در آيين زرتشت، خدا با آتش يكي نيست
آذركه درگاتها « آتَرْ» است به معناي آتش و يكي از ايزدان است. در هيچ كجاگاتها خدا را با آتش يكي ندانسته است. در همه اديان «نور» نماد خداست. درسنت يهود، خداي يهود در آتش و نور ظاهر مي‌شود و با موسي گفت و گو مي‌كند. درانجيل آتش در حد كمالش نمادي از خداست. در قرآن خداوند نور آسمانها و زمين‌است. در اوستا نيز اهورامزدا نور خوانده شده است. در همه اقوام ابتدايي‌وقتي مي‌خواستند به خدايان نذر و فديه بدهند آنها را در آتش مي‌ريختند زيراباور داشته‌اند كه با رفتن شعله و دود به آسمانها، خواهش فديه دهندگان زودتربرآورده مي‌شود.
نور، نماد و تجلي خداونداست
زرتشتيان نور را نمادي از اهورامزدا مي‌دانند و در هنگام‌نماز به نور، خواه خورشيد ماه و آتش نگاه مي‌كنند. نور و روشنايي سر منزل‌خدايي است. با توجه به اينكه خدا همه جا هست و نور خورشيد هميشه بر بخشي‌از زمين مي‌تابد، قبله‌گاه زرتشتيان نور است زيرا خدا همه جا هست و سرمنزل‌او جاي معيني ندارد. و از اين‌رو، نور مناسب‌ترين قبله‌گاه به نظر مي‌رسد. نكته ديگر اين است كه هنگامي كه يك نفر زرتشتي مي‌گويد آتش مقدس است ونبايد آلوده شود، او يك دستور مذهبي را انجام مي‌دهد- تقدس در فرهنگ زرتشتي‌يعني راستي، پاكي، سازندگي و فراواني. همه عناصر طبيعت مقدس‌اند و بايد ازآلودگي حفظ شوند. آب، خاك، هوا، آتش و هر چيز ديگر.
|