[رزیتا]

« قسمت چهل و یکم »


یه لحظه فکر کردم اشتباهی اسمم رو از دهانش شنیدم . یعنی اونا اونقدر منو کنار داریوش تصور کرده بود، که حالا هم فکر می کرد من وان ...
فرصت فکر کردن نبود ، دلم نمی خواست توی اون موقعیت باهاش روبه رو بشم .
دور و برم رو نگاه کردم و سریع خودمو انداختم پشت یخچال .
اومد توی آشپزخانه و یکی از صندلی رو عقب کشید و پشت به من نشست . بعد یه آه عمیق کشید و آهسته گفت :
-آه خدای من ، چه اشتباهی .
بعد مشتش رو کوبید رومیز و زمزمه کرد :
-از دست تو پریا ؟
سرم رو بیرون بردم ونگاش کردم . سرش رو بین دستاش گرفته بود ونگاش رو به میز دوخته بود . صدای پای شراره رو شنیدم ، برگشتم سرجام .
-پدرام !
-بله .
-حالت خوبه .
-خوبم .
-چی شد ، پس چایی ؟ برات بریزم ؟
-نه پشیمون شدم ، اگه شما می خواهید براتون بریزم ؟
-نه مرسی . چرا اینجا نشستی ، بیا پیش ما .
-اینجا راحت ترم .
-پدرام یه کاری می کنی ؟
-تا چی باشه !
-دادشی می دونم خسته ای ، ولی داره بارون می آد . مریم رو می رسونی خونه ؟
توقع داشتم مخالفت کنه و بهونه بیاره یا مثلا بگه براش آژانس بگیره ، ولی برخلاف تصورم از پشت میز بلند شد و گفت :
-باشه ،امر دیگه ای نیست ؟
خندید .
-نه فعلا ، حالا برو و بیا که از این به بعد ، تازه کارم باهات شروع می شه .
-خدا به فریادم برسه .
هر دو خندیدن و از آشپزخونه بیرون رفتن .
صدای مریم رو شنیدم که به پدرام گفت :
-ببخشید آقا پدرام که مزاحم شما هم شدم . به شراره جون گفتم خودم می رم ،ایشون اصرار کردن که مزاحم شما بشیم .
-خواهش می کنم زحمتی نیست ، تا شما میوه میل کنید ، من حاضر می شم .
-سارا رو هم می آرید ؟
-البته !
چند لحظه بعد وقتی پدرام رفت بالا تا آماده بشه ، شراره و مریم برگشتن سر جاشون و حرف و صحبت های تکراری شون رو از سر گرفتن از آشپزخونه بیرون اومدم و رفتم بالا .
پدرام جلوی در داشت با سارا حرف می زد . با شنیدن صدای پام برگشت عقب و با لبخند گفت :
-سلام ! هیچ معلوم هست تو کجایی خانوم کوچولو ؟
-همین دو ورا ، ولی انگار وجود بعضی ها مانع می شه که من و ببینید ، دایی جان !
-پریا !
درو بستم و برنگشتم تا دوباره افسون نگاش بشم . اونقدر توی اتاق این ور و وان ور رفتم ، تا صدای در اتاقش رو شنیدم درو باز کردم و سرم رو بردم بیرون ، داشت می رفت طرف پله ها . چه کت و شلوار شیکی پوشیده بود و چه بوی عطری تو فضا پیچیده بود . حسادت با همه حجمش به دلم چنگ انداخت . چقدر به خودش رسیده بود ، دست سارا رو گرفته و می خواست از پله ها پایین بره که صداش زدم :
-پدرام ؟
ناباورانه برگشت و نگام کرد .
-خوش بگذره دایی جون .
بعد رفتم تو ودرو بستم . صدای قدم هاشو شنیدم که اومد طرف در .پشت به در و رو به پنجره ایستادم درو باز کرد و امود تو .
-پریا ؟!
-بله ؟
-این جوری نه ، برگرد نگام کن کارت دارم .
-مزاحمتون نمی شم ، تشریف ببرید . دیرتون نشه ؟مریم خانوم منتظرن !
-پس اینجوریه نه ؟
شونه هامو انداختم بالا و گفتم :
-از اول هم همین جوری بود ، ولی تو انکار کردی ، غیر از اینه ؟
برگشتم تا تاثیر حرفم رو تو نگاش بخونم ، ولی رفته بود خیلی آروم و بی صدا .
*************************
ماجرای رفت و امد های مریم به خونه ما ، به همون روز ختم نشد . گاهی می شد تو هفته دو یا سه بار ، به بهانه ای مختلف می اومد و همیشه هم یه عروسک جدید واسه سارا می خرید . اونم فهمیده بود که سارا عاشق عروسکه و به هر طریقی سعی داشت دل اونو به دست بیاره .
