[deltang]

مخاطرات طبيعي در استان تهران:
در استان تهران، مخاطرات طبيعي به شکلهاي مختلف وجود دارد. برخي از اين مخاطرات طبيعي از درون زمين منشأ مي گيرند که از آن جمله ميتوان به زلزله و آتش فشان اشاره کرد. از مخاطراتي که منشأ آنها بيرون زمين و خسارتهايي در اين استان به بار مي آورد و خشکسالي، سيل، بهمن، آفات گياهي، تگرگ و طوفان ميتوان اشاره کرد.
علت برخي از اين مخاطرات، موقعيت طبيعي و وضعيت زمين شناسي استان تهران است. دو علت مهم طبيعي مخاطرات، يکي وجود گسلهاي فصل و ديگري محدود بودن منابع آب است اما فعاليتهاي انساني نيز در تشديد اين مخاطرات نقش مهمي دارد.
از آنجا که شهر تهران در چند دهه اخير به يک کلان شهر تبديل شده و انبوهي از جمعيت و فعاليتهاي انساني را در خود متمرکز کرده است. بنابراين تلفات و خسارات ناشي از مخاطرات طبيعي نيز در اين استان بيشتر است.


زلزله حادثه نيست ، رفتار طبيعي زمين است.


زلزله:
بررسي تاريخي وقوع زلزله نشان ميدهد که استان تهران داراي توان لرزه خيزي بالايي است. آخرين زلزله مهم و ويرانگر تهران به بزرگي1/7 ريشتر درسال1209 شمسي،يعني 170سال پيش، رخ داده است. يکي از راههاي پيش بيني زلزله، روشهاي آماري و احتمالي است. بررسيهاي آماري دوره بازگشت زلزله هاي تهران را در 150 سال تخمين زده اند و با وجود محاسبات آماري ميتوان گفت که هر روز به موعد زلزله نزديکتر ميشويم. هرچند به نظر کارشناسان تعيين زمان و مکان و پيش بيني دقيق وقوع زلزله وجود ندارد اما باتوجه به تاريخچه وقوع زلزله ها و وجود گسلهاي فعال متعدد، مي توانيم بگوييم که احتمال وقوع زلزله در تهران زياد است و بنابراين بايد بدنبال چاره باشيم.


علت لرزه خيزي استان تهران چيست؟
علت اصلي بالا بودن توان لرزه خيزي استان تهران، وجود گسلهاي فعال متعدد است. بررسيهاي زمين شناسي نشان ميدهد که گسل شمال تهران، گسل نياوران و مجموعه گسلهاي ري از مهمترين گسلهاي فعال در اين منطقه هستند. اين گسلها قادرند از چندسانتي متر تا چند متر حرکت کند. جابه جايي زمين در محل گسلهاي زمين لرزه هاي شديد بوجود مي آورد.
گسلهاي موجود در استان تهران به سه گروه تقسيم ميشوند:
1. گسلهاي اصلي و زمين لرزه زا (با طول بيش از 10 کيلومتر) اين گسلها جزء گسلهاي فشاري و پرانرژي هستند که زمان بازگشت زمين لرزه در راستاي آنها طولاني تر و بسيار ويرانگر است. ازجمله اين گسلها ميتوان گسل شمال تهران، گسل مشا ـ فشم، گسل نياوران، گسل محموديه، گسل شمال ري، جنوب ري و کهريزک را نام برد.
2. گسلهاي متوسط (با طول 2 تا 10 کيلومتر)
3. گسلهاي فرعي (با طول کمتر از 2 کيلومتر)
گسلهاي نوع دوم و سوم به خودي خود چندان لرزه زا نيستند اما ممکن است در اثر حرکتهاي ناشي از گسلهاي بزرگ، دچار لغزش و جابه جايي هاي اندکي شوند.