سقراط در «فايدروس» می گويد:
«نه، اين سخن راست نيست که غير عشق را بر عشق برتری بايد نهاد؛
چون عشق مبتلای ديوانگی است. اگر ديوانگی بد بود، در درستی آن ترديد نمی داشتم، ولی راستی اين است که ما آدميان بزرگترين نعمت ها را در پرتو ديوانگی به دست آورديم و مراد من آن ديوانگی است که بخشش الهی است...
از اين رو فقط اين نکته را يادآوری می کنم که پيشينيان ما که به هر چيز نامی داده اند، ديوانگی را ننگين نشمرده اند...
زيرا ديوانگی بخششی است الهی در حال آنکه هشياری جنبه ی انسانی دارد».
(فايدروس. دوره ی آثار افلاطون.
ترجمه محمدحسن لطفی.
تهران 1367 صص 1311 تا 1312)