شراره هم که همه ارزوش شده بود ، سر و سامان دادن به برادرش . می گفت دفعه اول که عروسیش رو ندیدم . حالا دوست دارم این دفعه خودم براش زن بگیرم .
نمیدونست که دفعه اولی هم جود نداشته و پدرام حقیقت رو بهش نگفته ، حقیقتی که فقط من و خودش ازش اطلاع داشتیم ولی چرا فقط من ، کدوم رفتارش رو باور کنم ؟
رفت و اومدهای مریم بدجوری روم اثر گذاشته بود .سر کوچکترین چیزی عصبی می شدم و می زدم زیر گریه ! بی خودی به شراره گیر می دادم و از رفتاراش و غذاهاش ایراد می گرفتم ، درست مثل سال های قبل اذیتش می کردم . شده بودم مثل بچه ها .
مریم می وامد ، می رفتم تو اتاقم و به صدای خنده ها و جیغ های شاد سارا گوش می دادم چه خوب با خاله جدید و مادر آینده اش کنار می اومد ! انگار که من توی ذهن و قلب کوچکش گم شده بودم .
اونقدر تو اتاقم می موندم تا پدرام می اومد و من با حسرت از پشت شیشه اومدنش رو می دیدم .
انگار خودش هم فهمیده بود ، که هر وقت ا در می آد تو ، می تونه نگاه منتظرم رو پشت پنجره غافلگیر کنه .ولی هیچ وقت نفهمید وقتی شونه به شونه مریم از در بیرون می ره نگاه اشکیم و دل بی طاقتم بدرقه اش می کنه .
تغییر رفتارم برای همه عجیب بود . شراره و بابا بارها با همدیگه در این باره صحبت می کردن . چندباری صداشون رو شنیده بودم شراره برام نگران بود و بابا ...
-نمی دونم مسعود واسه اش نگرانم ، خیلی عصبی شده .
-اون مدلشه ، حتما باز می خواد به یه چیزی گیر بده و جنجال به پا کنه . دختره چشم سفید نمیخواد بذاره آب خوش از گلومون پایین بره تا می آییم یه نفس راحت بکشیم یه اشوبی به پا می کنه .
-وا مسعود ، بی انصافی نکن . بنده خدا کی آشوب کرده ؟برعکس ، می گم خیلی هم تو خودشه ، می ترسم یک دفعه افسردگی بگیره .
-اون مدلشه ، مامانشم همین جوری بود .
حرفای بابا بیشتر زجرم می داد و سعی می کردم کمتر اطرافش باشم ، تادیدن دوباره اش زخم های دلم رو نمک پاشی نکنه .
لباسام رو پوشیدم تا شاید دیدن دوباره مامان بتونه آرومم کنه ، آهسته و بی صدا از پله ها پایین اومدم ، تاصدای پام جلب توجه نکنه ، چون حوصله جواب دادن به سوال هاشون رو نداشتم .
صدای صحبت شراره با پدرام ، از آشپزخونه می وامد . همون جا ایستادم و گوش تیز کردم .
-خوب ف حالا نظر تو چیه ؟
-راستش حسابی غافلگیرم کرد . اصلا انتظار نداشتم . جلوی در خونشون که رسیدم گفت ، می شه خواهش کنم بریم یه جای دنج بنشینیم و کمی صحبت کنیم ؟
-خوب ، کجا رفتید ؟
-همون کافی شاپ نزدیک شرکت . اون جا بود که بعد از کلی مقدمه حرفشو زد .
-خوب ، حالا تو می خوای چه کار کنی ؟اون دختر غرورش رو زیر پا گذاشته و حرفی رو که تو باید می زدی ، به زبون آورده .
خندید .
-والا حسابی غافلگیر شدم . اصلا انتظار نداشتم .
-تو چی بهش گفتی ؟
با خنده گفت :
-گفتم قصد ازدواج ندارم .
-پدرام دارم جدی حرف می زنم . تعریف کن ببینم چی گفت و تو چی جوابشو رو دادی ؟
-هیچی رفتیم کافی شاپ و خانوم بدون اینکه نظر منو بپرسه کاپوچینو سفارش داد . بعدش بلند شدیم و خانوم آدرس پارک داد و رفتیم یه دوری زدیم و گفت ، دلم بستنی می خواد ، ما هم رفتیم براش بستنی خریدیم ، خلاصه بعد از اینکه کلی ما رو راه برد و کلی خرج رو دستمون گذاشت ، یه کم ناز کرد و آخرش گفت که یه جورایی ازم خوشش می آد و بهم علاقه داره و حاضره با هر شرطی که من بذاره زنم بشه .
