ای عاشقان
دیوان شمس - حضرت مولانا
ای عاشقان ای عاشقــان امــروز مـاییم و شما
افتـــاده در غـــرقــابــه ای تا خود که داند آشنا
گر سیل عالم پر شود هر موج چون اشتر شود
مرغان آبی را چه غم تا غــم خورد مــرغ هــوا
ما رخ ز شکر افروخته با مــوج و بـحـــر آمـوخته
زان سان که ماهی را بود دریا وطوفان جان فزا
ای شیخ ما را فوطه ده وی آب ما را غـوطه ده
ای موسی عمران بیا بــر آب دریـــا زن عصـــا
این باد اندر هر سری ســـودای دیگــر می پزد
سودای آن ساقی مرا باقــی همــه آن شمـــا
دیروز مستان را به ره بــربـــود آن ســـاقی کله
امروز مـــی در مـــی دهـــد تا برکنـــد از ما قبا
ای رشک ماه و مشتری با ما و پنهان چون پری
خوش خوش کشـانم میبری آخر نگویی تا کجا
هر جا روی تو با منی ای هر دو چشم و روشنی
خواهی سوی مستیم کش خواهی ببرسوی فنا
عالم چو کوه طور دان ما همــچو موسی طالبان
هر دم تجلی مـــی رســد برمی شکافد کوه را
یک پاره اخضر می شود یک پاره عبهر می شود
یک پاره گوهر می شود یک پـــاره لعــل و کهربا
ای طالب دیـــدار او بنـــگـــر در ایــن کهســـار او
ای که چه باد خورده ای ما مست گشتیم ازصدا
ای بــاغبان ای بـــاغبـــان در مـا چه درپیچیده ای
گـــر بـــرده ایـــم انگـــور تو تو برده ای انبان ما
__________________
شاره که م , به ندی دلم , ئه ی باغی مه ن
ره وره وه ی ساوایه تیم , سابلاغی مه ن
دل به هیوات لیده دا , لانکی دلی
تو له وه رزی یادی مه ن دا , سه رچلی
خالید حسامی( هیدی )