[amir ahmadi]

استخوان کله اش را نیز به دستور شاه اسماعیل همان روز در طلا گرفتند و از ان قدحی ساختند و در ان شراب خوری اغاز کرد یکی از شاعران درگاه چنان که رسم تملق گویان در باری بود شعری مناسب ان سر ساغر گشته گفت که :کاسه سر شد قدح از گردش دوران مرا

دارد این دیرخراباد سرگردان مرا

هنگامی که شاه ایران در کاسه سر حریف باده گساری می کرد وزیر شیبک خان کمال الدین محمود ساغرچی رابا گروهی از اسیران دشمن به حضور اوردند شاه رو به وزیر کرده پرسید که ای خواجه ایا این قدح را می شناسی ؟کاسه سر پادشاه توست وزیر تیره روز که به مقتضای حال چاره ای به جز تملق گفتن نداشت جواب داد :سبحان الله چه صاحب دولتی بود که هنوز دولت در او باقی است که با این حال بر روی دست چون تو صاحب اقبالی است که دم به دم از ان باده نشاط می نوشد .این نکته مایه رنبساط خاطر شاه گشت و خواجه نیز بر خلاف دیگر اسیران از مرگ قطعی نجات یافت.