[دانه کولانه]

سینما پارادیزو - cinema-paradiso

فایده ش چیه ادم وقت و حوصله نکنه بیاد فیلمهای خوبی رو که میبینه نظرشو کامل بگه معرفیشون کنه نقدشو بنویسه و ...
این چند وقت چند تا فیلم دیدم که دوست داشتم نظرمو در موردش بگم اما نشد
شاید بعد..
جواب نوشته های دوستان رو هم میدم بعدا..
ولی این یکی رو دیگه نمیشد نگفت
یکی از اون فیلمهای خیلی شاخ و معروف که شاید خیلیهاتون دیدین
لااقل میدونم در سایت چند نفری دیدن...
یه فیلم در حد شاهکار..
فیلمی از تورناتوره...
یهفیلم طولانی و عالی..
متاسفانه من نمیدونستم بیش از 3 ساعت فیلمه دیشب دیر شروع کردم به تماشاش
فعلا نصفشو دیدم امشب باید حتما بقیه ش رو ببینم
اما همین نصفش رو میشه گفت و فهمید که شاهکاره و خیلی قسمتهای بزرگ دیگه ای هم برای دیدن دارم امشب

سینما پارادیزو///....
من قبلا در موردش نقدی نخونده بودم فقط میدونستم فیلم توپیه
دیشب که داشتم نگاه میکردم از همون اول دیدم یه فیلم محشره اما
یه سکانسش بود که من هنوز گیج گیجشم و اینجور جاهاست ادم میفهمه جادوی سینما و هنر چیه
و اصلا به خاطر این یه سکانس اومدم که بنویسم و نظربچه ها رو بدونم..

سکانسی که الفردو و توتو دارن برمیگردن رو به خونه ی توتو و مادر و خواهر رو نشون میده که خواهر داره گریه میکنه و یه آتیشی هم اون کناراست...
کمی بعدتر میفهمیم که فیلمهای بریده شده که توتو خونه میبرده و نزدیک چراغ گاز گذاشته اتیش گرفته و کل فیلمها و خونه و حتی نزدیک بوده خواهر هم اتیش بگیره...
مادر شروع میکنه به مهرورزی کردن به پسر و چپ و راست میزنش ...
توی این وضعیت و این حسی که ایجاد میکنه
توی اوج عصبانیتی که القا میکنه
میگه از خدا میخوام که ارزموو برآورده کنه و بابات برگرده(از جنگ) تا تورو شلاق بزنه..
پسر کوچولو با اون حاضر جوابی همیشگیش توی گریه و توی عصبانیت مادرش میگه
مامان بابا برنمیگرده و من میدونم چرا برنمیگرده
اون مرده...
و مادری که در اوج خشمه و تلاطمه در یک لحظه از هم میپاشه
تمام این وقایع در کمتر از یک دقیقه انجام میشه
من که تا به اینجا رسیدم اشکام پرتاب شد به طور عجیبی
و مثل دیونه ها خنده و گریه با هم
نمیدونم خنده واسه چه بود شاید به خاطر این بود که تاحالا خودمو در این وضع ندیده بودم
و از اینکه در کمتر از یک دقیقه بدون اینکه هیچ زمینه سازیی بشه زیبایی هنر من رو به این روز انداخته با خنده تحسین خودمو اعلام کردم
نمیدونم تا جالا پیش نیومده بود که با هم همزمان هم بخندم هم گریه کنم
اخه مگه یه مرد تا جالا چقدر گریه کرده
شاید داشتم به خودم میخندیدم....
شما توی فیلمهای دیگه میبنی از اول تا اخرش موضوعش اینه که کسی گناهی نکرده قتلی مرتکب نشده اما سرش بالای دار میره شاید گریه ت بگیره (که برای من پیش نیومده) یا قتلی جنایتی ... اما هر چی هست بیننده رو از پیش اماده میکنه کم کم اون رو ناراحت و غمگین میکنه اما
این سکانس در کمتر از 30 ثانیه اتفاق افتاد...
و وحشتناکیش اینه...
نظر شما چیه ؟
کسایی که دیدن این صحنه رو یادشون هست ؟
برای کسی گیرایی که برای من داشت رو داشته ؟
اونطوری که معلومه دها صحنه شبیه این تا اخر فیلم منتظر من هست..
باید دوبله فارسیش ده ها برابر زیباتر باشه حتما باید دوبله شده ش رو پیدا کنم و ببینم
میگن صدای مادر توتو و الفردو به طرز عجیبی فیلم رو گیراتر کرده
مثل دوبله ای که روی فیلمهای وودی الن هست ...
نظرتون چیه..
؟

اگه دلتون برای یه گریه و خنده و انفجاری تنگ شده برین این فیلمو ببینین..
فیلم ذکر مصیبت و فیلم هندی نیست سرتاپا هنر و هنریه
به من میگفتند میم مثل مادر فیلم خوبیه ببین
3 دقیفه اولشو دیدم انداختمش دور ذکر مصیبت به درد فیلم شدن نمیخوره
کیس خاص خودش باید اون فیلمها رو ببینه
حتی اگه فیلم قویی هم باشه من وقتی برای دیدنش نمیذارم
سو استفاده از احساسات پاک بیننده کجا و این جور کارهای هنری و تکان دهنده کجا