[ابریشم]

می ترسم از ان لحظه که عمرم به سر آید
مهتاب رخت بعد غروبم به در آید

می ترسم از آن دم که بیای و نباشم
جان از بدنم رفته و عمرم به سر آید

می خوانمت ای یار ز صبح ازلی
آه از دل خونم زغم هجر برآید

در راه تو من منتظرم تا که بیای
از گل وصل رخت بهره دلم کی ثمر آید

بر دامن تو رشته دل را چو ببستم
کی مهر رخت از پس پرده به در آید

جز هجر تو اندر دل من هیچ غمی نیست
کی می شود از سینه غم هجر برآید

هر سو نگرم از تو و از وصل بگویند
کی می شود ین فصل فراق تو سرآید

از باغ غمت لاله چو بسیار بچیدیم
کی می شود اندر دل ما لاله وصل تو برآید