[امیر عباس انصاری]

حضرت فاطمه (س)
شور تب در پیکرم افتاده است
شور مستی در سرم افتاده است
حرف قلبم را هویدا می کنم
با خدای خویش نجوا می کنم
بارالها خسته ام از زندگی
معصیت هایم شده شرمندگی
خوب می دانم که من بد کرده ام
راه خوشبختیِ خود سد کرده ام
من ذلیلم بیش از این خوارم مکن
دوره گرد کوچه بازارم مکن
خود نمی دانم کجا رفتم بخواب
از چه بیدارم نکردی آفتاب
توبه کردم توبه کردم باراله
زندگی و عمرِ خود کردم تباه
باب لطفت را به رویم باز کن
با عزیزانت مرا دمساز کن
***
بعد از این نجوا خدای نیک و زشت
روی برگ کاغذین من نوشت
دوست داری مست و مجنونت کنم
تا ابد بر خویش مدیونت کنم
دوست داری همره جانان شوی
با خدای خویش هم پیمان شوی
می دهم با درد هایت خاتمه
آشنایت می کنم با فاطمه
فاطمه کار خدایی می کند
فاطمه مشکل گشایی می کند
هستی عالم بود از هست ِ او
جنتُّ و دوزخ بُود در دست او
ماسوا روزی خورد از خوان او
گردش چرخ است با فرمان او
***
او کلید قفل های بسته است
او امید هر دل بشکسته است
من به عشقش مصطفی را ساختم
گفت او پس مرتضی را ساختم
بهترین غمخوار و یاور دادمش
همسری را همچو حیدر دادمش
من به عشقش ساختم کوه و دمن
من عطا کردم به زهرایم حسن
داده ام او را عزیز عالمین
برترین مخلوق عالم را حسین
فاطمه بر عرض عالم کوکب است
مادر و آموزگار زینب است
علت ایجاد عالم فاطمه است
نقش روی قلب خاتم فاطمه است
فاطمه یعنی سرور اهل بیت
عزت و فخر و غرور اهل بیت
کردگار این جهان زهرایی است
او تمام دلخوشی حیدر است
او شهيد بین دیوار و در است
ای که هستی پر ز عصیان و گناه
هر چه می خواهی تو از زهرا بخواه