شعر شیراز
هرکه بیند همچو من شیراز را فصل بهار /
میزند بیشک از اینجا پشت پا بر هر دیار
آن بهشت جاودان شیراز میباشد که باد /
مشک تر میآورد با خود ز هرسو بار بار
در لطافت، در طراوت، در صفا، در تازگی /
بر سر گیتی بود شیراز تاج افتخار
راحت جانست الحق این هوای روح بخش /
سرو شیراز است بیشک قامت دلجوی یار...
__________________
گاهی حس میكنم
گذشته و آینده آنچنان سخت از دو طرف فشار وارد میكنند
كه دیگر جایی برای حال باقی نمی ماند...
|