اصل شعر به زبان كردی:
بیستم له هه‌موو لایه مه‌یلی شه‌ر و ده‌عوایه
سه‌ودا له سه‌رمدایه، باكم چ له غه‌وغایه
فه‌رموی به مژه‌ی مه‌ستی، ئازانه‌و و ته‌رده‌ستی
ساده‌ی له دلی سستی، تیری، به ته‌مه‌ننایه
چه‌رخی چه‌پی گه‌ردوونه، راست و چه‌پی چه‌ند دوونه
بی چاكه چ بی‌چونه، راستی له چه‌پی نایه
پیم گوت: مه‌كه چاك چاكم، پیش خزمه‌تی زور چاكم...
فه‌رموی: به سه‌ری كاكم، داغت له دلمدایه!...
زاهید! مه‌كه مه‌نعی دل، بو تو نییه سودی گول
خاكت به‌سه‌ر ئه‌ی غافل! كه‌وتوویه چ سه‌ودایه؟!
"نالی" مه‌كه وه‌صفی تو -باریكه نمامی تو-
مه‌علوومه كه سه‌روی تو بی میثله له دونیایه
ترجمه به فارسی:
می‌پیچد در گوش
بر سر هر كوی و برزنی
نفیر جنگ و ویرانی
سودا بسر را
چه باک اما از این غوغا و تشویش
فرمانی به مژه‌ی مستش
چست و چابک
تیری خدنگ و تیز در ترکشش
تیری فرو رفته بر دل شوریده‌ام چرخ کژ گردون
هم راست و هم چپش دون
در مرگ و نیستی بی‌رقیب
دروغی بر این شوره‌زار جنون
و دریغا نیکی را مجالی هرگز
گفتم: مکن شرحه شرحه‌ام، مرهم دردهای ناعلاجم
گفت: سوگند به آن‌که ابرمند هستی است، دلم شعله‌ور از داغ تست
زاهد! مكن منع دل، گل چه سود تو
تفو بر تو ای غافل پشیز پرست
نالی، لاف از نهال باریک اندام خود مزن
هرچند سرو سهی‌یی بی‌همتاست
دكتر علیرضا زرین - احمد امانی
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن
دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی
تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی
خالید حسامی( هیدی )