گر چه خسته ام؛
اگر چه دل شکسته ام؛
باز هم گشوده ام دری به روی انتظار...
تا بگویمت هنوز هم به آن صدای آشنا امید بسته ام ،
دل جدا زیاد تو آشیانه ای خراب وبی صفاست
یاد سبز وروحبخش تو یاد لطف بی نهایت خداست .
کوچه باغ سینه ام ای گل محمدی به عطر نامت آشناست.
آنکه بی بهانه ی تو زنده نیست کیست؟
آنکه در پی تو نیست کجاست ...؟
__________________
روی خواب هایم
عکس زنی بکش
که ماه را به موهایش سنجاق زده
بنویس
من خواب مانده ام
و دستی
ستاره ها را از آسمان کودکی ام
دزدیده
|