود؟
- آره بي خيال ! غذايت را بخور
مريم مي دانست هستي چه عذابي مي كشد از اين كه دائما ماسك بي تفاوتي به چهره بزند چرا كه گونه هاي گلگون هستي خبر از هيجان دروني اش مي داد . دلش براي هستي مي سوخت مي دانست در چه برزخي دست و پا مي زند از يك طرف دل تنهايش كه نياز به همدمي داشت و از طرف ديگر يك عشق قديمي كه در وجودش زبانه مي كشيد عشقي كه مانعي در سر راه هستي نداشت او فرهاد......
مريم مي دانست كه فرهاد سر سختانه مشغول گرم نمودن ذره هاي آن عشق است ، هستي سرسختانه با او مي جنگد. چرا كه عذاب وجدانش از بودن سحر و سينا مانع از انديشيدن او به فرهاد بود.
اما انگار فرهاد نمي خواست كه اين بازي را به آخر برساند و دست از سر هستي بردارد براي هستي بسيار شيرين بود كه دوباره با پسر عمه اش حرف از عشق و محبت بزند
اما باز هم ان عذاب وجدان بر شانه هايش سنگيني مي كرد و به او هشدار مي داد كه فرهاد تنها نيست هستي با غذاي خود بازي مي كرد و مريم كاملا او را زير نظر داشت عاقبت بعد از كشمكش طولاني با خودش دست هايش را در هم قلاب كرد و به مريم نگاه كرد مريم كه مي دانست تلاطم روحي هستي براي چيست گفت:
- هستي جان من نيامدم اين جا كه مزاحمت باشم اگر كاري داري برو
هستي شاد خنديد و گفت
- ناراحت نمي شوي من از اتاقم با فرهاد صحبت كنم؟
- نه عزيزم اين چه حرفيه ؟ مي دانم كه در دلت چه غوغايي برپاست راحت باش
هستي گفت:
- نمي دانم چرا اين قدر بد شدم مثل بچه ها با او لجبازي مي كنم دلم نمي خواهد فكر كند هنوز بچه ام حتما كاري داشته كه اين وقت روز زنگ زده انگار كه تمام تنهايي و بي كسي ام را از چشم او مي بينم
مريم گفت:
- تا تو با فرهاد صحبت مي كني من هم غذايم را مي خورم
و با لبخند هستي را تشويق به رفتن كرد هستي گونه مريم را بوسيد و گفت
- با اجازه شما
و به طرف اتاقش رفت در را به روي خود بست و لب تخت نشست انگشتان دستش يخ كرده بود نمي دانست هيجان دارد يا مي ترسد؟ اما ترس براي چه؟ منصرف شد آخر فرهاد چه كار دارد كه دائما با او تماس مي گيرد راه او و فرهاد حدا شده و او نبايد كاري كند كه فرهاد دوباره آن رابطه قديمي را از سر بگيرد اما باز هم دلش مي خواست صداي فرهاد در گوشش طنين اندازد شماره را گرفت
پوست لبش را جويد تا گوشي برداشته شد
- جانم بفرماييد
هستي دگرگون شد انگار كه در دلش اتش روشن كرده باشند صداي گرفته فرهاد با نواي غم انگيز خواننده در هم اميخت
هستي لب گشود :
- فرهاد؟
- جانم
صداي نفس هاي متلاطم فرهاد در آن طرف سيم هستي را در اين طرف ديوانه مي كرد چهقدر دلش براي اين ترانه تنگ شده بود دلش مي خواست زمان به عقب باز مي گشت و او اين خطاي جبران ناپذير را مرتكب نمي شد. كه اگر بر مي گشت الان فرهاد براي او بود و او اين طور در حسرت نمي سوخت. اشك هاي پي در پي هستي بر روي صورتش او را به خود آورد گوشي را در دستش محكمتر فشرد و گفت
- چيزي شده فرهاد؟
فرهاد با صداي بلند آهي كشيد و گفت:
- نه ! كمي دلم گرفته هستي
- از حرف من ناراحت شدي؟ من منظوري نداشتم در ضمن مهمان دارم و نمي دانم چه طور اين قدر زود از كوره در رفتم
- نه ناراحت نشدم مگر مي شود از تو ناراحت بود؟ ناراحتي من از نداشتن توست. اخ هستي كاش تو با من بودي چه مي شد وروق سرنوشت ما بر مي گشت؟ هستي؟ دارم مي سوزم كاش ما با هم بوديم
- آرام باش فرهاد. چي شده كه تو اين قدر نازك دل و حساس شدي؟ تازگي ها نديده بودم اين طور در خودت فرو بروي و گرفته باشي.
