خۆش خه‌رامان هه‌نگاو ده‌نێیت ئه‌ی گیانی گیان بێ من مه‌ڕۆ
ئه‌ی ئه‌گه‌ری گشت دۆسته‌کان به‌ره‌و بێستان بێ من مه‌ڕۆ
ئه‌ی فه‌له‌ک بێ من مه‌سووڕێ و ئه‌ی هه‌یڤ بێ من مه‌سووتێ
ئه‌ی زه‌وی بێ من تۆ مه‌ڕوێ و ئه‌ی زه‌مان بێ من مه‌ڕۆ
ئه‌م جیهانه‌م به تۆ خۆشه، ئه‌و جیهانیش به تۆ خۆشه
له‌م جیهانه بێ من مه‌به، بۆ ئه‌و جیهان بێ من مه‌ڕۆ
ئه‌ی عه‌یان بێ من مه‌زانه و ئه‌ی زمان بێ من مه‌بێژه
ئه‌ی نیگا بێ من مه‌بینه و ئه‌ی ڕه‌وان بێ من مه‌ڕۆ
شه‌و له تریفه‌ی مانگه‌وه ڕووخساری خۆی گه‌ش ده‌بینێ
من شه‌وم تۆ مانگی من، به ئاسماندا بێ من مه‌ڕۆ
دڕک له په‌نا لووتفی گوڵدا گڕی نه‌گرت له ئاگردا
تۆ گوڵیت من دڕکی تۆ، بۆ گوڵستان بێ من مه‌ڕۆ
وای له‌و که‌سه‌ی له‌م ڕێیه‌دا بێ نیشانت هه‌نگاو ده‌نێت
تۆ نیشانی ڕێگه‌ی منیت، ئه‌ی بێ نیشان بێ من مه‌ڕۆ
وای له‌و که‌سه‌ی له‌م ڕێیه‌دا هه‌نگاو ده‌نێت به بێ زانست
زانستی ڕێگاکه‌ی منیت ئه‌ی ڕێزانم بێ من مه‌ڕۆ
خه‌ڵک به ئه‌شق ناوت ده‌به‌ن، من پێت ده‌ڵێم سوڵتانی ئه‌شق
ئه‌ی به‌رزتر له وه‌همی خه‌ڵک، هه‌نگاو مه‌نێ، بێ من مه‌ڕۆ
ترجمه:
خوش خرامان می‌روی ای جان جان بی‌من مرو
ای حیات دوستان در بوستان بی‌من مرو
ای فلک بی‌من مگرد و ای قمر بی‌من متاب
ای زمین بی‌من مروی و ای زمان بی‌من مرو
این جهان با تو خوش است و آن جهان با تو خوش است
این جهان بی‌من مباش و آن جهان بی‌من مرو
ای عیان بی‌من مدان و ای زبان بی‌من مخوان
ای نظر بی‌من مبین و ای روان بی‌من مرو
شب ز نور ماه روی خویش را بیند سپید
من شبم تو ماه من بر آسمان بی‌من مرو
خار ایمن گشت ز آتش در پناه لطف گل
تو گلی من خار تو در گلستان بی‌من مرو
در خم چوگانت می‌تازم چو چشمت با من است
همچنین در من نگر بی‌من مران بی‌من مرو
چون حریف شاه باشی ای طرب بی‌من منوش
چون به بام شه روی ای پاسبان بی‌من مرو
وای آن کس کو در این ره بی‌نشان تو رود
چو نشان من تویی‌ای بی‌نشان بی‌من مرو
وای آن کو اندر این ره می‌رود بی‌دانشی
دانش راهم تویی ای راه دان بی‌من مرو
دیگرانت عشق می‌خوانند و من سلطان عشق
ای تو بالاتر ز وهم این و آن بی‌من مرو