[Omid7]

مردم نیازمند هستند و حرف از 800,000,000 است!

با وجود اینکه درصد بالایی از مردم ایران زیر خط فقر به سر می برند و هستند مردمانی که نان شب برای خوردن ندارند، آقایان با دلی خوش و از روی شکم سیری به فکر گرفتن طلب میلیونی خود هستند

عصر ایران ورزشی- برای بسیاری از اهالی ورزشی و غیر ورزشی بسیار عجیب بود که عادل فردوسی پور مدت زیادی از زمان برنامه خود را به احقاق حق یک شهروند ایرانی از دولت اختصاص دهد.

شایان ذکر است که این شهروند مذکور همان علی دایی بازیکن پر آوازه سالهای دور ایران و همچنین سرمربی سابق تیم ملی ایران و سرمربی فعلی پرسپولیس است.

با علم به اینکه دایی را نمی شود صرفاً یک شهروند عام تلقی کرد، ولی باید پذیرفت که تلویزیون ملی یک کشور که با خرج و هزینه مردم اداره می شود نباید این چنین در خدمت عده ای قرار بگیرد.

با این حرکت فردوسی پور در 90، اگر بر فرض مثال هر شهروند ایرانی با دولت مشکلات مالی داشته باشد، بی شک حق این را خواهد داشت که بیاید و طلب این را کند که وقت تلویزیون را بگیرد تا از حق خود دفاع کند.

حال تصور کنید که با این شرایطی که مردم ایران دارند، چه خواهد شد! بله، تلویزیون مکانی می شود برای حق گیری مردم، آن هم از صبح تا شب!

حالا اگر بخواهیم از این مساله نیز بگذریم، مساله ای که بسیار آزار دهنده است این است که با وجود اینکه درصد بالایی از مردم ایران زیر خط فقر به سر می برند و هستند مردمانی که نان شب برای خوردن ندارند، آقایان با دلی خوش و از روی شکم سیری به فکر گرفتن طلب میلیونی خود هستند و ...

نمی خواهیم علی دایی را متهم کنیم، ابداً این فکر را نکنید. اما چیزهایی که در جامعه مشاهده می کنیم ما را بر آن داشته که از سیستمی این چنینی انتقاد کنیم و دلمان خون شود از اینکه 800000000 برای یک نفر پولی نیست و برای شخصی دیگر در همین مملکت یک رویا است.

هستند کسانی که هنوز نمی توانند صفرهای هشتصد میلیون را به درستی بخوانند و این آقایان...


در برنامه نودی که با حضور علی دایی پخش شد، بحث هایی مطرح شد که مرورش خالی از لطف نیست.

سرمربی سابق تیم ملی فوتبال کشورمان صحبت هایش را با پاسخی عجیب و تأمل برانگیز به اظهارات اخیر مایلی کهن در خصوص تحمیل هزینه به بیت المال شروع کرد و گفت:«من هیچ وقت نخواستم در برنامه ای حاضر شوم و در مورد خودم صحبت کنم چرا که داشته هایم را مدیون مردم می دانم و هنوز هم وقتی که من را در خیابان می بینند به گونه ای دعایم می کنند که مو به تنم سیخ می شود.

با این حال اما در مورد صحبت هایی که به نسبت داده شده باید بگویم من اصلا به فکر بیت المال نیستم و تا به امروز هم نه تنها از بیت المال برداشت نکردم که به آن اضافه کردم و در این زمینه هم گواه دارم از مدرسه ای با مساحت هزار و چهارصد متر که توسط من و با پول شخصی خودم در اردبیل تأسیس شده، تا حالا چه کسی در فوتبال چنین کارهایی کرده است.»


دایی سپس مدارکی که با کمک وکلایش تهیه کرده بود را از پوشه خارج کرد و به ایراد سخن در مورد اصل قرارداد و متمم های این قرارداد پرداخت. سرمربی سابق تیم ملی با نشان دادن اصل قرارداد و مبلغ آن که ششصد میلیون تومان برای یکسال بود گفت:«این پول باید در چند قسط به من داده می شد ضمن اینکه سیصد میلیون تومان را باید پیش از شروع تمرینات تیم ملی می گرفتم که چنین اتفاقی نیفتاد ومن چندماهخ بعد پول را گرفتم. توافق قرارداد سال بعد ما هم به صورت شفاهی به تصویب رسیده بود که قرار شد با همان ششصد تومان به کارم ادامه بدهم که آن اتفاقات افتاد.»

