[Omid7]

"مایلی‏کهن" داروغه فوتبال ایران!

خبرگزاری مهر: به نظر می‏رسد علی دایی برای مایلی‏کهن به موضوعی کاملاً شخصی تبدیل شده است چرا که در مغالطه شخصی کردن، گوینده به شخصیت طرف مقابل حمله کرده و بنا بر پیش‏فرضهای ذهنی خود، به قضاوت یکسویه وی مبادرت می‏ورزد.

محمد مایلی‏کهن و علی دایی که همواره با یکدیگر درگیریهایی داشته‏اند، در آخرین مورد، در نشستی خبری پس از بازی تیمهایشان در هفته سوم لیگ برتر، مجدداً علیه یکدیگر موضع‏گیری کردند. پس از این اتفاقات و در شرایطی که علی دایی این بار تندتر از قبل مایلی‏کهن را مورد خطاب قرار داد و از او به عنوان داروغه نام برد، سرمربی سایپا پاسخ او را داد.

مایلی کهن با این جمله که "من به جای دایی از مردم به خاطر نرفتن به جام جهانی عذر خواهی می‏کنم و احتمالاً پولی که دایی می‏خواهد از فدراسیون بگیرد، پاداش نرفتن به جام جهانی است" صحبتهایش را در برنامه ورزش بدون ویرایش رادیو گفتگو آغاز کرد.(به نقل از خبرگزاری مهر)

سرمربی تیم فوتبال سایپا که در مقام پاسخ به اظهارات علی دایی سخن می‏گفت، خود را چکیده فوتبال ایران دانست و تأکید کرد: "آقای دایی، من داروغه‏ام اما از نتایجی که شما با پرسپولیس کسب کردید شرمگینم و خجالت می‏کشم".

جدای از اینکه علی دایی، گاه زیاده‏تر از حد با تبختر سخن می‏گوید و شاید این داروغه نامیدن هم از همین جا ناشی شده باشد، اما باز نمی‏توان به سادگی از کنار نحوه بیان محمد مایلی‏کهن گذشت.

سخنان مایلی‏کهن مفصل است و با نگاهی گذرا به آنها می‏توان ردپای یکی از آفات رایج در بسیاری از موضع‏گیریها و اظهارنظرها در جامعه ایران را مشاهده کرد: شخصی کردن.

به نظر می‏رسد مورد علی دایی برای مایلی‏کهن به موضوعی کاملاً شخصی تبدیل شده است و وی همواره با پیش‏فرضهایی که از علی دایی به عنوان یک بدمن (BadMan) در ذهن دارد، درباره دایی قضاوت کرده و سخن می‏گوید. شاید ذکر چند نکته درباره سخنان مایلی‏کهن بتواند این شخصی کردن را نشان دهد:

1. مایلی‏کهن: در بازیهای مقدماتی جام ۹۸فرانسه ایران باید از یک گروه پنجتیمی که یک سهمیه صعود داشت به جام جهانی می‏رفت، نه مانند زمان ایشان ]علی دایی[که از بین پنجتیم، سه تیم می‏توانند صعود کنند.

یادآوری:آیا سطح و توانایی تیمها در آن سال قابل مقایسه با امروز است؟ بررسی وضعیت تیمهایی چون ژاپن، کره جنوبی، کره شمالی و استرالیا و به ویژه سرعت رشد و توانمندشدن آنها در طول این سالها، احتمالاً تا حدی پاسخ به این سؤال را آسان خواهد کرد.


2. مایلی‏کهن: آقای دایی که نه ماه به خاطر حذف تیم ملی فوتبال جرأت بیرون آمدن از خانه را نداشت، به خاطر یک جام حذفی که با بردن تیمهای لیگ یک و دو فوتبال ایران بدست آمد، دوباره همان کبر، غرور و خودخواهی دامنش را فراگرفت.

