[ساقي]

انگشتی
که به غزل سرایانِ آسمان
ماشه می چکاند
نمی داند ؟
طوفان
ابدیت چشمه نیست !
بال هایم را در چشمانم کاشته ام
و چشمانم را در ابر ها
که ناگاه می آیند !!
یک قطره از دلتنگی هایم را
به هر کجای آسمان بیاویزم
برای یک هزاره ی بارانی

کافی ست...

...
..
.