مهمترین مواضعی که سرمربی سابق تیم ملی بر روی آنها اصرار داشت -و به گفته خودش ریشه شکایت از این مسئله سرچشمه گرفته است- مربوط می شد به ادعای فدراسیون فوتبال در خصوص مبلغ مالیات کسر شده از قرارداد وی، او گفت:«پيش از امضاي قرارداد در صحبتي که با کفاشيان کردم قرار شد مبلغ ماليات را فدراسيون فوتبال بپردازد.

اين از زمان صفايي فراهاني، دکتر دادگان و کفاشيان رسم بوده که فدراسيون ماليات سرمربي تيم ملي را مي‌دهد. اگر من دروغ مي‌گويم بيايند و بگويند که دايي دروغ مي‌گويد. من سر تمرينات بودم که ابراهيمي سرپرست تيم ملي قرارداد را آورد و من امضا کردم. سه، چهار ماه بعد يک نسخه از قرارداد را برايم آورد.

پس از آن يک متن را با عنوان "متمم قرارداد ‌٨٧/١١/٢٣" آوردند که من امضا کردم اما کفاشيان آن را امضا نکرد و اين قرارداد را به من برنگرداندند. سپس بر خلاف قوانين متن ديگري با عنوان "متمم قرارداد ‌٨٨/١/١" به امضاي کفاشيان رسيد. در حالي که بر اساس قانون کارفرما نبايد ابتدا قرارداد را امضا کند. من تاکيدم اين است که اگر خلافي صورت گرفته به من مربوط نيست.»

علی دایی در این باره نیز می گوید:«فدراسیون مبلغ 230 میلیون تومان را بابت مالیات قرارداد برای خودش نگه داشته و این در صورتی است که قانون اجازه کسر پنج درصد از مبلغ قرارداد را برای مالیات داده و اینطور که آقایان گفتند پس باید قرارداد من چهار میلیارد و ششصد میلیون تومان بوده باشد که چنین رقمی از آن بعنوان مالیات کسر شده. در حالیکه مجموع مالیات من در همه مشاغلم به عنوان مودی نمونه مبلغ 166 میلیون تومان است و شواهد موجود با گفته آقایان فاصله زیادی دارد. اصلا ریشه شکایت من هم در همین زمینه بود و اگر مسئله بیخ پیدا نمی کرد که به اینجا نمی رسیدیم.»

پس از اتمام صحبتهای دایی در خصوص رأی کمیته انضباطی و کمیته استیناف، عادل فردوسی پور مجری برنامه نود که از دیدن چنین مناظره ای به وجد آمده بود به نقد صحبت های دایی پرداخت و اظهار داشت:«همین مثالهایی که شما می زنید، فرانک ریکارد و پیگرینی و خیلی های دیگر وقتی قطع همکاری کردند و به باشگاه دیگری رفتند، حق و حقوق شان هم قطع شد. حالا شما فکر می کنید که باید برای مدت زمانی هم که در تیم ملی به هیچ شکل فعالیت نداشتید، پول دریافت کنید؟» پس از این موضوع بود که دایی هم به دفاع از خودش پرداخت و گفت:«پول اصلا برایم اهمیتی ندارد و مهم تر از همه این است که بتوانم ثابت کنم که حق با من است. من هیچوقت از این پولها تو زندگی ام نبرده ام...»

دایی همچنین خطاب به مسئولان فدراسیون آنها را قسم داد که اگر دست روی قرآن بگذارند و بگویند که برای سال دوم و سوم توافق مالی نشده او حتی از آبدارچی فدراسیون هم عذرخواهی می کند!»

نمی خواهیم از علی دایی انتقاد کنیم، نه اینکه بترسیم و این حرفا؛ بلکه نمی خواهیم این شبهه به وجود بیاید که داریم علی دایی را نقد می کنیم.

بلکه ما داریم اشخاصی را نقد می کنیم که به راحتی پول های هنگفت را به جیب این ستارگان( آه بلند نویسنده!) می ریزند و جزئی از حقشان می کنند.

حرف و سخن بسیار است، ولی ترجیح می دهیم که با درد خود کنار بیاییم و صحبت را کوتاه کنیم و قضاوت را به خواننده فهیم بسپاریم.

منبع: عصر ایران ورزشی