-می دونی اون خیلی وقته چشمش دنبال توئه . از همون شب تولدم که دیدت ، عاشقت شد .اینو به منم گفته بود . می گفت حاضرم هر چی پدرام بگه قبول کنم .هر نظری بذاره حرفی ندارم . سارا رو هم مثل دختر خودم بزرگ می کنم ، فقط او منو بخواد .
پدام غش غش خندید . اون می خندید و من بی صدا اشک می ریختم . پس مریم بالاخره کار خودش رو کرد .
-نخند پدرام ، شوخی نگیر این قضیه رو . مریم احساسش رو درگیر کرده ، اون وقت تو نشستی و بهش می خندی .
-خوب خنده دار دیگه .
-چی ! شکستن غرور یه زن یا عاشق شدنش ؟
-هیچ کدوم ، اینکه توی سی و یکی دوسالگی برام خواستگار پیدا بشه .
-یه کم جدی به این قضیه نگاه کن .
-دست بردار شراره ، من جریان رو برات نگفتم تا بهم کلید کنی ، فقط گفتم تابدونی من این قضیه تموم شده است ، اصلا از اول هم چیزی شروع نشده بود .
مریم برای من هیچ فرقی با تو نداره ، درست مثل تو می مونه ، مثل یه خواهر براش احترام قایلم .
-راست بگو پدرام ، تو چی بهش گفتی ؟
-گفتم این حرفو اول هم می تونستی بزنی ، بدون اینکه ما رو اینقدر دور خودمون و دور شهر بچرخونی و اینقدر خرج دستمون بذاری .
-شوخی نکن ، پدرام داره جدی حرف می زنم .
-خیلی خوب ، گفتم باید فکر کنم .
-آهان ! حالا شد . اگه از من می شنوی قبول کن . مریم برات مناسبه ، سارا رو هم دوست داره سارا هم که یه مدته باهاش راه می آد و به ظاهر با هم مشکل . اصلا به نظر من تو خیلی زودتر از اینا باید این کارو میکردی ، اون موقع که سارا کوچیک تر بود وبهتر می تونست حضور یه غریبه رو به عنوان مادر قبول کنه . ولی الان دیر نیست .
-یعنی تو ...فکر می کنی که ...
-که چی ؟!چرا حرفتو نمی زنی ؟
-بهتر از اون واسه من پیدا نمی شه ؟
-دیگه بهتر از اون چی می خوای ؟ خوشگل که هست ، تحصیل کرده هم که هست ، با بچه تم که همه جوره راه می آد .
-منظورم اینه یکی باشه ، که بیشتر با هم تفاهم داشته باشیم .یکی که منم نسبت بهش تمایل داشته باشم ، دوستش داشته باشم .
-یعنی تو بهش احساسی نداری ؟
-چرا ، منتهی از اون حسی که به تو هم دارم .
-ببین پدرام ، با شرایطی که تو داری ، با وجود سارا و ازدواج اولت و سنت ،یه کم پیدا کردن همسر مناسب مشکله .
-یعنی تو می گی بهتر از مریم پیدا نمی کنم ؟یکی اینکه حداقل چند سال بیشتر با هم اختلاف سنی داشته باشیم ؟ مریم فقط دوسال از من کوچکتره .
-پدرام یه کم واقع بین باش، کدوم دختر هیجده ساله ای حاضر می شه زن تو بشه ؟اونم با وجود سارا و سن و سالت .
-نمی دونم ، بد جوری گیج شدم . باید فکر کنم .
-آخه چقدر فکر ؟ تو آخرش فیلسوف می شی بس که فکر می کنی .
-مطمئن باش بالاخره ازدواج می کنم . حالا به خاطر خودم و دلم نشد ، واسه سارا این کارو می کنم .
-خوب اینکه خیلی خوبه ، قرارشو بذارم ؟
-چقدر عجله داری شراره ؟ بذار کمی هم فکر کنم . من هیچی از مریم نمی دونم .
-خوب یه مدت که نامزد باشید ، با هم اشنا می شید .
-دیگه چیزی نفهمیدم ،فقط یه بغض سنگین تو گلوم بود که داشت خفم می کرد و اشکایی که دونه دونه گونه های خسته ام رو تر می کردن .