یادآوری:بی‏شک کبر و غرور و خودخواهی، صفت مذمومی است اما در هر حال واقعیت این است که پرسپولیس تیمهای لیگ یک و دو فوتبال ایران را برد و در نهایت قهرمان شد. نتیجه‏ای که هیچ یک از تیمهای دیگر لیگ برتر به آن دست نیافتند. بنابراین واقعیت این است که دایی، مربی تیم قهرمان در جام حذفی بود، حتی اگر"خدایان"(!) به کمک او آمده باشند.


3. مایلی‏کهن: به علی دایی می‏گویم، بله من داروغه فوتبالم چون چکیده این فوتبال هستم و ایشان که معتقدند کشور قانون داره می‏بینند که بعضیها که قلدر می‏شوند قانون را هم زیر پا می‏گذارند. شما به من بگویید این آقا که مدرک مربیگریA فوتبال را ندارد با کدام مجوز روی نیمکت پرسپولیس در لیگ برتر نشسته است؟
آقای دایی بدون کلاس آمدن ]در دوره فوق لیسانس[بالاخره مدرک فوق لیسانس خودش را گرفت و می‏بینیم در کشور ما با اینکه قانون خوب داریم بعضیها به راحتی قانون را دور می‏زنند.

یادآوری: مایلی‏کهن دو اتهام درباره علی دایی طرح کرده است که ضروری است شواهد، مدارک و مستندات خود را در تأیید این دو ادعا ارائه کند و البته دایی نیز بهتر است به جای اطلاق صفت داروغه به دیگران، جهت تنویر اذهان عمومی، داشتن مدرک Aمربیگری خود و اخذ مدرک فوق‏لیسانس را بنا بر صلاحیت و شایستگی و نه با دور زدن قانون اثبات کند. (پیش از این در همین سلسله یادداشتها، مطلبی با عنوان "همه می‏توانند درباره دایی اظهار نظر کنند" منتشر شده است که در آن نمونه‏ای از رفتار و سخنان علی دایی بررسی شده است.)


4. مایلی‏کهن:ایشان ادعای موفقیت دارد. کدام قهرمانی در کارنامه دایی است. آن تیم سایپایی که در آن سال قهرمان شد در واقع بچه‏های من بودند که بعداً به ببار نشستند.

یادآوری: بی‏شک کسب عناوین قهرمانی، می‏تواند ملاکی برای سنجش موفقیت یک مربی یا یک تیم باشد، اما با فرض اینکه علی دایی در قهرمانی سایپا در لیگ برتر و پرسپولیس در جام حذفی هیچ نقشی نداشته است، آیا این امر باز به این معناست که دایی نتواند ادعای موفقیت کند. احتمالاً در چنین مواردی ضروری است نگاهی همه‏جانبه‏نگرتر نسبت به مسایل داشت.


5. مایلی‏کهن: آقای دایی در بازی برگشت پرسپولیس مقابل پگاه گیلان تا زمانی که چکش در بانک نقد نشد اتوبوس تیم را در اتوبان قزوین - رشت نگه داشته بود. بهرحال علی دایی علاقه زیادی به پول دارد و عیبی هم ندارد ولی طلبکاری او به جای عذرخواهی از مردم قابل تحمل نیست.

یادآوری: هر قرارداد و هر چکی باید از حداقل ضمانتی در عمل به تعهدات برخوردار باشد. این طبیعی است که علی دایی انتظار داشته باشدآنچه به حق یا ناحق در قراردادش وجود دارد، متحقق شود.


به این موارد، نکات دیگری هم می‏توان افزود اما آنچه باید مورد توجه قرار گیرد، این است که همواره می‏توان وجوهی از شخصیت افراد را یافت و بر مبنای آنها کل سخنان و عملکردهای فرد را مورد حمله قرار داد.

علاوه بر این خطر در افتادن در دامهایی چون قضاوت بر مبنای پیش‏فرضها بدون توجه به ادعا و دلایل یا استدلالهایی که باید به پشتوانه آن ادعا طرح شوند و سیاه و سفید اندیشی نیز می‏تواند در سخنان فوق‏الذکر مایلی‏کهن مورد توجه و بررسی قرار گیرد.