خُمهاست از آن باده خُمهاست از این باده
تا نشکنی آن خُم را هرگز نچشی این را
آن باده بجز یک دم دل را نکُند بی غم
هرگز نکُشَد غم را هرگز نکَنَد کین را
یک قطره از این ساغر کار تو کند چون زر
جانم به فدا باشد این ساغر زرّین را
" س "
__________________
.
.
ای مردمان ای مردمان از من نيايد مردمی
ديوانه هم ننديشد آن كاندر دل انديشيده ام
.
«اگر تنهاترین تنهایان جهان باشم خدا با من است»
«او جانشین همهء نداشتنهای من است»
«معلّم شهید دکتر علی شریعتی»
تا عاقل به دنبال پل می گشت
دیوونه از رودخونه گذشت ...