[SHeRvin]

یادداشت نوید غضنفری دربارهٔ‌ آلبوم تازه جف بک؛
حس و حساسیت

نوید غضنفری: «شور و هياهو» عنوانِ دهمين و تازه‌ترين آلبومِ استوديویی جف بکِ بزرگ- گيتاريستِ ستايش‌شده‌ی انگليسی‌- است و درست به‌تناسبِ نامی که برای اين آلبوم خود برگزيده، ترکيبِ حسرت‌باری‌ست از احساس و آشوب. اين گيتاريستِ تکنيکی و ماهر که در ليستِ صد گيتاريستِ برتر مجله‌ی رولينگ استون رنکِ چهاردهم را دارد و هم‌راه اريک کلپتن و جيمی پيج (لِد زِپِلين) زمانی عضو گروهِ بريتانيایی ياردبردز بوده‌اند، از ترکيبِ لحنِ بريتيش جزِ کی‌بورد/ پيانوی جيسن رِبِلو (که برای هنرمندانی چون استينگ و چاکا خان نواخته) و بيس اصالتا سول و فانکِ پينو پالادينوی ولزی‌ و تبارِ ايتاليایی (او هم با بزرگانی چون ديويد گيلمور و پيتر گابريل نواخته)، به جَزفيوژن و گاهی اسموت‌جَزِ دل‌خواهِ هميشه‌اش رسيده است. بک توی اين آلبومش دقيقا يک «شور» دارد و يک «هياهو» که آن‌ها را يکی‌درميان در اين آلبوم گنجانده؛ مثلا کاورِ قطعه‌ی اثر بنجامين بريتن- کارپوس کريستی کرول- يک اسموت‌جزِ آرام است و قطعه‌ی بعد از آن- هامرهِد- ساخته‌ی بک و ربلو، سراسر غوغاست.

برگِ برنده‌ی تازه‌ترين آلبوم جف بک اما، هم‌کاری جوز استونِ حالا بزرگ (صدای او توی‌اين آلبوم مشخصا قدکشيده) 23 ساله، خواننده‌ی سول و آر اند بی‌ست؛ استون که در دو قطعه‌ی 5 و 9 آلبوم، با صدایِ سراسر آشوب و رام‌نشدنی، بداهه‌های هنجار و ساختارشکنِ بک با گيتار الکتريک را هم‌راهی می‌کند، به‌خوبی نشان می‌دهد که اگر وُکاليستِ خوب در جای خودش مورد استفاده قرار بگيرد (و نه فقط در آلبوم‌های پاپ و سطحی روز خود) چه‌قدر قد می‌کشد و می‌درخشد. استون هم‌راه بک قطعه‌ی بلوز/ سولِ قديمیِ «طلسمت می‌کنم/ I Put a Spell on You» را عرضه کرده که رسما لحنِ خواننده رنگ‌وبوی توحش و يک‌دندگی به‌خود گرفته و شنيدنی‌ست، از آن‌سو قطعه‌ی «There's No Other Me» را داريم که يک شورشِ خالصِ سبکِ سول و راک‌اندرول است؛ می‌توان ادعا کرد که توی اين قطعه، استون با صدایِ خش‌دار و رام‌نشدنی خود با بداهه‌های ساختارشکنِ گيتارِ بک دوئت، يا يک پله فراتر از آن دوئل می‌کنند. تجربه‌ی شنيدن اين آلبومِ غريب و هول‌ناک را ازدست ندهيد.

منبع: وبلاگ آسیاب‌بادی‌های ذهنت