ماه
رمضان آمد، آن بند دهان آمد / زد بر دهن بسته تا لذت لب بیند
آمد قدح روزه، بشکست قدح ها را / تا منکر این عشرت بی باده طرب بیند . . .
.
.
.
ای
روزه داران اگر چنین می خواهید ، دهان از آنچه غیر خدایی است ببندید
و چشم را به آنچه شیطانی است نگشایید و گوش را آلوده هر زمزمه پلید نسازید
و حتی خیال باطل را هم از دروازه دلها بزدایید . . .
.
.
.
ای
دوست ز رحمت دل اگاهم ده / در ماه دعا سیر الی اللهم ده
ماه رمضان و ماه مهمانی توست / در محفل مهمانی خود راهم ده . . .
.
.
.
رمضانا تو بهترین ماهی / چون که ماه ضیافت اللّهی
خوش عمل هر که بود در رمضان / ترک منکر نمود در رمضان . . .
.
.
.
رمضان شهر عشق و عرفان است / رمضان بحر فیض و احسان است
رمــضــــان، مــاه عــتــرت و قــرآن / گــــاه تــــجدید عهد و پیمان است . . .
.
.
.
در
خلوت شب ز حــق صـدا می آید / از عطر سحر بوی خدا می آید
با گوش دگر شنو به غوغای سکوت / کز مرغ شب ، آواز دعا می آید . . .
ماه رمضان مبارک
.
.
.
.
ای در غرور
نفس به سر برده روزگار / برخیز ، کارکن ، که کنونست وقت کار
ای دوست ! ماه روزه رسید و تو خفته‌ای / آخر زخواب غفلت دیرینه سر برآر . . .
.
.
.
حکمت روزه داشتن بگذار / باز هم گفته و شنیده شود
صبرت آموزد و تسلط نفس / و ز تو شیطان تو رمیده شود . . .
.
.
.
یا اله
الخلق یا رب الفلق / ای خدای انجم و شمس و شفق
از تو می خواهم در این ماه شریف / چشم پوشیدن ز جرم ما سبق . . .
.
.
.
رمضان ماه مناجات و دعا / رمضان پر بود از شور و صفا
ماه خالص شدن از کبر و ریا / رمضان ماه رسیدن به خدا . . .
.
.
.
باز آى و دل تنـگ مرا
مونس جان بـاش / وین سوخته را محـرم اســرار نهان بـاش
زان باده که در میکده عشـق فروشــند / ما را دو سه ساغر بده و گو رمضان باش . . .
.
.
.
آمدیم از سفر دور و دراز رمضان / پی نبردیم به زیبایی راز رمضان
هر چه جان بود سپردیم به آواز خدا / هر چه دل بود شکستیم به ساز رمضان . . .
.
.
.
رمضــان چــشمــه عـطــای خـــدا / ماه عفو و گذشت و غفــران است
رمــضــان رهــنـــمــا و راه گــشــا / بهــر گــم گـشتگان حـیــران است . . .