[behnam5555]

کڕنۆش

کڕنۆش ‌‌ئه به م بۆ ئاسمان
بۆ ئاو - بـ‌‌‌ۆ خاک - نیشتمان
خۆزگه که هه ردایکی مێژوو
داوێنی به بوونی من ته ر نه بووایه
سا‌ڵه هایه
وه رزی خه مم دووایی نایه
گه رده ست که ویت
ده رزی و به نێک
دمی بووکه بارانه که م بدرووبایه و
قه ڵه مێکی سپی ناوم له لا‌په ره ی بوونم پاک کردبایه وه
گه ر ده س که وێت
ته نافێکی سوور سوور
ده فته ری ته مه نم له دار ئه ده م
سنووری هه ناسه کانم ئه فڕۆشم
له ژێر چه تڕێکی ئاماڵ شین
پڕچی گڕیان ده هۆنمه وه
سینه ی خاک په سێوی بێ که سیمه بۆ جه غزی بوونم
تا که ی خوێناوی وشه
هه ر ئێستاکه شێعڕێک ڕووا و
دڵۆپێک ماچ ئاوده ری کرد
زه مانێکه
په نجه ره یه ک و پێنووسێک له باوه شم دا ئه خه ون
ماوه یه که
ڕۆژێ سه د جار
من و گریان
ده ست له مڵان ڕێگایه کی دڕێژ خایه ن
به پێخواسی ده شۆینه وه
له یاد مه که ن
له یاد له که
له یادی شێعڕێکا ناشتتم
ساڵه هایه
ساڵه هایه
وه ڕزی خه مم دووایی نایه


*ترجمه شعر از سعید دارایی*


فصل غم

سجده ای به آسمان
به آب – به خاک – وطن
کاشکی مادر تاریخ – هیچگاه
دامن به زادن من تر نمی کرد
سالهاست
فصل غمم را پایانی نیست
اگر دست دهد
سوزن و نخی
دهان مترسک بارانی ام را می دوختم
مداد سفیدی
نامم را از برگهای هستی ام پاک می کردم
اگر دست دهد
طنابی سرخ سرخ
دفتر بودنم را دار می زدم
مرز نفسهایم را می فروختم
زیر آبی چتری
گیسوان گریه ام را می بافتم
سینه ی خاک پناهگاه بی کسی من است- در دایره بودنم
تا به کی جویبار خونین کلمه؟!
هم اینک شعری روئید و
بوسه ای آبیاری اش کرد
زمانی ست
پنجره ای و مدادی در آغوشم می خوابند
مدتی ست
روزی صدبار
گریه و من
دست در آغوش هم
راهی بس دراز را
برهنه پا می شوییم
از یاد مبر
مبرید از یاد
در خاطرات شعری دفنم کردی
سالهاست
سالهاست
فصل غمم را پایانی نیست