468
كه برد به نزد شاهان ز من گدا پيامي
كه به كوي مي فروشان دو هزار جم به جامي
شده‌ام خراب و بد نام و هنوز اميدوارم
كه به همت عزيزان برسم به نيكنامي
تو كه كيميا فروشي نظري به قلب ما كن
كه بضاعتي نداريم و فكنده‌ايم دامي
عجب از وفاي جانان كه عنايتي نفرمود
نه به نامه پيامي نه به خامه سلامي
اگر اين شراب خام است اگر آن حريف پخته
به هزار بار بهتر ز هزار پخته خامي
ز رهم ميفكن اي شيخ به دانه‌هاي تسبيح
كه چو مرغ زيرك افتد نفتد به هيچ دامي
سر خدمت تو دارم بخرم به لطف مفروش
كه چو بنده كمتر افتد به مباركي غلامي
به كجا برم شكايت به كه گويم اين حكايت
كه لبت حيات ما بود و نداشتي دوامي
بگشاي تير مژگان و بريز خون حافظ
كه چنان كشنده‌اي را نكند كس انتقامي
469
اتت روائح رند الحمي و زاد غرامي
فداي خاك در دوست باد جان گرامي
پيام دوست شنيدن سعادت است و سلامت
من المبلغ عني الي سعاد سلامي
بيا به شام غريبان و آب ديده من بين
بسان باده صافي در آبگينه شامي
اذا تغروغن ذي الاراك طائر خير
فلا تفرو عن روضها انين حمامي
بسي نماند كه روز فراق يار سرآيد
رأيت من هضبات الحمي قباب خيامِ
خوشا دمي كه درآيي و گويمت به سلامت
قدمت خير قدوم نزلت خير مقامِ
بعدت منك و قد صرت ذائبا كهلال
اگر چه روي چو ماهت نديده‌ام به تمامي
و ان دعيت بخلد و صرت ناقص عهد
فما تطيب نفسي و ما استطاب منامي
اميد هست كه زودت به بخت نيك ببينم
تو شاد گشته به فرماندهي و من به غلامي
چو سلك دُرّ خوشاب است شعر نغز تو حافظ
كه گاه لطف سبق مي‌برد ز نظم نظامي
|