[مهدی]

عصر ايران ورزشي؛ عباس خادم الحسيني- براي هر ايراني افتخار است كه يك باشگاه از كشورش در فينال ليگ قهرمانان آسيا حضور داشته باشد و برايش شيرين تر و زيباتر هم مي شود اگر اين باشگاه در مسير راهيابي خود به فينال يك تيم از كشور عربستان را با شايستگي هر چه تمام تر حذف كرده باشد.

اصولاً تمامي انسان ها براي جبران عقده هاي ناشي از سركوب شادي هايشان تلاش مي كنند و حتي براي عده اي از آدم ها زندگي در كلمه انتقام خلاصه مي شود، انتقام از كسي يا چيزي كه مانع از موفقيتش شده است، انتقام از كسي يا چيزي كه باعث تحقيرش شده است.

آري، ما ايراني ها تحقير شديم، بيشتر از آن چه كه فكرش را هم بكنيد تحقير شديم؛ لابد مي پرسيد كي و چرا؟ كافيست تيم علي دايي، 8 فروردين 1388، مقدماتي جام جهاني 2010 و استاديوم آزادي و 100 هزار تماشاگر را به ياد بياوريد؛ البته اين خود به تنهايي شايد نتواند داغ دلتان را تازه كند و شايد بهتر باشد كه بيشتر يادآوري بشود؛ كافيست شادي بازيكنان عربستاني را پس از پيروزي 2 بر يك مقابل چشمان تماشاگران ايراني به ياد بياوريد!

بي شك تمامي ايراني ها از آن لحظه به بعد در آرزوي آن بودند كه روزي برسد كه تيم ملي ايران در مقابل عربستان قرار بگيرد و با پيروزي كاري بكند كه كمي از خشم ايراني هاي علاقه مند به فوتبال را فرو بنشاند.
اما پس از شكست بد تيم افشين قطبي مقابل كويت در مسابقات غرب آسيا، همه اميد هايمان جايش را به يك ياس داد، نه تنها خشممان فرو ننشست بلكه اين باخت باعث سرخوردگي هر چه بيشترمان نيز شد و آنجا بود كه متوجه شديم تيم ملي ايران تيمي نيست كه براي آرزوهاي ما نقطه اتكايي باشد.
اما هميشه انسان ها به اميد زنده اند و در پي ظهور يك ناجي براي خود هستند، منصور ابراهيم زاده ناجي ايرانيان سرخورده از تحقير مقابل عرب ها بود، ذوب آهن ابراهيم زاده پس از مدت ها كاري كرد كه مدت ها بود كه دلمان برايش تنگ شده بود، او و تيمش غرور از دست رفته ايراني را به جايگاه واقعي خود بازگرداندند، آنها با جنگندگي و به زيبايي هر چه تمام تر تيم الهلال عربستان را در دو بازي هم در ايران و هم در ورزشگاه ملك فهد شهر رياض مغلوب كردند.

ذوب آهن ايران به فينال ليگ قهرمانان آسيا رفت و از اين بابت بسيار بسيار خرسنديم، اما چيز ديگري كه بيش از ما را سر ذوق آورد اين بود كه بازيكنان ذوب آهن دقيقاً پس از پايان بازي به همان شكلي شادي كردند كه عربستاني ها 8 فروردين 88 در آزادي شادي كرده بودند، اين يعني انتقام.

تا به حال به اين فكر كرده ايد كه چرا فيلم هاي سينمايي كه موضوع انتقام را دستمايه خود قرار مي دهند اينقدر طرفدار دارد و مورد استقبال واقع مي شود؟ جواب اين سوال بسيار آسان است، چرا كه انتقام به مثابه آب سردي است بر پيكر آتش گرفته شخص انتقام گيرنده، حالا هم ذوب آهن براي تن سوزان ما نقش يك دريا آب خنك را بازي كرد.

ذوب آهن حسابي دل ما را خنك كرد!


منبع: عصر ایران
29/7/89