[افسون 13]

صد رحمت به کفن دزد اولی

مردی بود كه از راه دزدیدن كفن مردگان و فروختن آنها امرار معاش می‌كرد و هركس كه می‌ مرد او شبش می‌ رفت قبرش را می‌شكافت و كفنش را می‌ دزدید . این مرد روزی حس كرد كه تمام عمرش گذشته و پایش لب گور است . پسرش را كه تنها فرزندش بود صدا زد و گفت: "پسرجان من در تمام عمرم كاری كردم كه لعن و طعن همه را به خودم خریدم . هیچكس در این دنیا نیست كه بعد از مردنم ذكر خیری از من بكند . از تو می‌خواهم كاری كنی كه مثل من وقتی پیر شدی از كارهایت پشیمان نشوی و همه ذكر خیر تو را بر زبان داشته باشند". پسر گفت : "پدر! من كاری خواهم كرد كه مردم پدر بیامرزی برای تو هم كه پدرم هستی بدهند". پدر گفت : "نه ، دیگر هیچكس پدر بیامرزی برای من نمی‌فرستد" پسر گفت : "گفتم كه كاری می‌ كنم تا همه مردم یک صدا ذكر خیرت را بگویند و بگویند خدا پدرت را بیامرزد". از این موضوع چندی گذشت . مرد كفن دزد مرد . مردم او را خاک كردند و رفتند . پسرش شب آمد و كفن او را از تنش درآورد و جسدش را هم بیرون كشید و ایستاده توی قبر نگهداشت . فردای آن روز كه مردم برای خواندن فاتحه به قبرستان آمدند و این وضع را دیدند گفتند : "خدا پدر كفن دزد اولی را بیامرزد . اگر كفن را می‌ دزدید مرده مردم را از قبر بیرون نمی‌انداخت".