- من هميشه در خودم فرو رفتم هستي اما ديگر نمي توانم ظاهرسازي كنم و نشان بدهم كه خوشبختم من تو را مي خواهم مي فهمي ؟
- نه فرهاد نگو خواهش مي كنم تو سحر و سينا را داري اگر چه داشتن تو هم براي من ارزو شد، اما دلم نمي خواهد سرنوشت سحر و سينا را با خودخواهي خودم سياه كنم
فرهاد از اين اعتراف هستي جا خورد. طعم شيرين اين اعتراف برايش از هر چيزي دلچسب تر بود. چه شده كه هستي مغرور و لجباز اين طور به او ابراز عشق قديمي اش را كرد شايد صداي ترانه كه او را شديدا تحت تاثير قرار داده بود به سير گذشته كشانده بود به او جرات داده بود و واقعا هم همين طور بود.
و حالا هم او گريه مي كرد هم هستي. كاش زمان مي ايستاد و ان دو به مرگ عشقشان مي گريستند و اين خواسته قلبي هر دو بود چرا كه براي چند لحظه و براي دقايقي براي هم بودند
اصلا ندانست فرهاد چه كارش داشته و خود او به چه منظوري به فرهاد زنگ زده تنها گوشي را در دستش مي ديد و صدايي از آن طرف شنيده نمي شد و هستي نمي دانست قلب فرهاد ياري بيشتري براي صحبت كردن با او نداشته و به شدت به سوزش افتاد و فرهاد مجبور به تمام كردن مكالمه شده است. ارام اشك هايش را كه بر گونه سر مي خورد پاك كرد. مريم كنارش نشست و سر او را در آغوش گرفت و گفت
- نمي دانم ، نمي دانم چرا فرهاد اين طور غريب شده انگار يك مسئله اي راو را شديدا رنج مي دهد. چش شده بود؟ يه جوري بود كه انگار تمام غم عالم را به دلش ريخته اند
- خوب ازش مي پرسيدي
- نشد ان قدر حال هر دومان گرفته بود كه نشد هر دو به گذشته ها رفتيم و يادخاطرات قبل افتاديم ما از اين برنامه ها زياد داشتيم گاهي با فرهاد تا نصف شب حرف مي زدم و براي اينده مان نقشه مي كشيديم اما مريم او اين دفعه يك جور ديگر شده بود انگار منتظر يك اتفاق است كه اين طور عاجزانه از من خواهش مي كند بيشتر با او در تماس باشم و به حرفهايش گوش بدهم. دلم بدجوري به شور افتاده است
- هب اين كه ناراحتي ندارد راه چاره اش اين است كه در يك فرصت مناسب يا با او تماس بگيري يا جايي همديگر را ببينيد و از او بپرسي كه چه كارت دارد
- راست مي گويي مريم حان بايد يك روز به خانه عمه ام بروم و با او صحبت كنم
- حتما اين كار را بكن مطمئنا عمه ات هم از ديدن تو خوشحال مي شود به خدا توكل كن اشنا ء ا... همه چيز رو به راه است
هستي نا اميد گفت
- يك زماني بايد به حرف هايش گوش مي دادم بايد پيگير مي شدم كه در آلمان چه كار مي كند و چرا بر نمي گردد اما غرور و لجبازي ام اجازه نداد و من كله شق تر از او به خودم مي گفتم(( حالا كه او سراغي از من نمي گيرد من براي چه منت او را بكشم)) و اين حرف ها و توجيهات بچه گانه باعث شد كه يك عمر در حسرت و پشيماني بسوزم اه مريم نمي داني چه كشيدم حالا هم نمي خواهم دوباره با ندانم كاري هايم فرصت صحبت كردن و روشن شدن هر مسئله اي را از او بگيرم هر چند من در زندگي اش نقش ندارم اما فرهاد مانند تشنه اي است كه شديدا به دنبال اب مي گردد و به نظر مي آيد سحر همسرش او را سيراب نكرده است كه او اين طور به ياد عشق از دست رفته اش افتاده و مرا مي لبد هر چند كه خودم هم دلم مي خواهد هميشه در كنارش باشم اما نمي توانم. او همسر دارد و اين حق همسر اوست كه در كنارش باشد نه من
مريم دستش را به روي شانه هستي نهاد و گفت:
- بلند شد هستي جان با ايك ديدار مي تواني از مسئله اگاه شوي. نهار درست حسابي كه نخوريم حداقل بلند شو يك چايي مهمانم كن
هستي سرش را روي گردن كج كرد و گفت
- تا حالا ميزباني به اين بدي ديده بودي؟ عجب مهمان داري كردم ا مروز ببخش مريم جان بلند شو بريم كه حسابي بهت برسم و ازت پذيرايي كنم
بعد از خوردن نهار هستي چاي و ميوه را به روي ميز در مقابل مريم نهاد و گفت:
- اگر موافق باشي خيلي دلم مي خواهد برايت از فرهاد بگويم از ياسمن از عمه و مادرم از شهلا و هومن و ديگران. از زندگي ام نمي داني چه قدر دلم مي خواهد گذشته را مرور كنم شيطنت هايي كه با ياسمن مي كرديم از باغ لواسان بگويم و به گذشته سفر كنم به جواني ام.
مريم برق چشمان هستي را در لحظه اي كه از فرهاد ياد مي كرد به خوبي مشاهده كرد و گفت
- من آماده ام هستي جان اين دو گوش من مال تو بگو...