آوای شقایق
سهم صدای عاشق یک آسمان ستارست
تندیس مهربانی بی دوست پاره پاره است
قلبی پر از شقایق با عشق می گدازد
هر کس که گفت زنده است بی عشق. حرف یاوه است
جام ترانه دستم در کوچه های مستی
یاری که بی وفا شد ملزوم صد گلایه است
آیینه ای سپید است نقش و نگار ذهنم
احساس شعر و شاعر محتاج یک اشاره است
دلداده خدا باش تا عشق را بدانی
کان دل که بی خدا شد از پایه بی بهانه است