[امیر عباس انصاری]

عشق من تو باش نه براي اينکه در اين دنياي بزرگ تنها نباشم....
تو باش تا در دنياي بزرگ تنهاييم تنها ترين باشي

چه بسيارند كساني كه به هنگام غروب ، از غصه ناپديد شدن آفتاب چنان مي گريند كه ريزش اشك ها مانع از ديدن ستارگان مي شود
الماس کربنی است که تحت فشار به اين زيبايی و گران قيمتی در آمده…
فشار زندگی را تحمل کن تا ارزشمند شوی

اگر صرفه جويي زراعت كنيم، آزادي درو خواهيم كرد و اين محصول طلائي است

استکانهای خالی را که نگاه می کنم، گلویم به خاطر چای هایی که با تو نخورده ام ، چقدر می سوزد

آهنگها تنهایی را تسکین می دهند ، اما تسکین تنهایی ، تسکین درد نیست.
در کنار بیگانه ها زیستن در میان بی رنگی و صدا زیستن است .

اینک اصوات ، بی دلیل ترین جاری شدگان در فضا هستند.
وقتی همه می گویند ، هیچ کس نمی شنود.

برای کنار آمدن با شرایط ... به اندکی وقاحت نیاز دارم.
جایی می فروشند ؟

یک جای دور ، یک گوشه ی امن ، یک روز بی دغدغه ، یک خواب آرام ، یک واژه ی زلال ، یک آغوش گرم ، یک فکر نجیب ... با یک کتاب نخوانده و یک فنجان قهوه ی داغ داغ .... توقع زیادیه ؟

در راه رسيدن به اوج با مردم مهربان باش
چرا كه هنگام سقوط با همان مردم رو به رو خواهي شد