تا حالا اینقدر احساس ناتوانی نکرده بودم . من یه بازنده بودم و مریم با چندبار اومدن و رفتن برنده این بازی شده بود . هوای خونه برام سنگین شده بود ، حس کردم دارم خفه می شم . دستم رو به دیوار گرفتم تا نیفتم و در پناه دیوار رفتم تو حیاط . بازم بارون نم نم می زد و بوی عطرش هوا رو دل انگیز کرده بود . زیرآلاچیق ، که بهار جلوه سبز و قشنگی بهش داده بود ، روی نیمکت نشستم . چشمام رو بستم و توی ذهنم مامان به تصویر کشیدم . صداشو شنیدم که می گفت :
-پری ! پری نازم ! باز که چشات ابریه ! صبر داشته باش عزیزم ، عمر این غصه ها هم یه روزی تموم می شه .
-مامان دارم دق می کنم ! چرا رفتی ؟چرا تنهام گداشتی ؟حالا بدون تو زندگی نمی کنم ، زجر می کشم و تحمل می کنم ، چون چاره دیگه ای ندارم . خدا هم انگار ازم رو برگردونده .
-خاله با کی حرف می زنی ؟
چشام رو باز کردم . اشکامو با انگشت از روی گونه ام گرفتم . به روش لبخند پاشیدم .
-تو کی اومدی عروسک خاله ؟
بغلش کردم و رو زانوهام نشوندمش . معصومانه پرسید :
-گریه کردی ؟ چرا ؟
دلم واسه مامانم تنگ شده .
-خوب منم دلم مامانم می خواد ، ولی گریه نمی کنم ، تازه بابای می گه عمه شراره مامان توئه ، آره خاله ؟
-اره خاله ، اونم یه جوری می شه مثل مامانم .
-مامان من چی ؟اون کجاست ؟
-اونم توی آسموناست ، پیش مامان من
-یعنی تو دو تا مامان داری ؟
خندیدم :
-اره .
-خوب پس چرا گریه می کنی ؟
صدایی به جای اینکه من جواب داد :
-واسه اینکه به جز گریه کار دیگه ای بلد نیست .
برگشتم طرف پدرام و لحظه ای گذرا نگاش کردم .
-حالا بدو برو بازی کن ، می خوام با خاله حرف بزنم .
-به شرطی که قول بدی واسه منم یه مامان بگیری ، منم می خوام مثل خاله دوتا مامان داشته باشم .
از روی زانوم پایین پرید و رفت طرف تاپ . عروسکش رو گذاشت روی صندلی تاپ و خودش رفت پشتش و شروع کرد به بازی کردن و تاپ دادن عروسکش .
پدرام یه قدم جلوتر اومد و پرسید :
-حالت خوبه ؟
سرم رو پایین انداختم و چیزی نگفتم .
-پری ؟
هر وقت پری صدام می زد همه جودم می لرزید . نمی دونم خودش می دونست با قلب و روح من چه کار کرده ؟
-چیزی شده ؟ به من نگاه کن ببینم ؟
لحظه ای گذرا بهش نگاه کردم و بعد سریع نگاهم رو دزدیدم . می ترسیدم طاقت اون نگاه سرکش و جذابش رو نداشته باشم ، نگاهی که آهوی دلم رو رام خودش کرده بود .
-چرا اینقدر گریه کردی ؟کسی بهت حرفی زده ؟چیزی بهت گفتن ؟
باصدای دور رگه و بغض آلودم گفتم :
-نه چیزی نیست .
-با شراره حرفت شده ، یا مسعود چیزی بهت گفته .
-نه .
و آهی کشیدم و تو دلم گفتم : «واسه خراب شدن کاخ آرزوهایم گریه کردم ،واسه فرو ریختن قصر رویاهام »
-باز نشستی و با فکر و خیال الکی خودتو را آزار دادی .
زیر ل زمزمه کردم :
«فکر و خیال مگه الکی هم می اد تو سر آدم ؟»
صدامو شنید ، جلوی پام زانو زد و در حالی که تو صورتم دقیق می شد و گفت :
-بله که می آد . تو اصلا عادت کردی هر چیز کوچیکی رو واسه خودت بزرگ کنی . وگرنه اونجور که تو فکر می کنی نیست ، تو همه چی رو سخت می گیری .
بعد بلند شد و داشت برمی گشت تو خونه که صداش زدم :
-پدرام !
برگشت طرفم و نشون داد که منتظره !
-یعنی باور کنم که همه اینا یه خوابه ، می خوای باور کنم حضور مریم تو زندگیت ربطی به تو و احساست نداره و خواستگاری ون از تو اتفاق و یه مساله تموم شده است ؟
با تعجب به چهره ام دقیق شد و گفت :
-آها پس قضیه اینه ؟
اشکی ناخواسته روی گونه ام غلتید رو مهار کردم و با نفس بلندی سعی کردم ، بغضم رو فرو بدم .
-خوب حالا تو از کجا فهمیدی ؟
-همه چی رو شنیدم ، وقتی با شراره حرف می زدی .