احتمال قوی که تو ذهنم هست ، تمایل همیشگی انسان به پرواز و باز شدن دستها به معنای اوج خواهش آدمی برای پرواز هست ، حالا فرقی نمیکنه تعبیری مادی داشته باشه یا معنوی ، آدم در هر صورت دوست داره پرواز کنه ، این دست ها به سمت پرنده دراز شده نه برای گرفتنش ، چون نمیتونه بگیره ، شاید داره از پرنده خواهش میکنه بیا و منم بگیر و ببر " یه همچین چیزی " من گرفتار زمینم و تو در آسمان ها اوج میگیری
من هنوز آدمی رو ندیدم که پرواز رو دوست نداشته باشه ، میگن هر چیزی که انسان عمیقاً بهش میل داره و میخواد ، در واقع همون هم هست ! مثلاً اگر من میل به جاودانگی دارم ، به خاطر این هست که جاودانه هستم ، اگر میل به پرواز دارم به خاطر این هست که پرنده هستم ! منتها بالهام ازم گرفته شده
"دستهای دعاگونه ، خواهش " من اینا به نظرم میاد