پلّـه پلّـه تـا خـدا
می شوم از خاک نا مردان جدا
پلّه پلّه خـویـش را از تـکّه سنـگی پـُر ز کبـر
می پرانم عاشقانـه دست نـوری مهـربـان و بـا سخــا
من که بخشیدم عطای این زمین را بر لقاش
آه ای آغـاز بـــــر هــر انتـــهـا
همچنان پیشم بیا!
*
آسمان مال من است
مــرزهای عـشق را خــواهم شکست
مـن بـه قـــول عـارفـانی از تـن و پیـکـر جــــدا
در میان بی حجابان خیال انگیـز، خواهم گشت مست
هفت پـرواز ،از جهان هفـت رنـگ پــُـر غبــــار
خویش را بی دردسر خواهم گسست
مرگ بر دنیا پرست
|