[گمشده..]

(45)
خاطرات دوران کودکی را از آنجا که سنم اقتضا می نمود ، به خاطر داشتم و مهربانیها و ایثار و از خود گذشتگی مادرم را بار ها مشاهده کرده بودم . چه شبها که وقتی ، حتی یک تب جزیی ناشی از سرما خوردگی یا شیطنت دوران کودکی بر من عارض می شد ، مادر بیچاره ام ، خواب و خوراک را بر خود حرام می نمود تا از من مراقبت به عمل آورد .
بار ها تا دم مرگ بیمار شدم و او تنها پرستاری بود که لحظاتی هر چند کوتاه نیز از بالینم بر نخاست و با چه مرارتی از چنگال مرگ می رهانید .
محبتهای بیشمارش بقدری بود که انسان را به تعجب وا می داشت . پس از پشت سر نهادن دوران کودکی ، به تدریج پی بردم که مادرم در زندگیم چه نقش بزرگ و حساسی ایفا می نماید . وجود او بود که خلاء زندگیم را پر می ساخت . و او بود که مرا به زندگانی دلگرم می نمود . چندین بار خود شاهد و ناظر بودم که خواستگارانی چند ، به او مراجعه می نمودند و به او وعده سعادت و نیکبختی می دادند . اما او تنها به خاطر وجود من بود که از این امر امتناع می ورزید و سعادت مرا به سعادت و خوشی خود ترجیح می داد . حتی آن زمان نیز ذهن نه جندان اندیشناکم ، این مسایل را حس می کرد . اما هرگز تا به این حد به عمق مطلب پی نبرده بودم . افراد بیشماری را می شناسم که کودکان محروم و عقده ای دیروز بوده اند ، و حالا زندگیشان سرشار از بدبختی است و در دریایی از حسرت و عقده های فروکش کرده مستغرقند و تنها دلیل آن ، تربیت غلط والدینشان می باشد . از این بابت به خود می بالم که مادری داشتم که همچو فرشته های پاک و معصوم آسمانی ، که با همت و کوشش خود آنچنان بر مشکلات روز مره زندگی فایق آمد ، که من کوچکترین احساس کمبود و حقارت را در خود سراغ ندارم .
والدین بالا ترین و بزرگترین مربیان جامعه هستند که وظیفه مهم و سنگینی را در تربیت اطفال به عهده دارند ، و مادرم از زمره کسانی بود که با کاردانی و تدبیر خردمندانه ، آنچنان در تعلیم و تربیت من کوشید تا من کمبود و فقدان پدر را احساس ننمایم . من زندگی و سعادت خود را مدیون و مرهون زحمات او می دانم ، و تاسف می خورم که چرا نتواسته ام آنچنان که باید و شاید ، ذره ای از زحمات بیکران او را جبران سازم .
این کتاب را به تمامی مادران با ایمان و وظیفه شناس و به تمامی فرزندان دلشکسته ای که با کمبود پدر یا مادر مواجه هستند ، تقدیم می دارم . باشد که این سرگذشت ، درس عبرتی باشد برای همه انسانها که نسبت به یکدیگر مهربان باشند و به همدیگر عشق بورزند . به امید روزی که پلیدی ها و بدی ها از روی کره خاکی رخت بر بندد و خوبی و زیبایی سیرت ، جایگزین آن گردد .

پایان