بر برگ سفيدي به سفيدي قلب پاك مهربانت
نقاشي كن عكس خورشيد را
و در پشت پنجره سرد تنهاييم بگذار
تا كه بر من بتابد
و روح يخ‌بسته‌ام را حرارتي جاودانه بخشد
بر برگ سفيدي به سفيدي قلب پاك مهربانت
نقاشي كن امواج آبي دريا را
تا ماهي كوچك قلبم
در آن آرامش آبي
از حس بي‌تابي رها گردد
نقاشي كن عكس چابك عشق را
تا مرا ببرد
ببرد به
آنجايي كه فقط تو باشي و من باشم و عشق و نور
برايم نقاشي كن
نم نم باران را
تا شوره‌زار خشك دل‌تنگي‌ام
دشتي سرسبز گردد آشيان شقايق‌ها
نقاشي كن سايه‌بان امنيت را
تا در زير آن ببافم فرشي از جنس آرامش
و بنشينم
بنشينم در انتظار تو
بر برگ سفيدي به سفيدي قلب پاك مهربانت
نقاشي كن عكس خوشبختي را
و بر ديوار زندگي‌ام بياويز
نقاشي كن كوهي بلند را
تا بر قله آن كوه بلند
در گوش آسمان بخوانم
كه آه...
من چقدر خوشبختم
خوشبخت
نقاشي كن عكس خورشيد را
و در پشت پنجره تنهايي‌ام بگذار
تا بر من بتابد
و روح يخ‌بسته‌ام را
حرارتي جاودانه بخشد
نقاشي كن كوهي بلند را
تا بر قله آن كوه بلند
در گوش آسمان بخوانم
نقاشي كن عكس خورشيد را
كوهي بلند را
و اسب چابك عشق را
تا مرا ببرد
ببرد به آنجا كه
فقط عشق و نور باشد و تو باشي و من باشم