به من تکیه کن!
من تمام هستی ام را
دامنی می کنم تا تو سرت را بر آن بنهی!
تمام روحم را
آغوش می سازم تا تو در آن از هراس بیاسایی!
تمام نیرویی را که در دوست داشتـن دارم
دستی می کنم تا چهره و گیسویـت را نوازش کند!
تمام بودن خود را
زانویی می کنم تا بر آن به خواب روی!
خود را، تمام خود را
به تو میسپارم تا هر چه بخواهی از آن بیاشامی!
از آن برگیری، هر چه بخواهی از آن بسازی، هر گونه
بخواهی، باشم!
از این لحظه مرا داشته باش!
دکتر علی شریعتی
__________________
. . . . .
|