[SonBol]

رمان خیال یک نگاه قسمت ششم
فروزان هنوز هم مردد بود چند بار مي خواست به خانه آنها تلفن بكند و بگويد كه منصرف شده اما هربار به طرف گوشي مي رفت بيهوده بود سوزان هم از حركات مادرش تعجب مي كرد از ديروز كه فرهاد تركش كرده بود مدام به مهماني مي انديشيد و به اين كه چگونه با عمو رو به رو شود با زن عمو دخترش و .... آه فريدون چطور مي توانست درمقابل فريدون بايستد وحشت نگراني و اضطراب وجودش را فرا گرفته بود بعد از گذشت 5 سال هنوز هم با ياد آوري سخنان عمو شرم تمام وجودش را فرا مي گرفت عمويش ديگر نمي خواست او را ببيند جالا چطور مي توانست تصور كند كه تا چند ساعت ديگر با آنها رو به رو خواهد شد از همه خجالت مي كشيد و از اين همه شرمساري در رنج بود سوزان پرسيد :
- مامان چرا نگراني؟
- عزيزم نگران كه نيستم
سوزان پرسيد:
- مامان چرا اين قدر راه مي ري و با خود ت حرف مي زني؟
فروزان در حاليك ه سعي مي كرد اعصابش را كنترل كند گفت:
- چيزي نيست
سوزان پرسيد:
به خاطر مهموني خاله فرزانه ناراحتي مگه نه؟
فروزان به او نگاهي كرد و در دل به هوش و ذكاوت سوزان آفرين گفت به دل بزرگي كه به خاطر او مي سوخت لبخندي زد و گفت
- عزيزم اين مهموني...
به ساعت نگاه كرد چقدر زمان با سرعت مي گذشت دقيقا 4 بعد از ظهر بود در همان لحظه بود كه صداي زنگ خانه او را از جايش پراند سوزان با خوشحالي دويد و در را باز كرد فروزان نيز به دنبال او رفت فرهاد در حاليك ه مي خنديد گفت
- سلام خوشگل عمو حالت چطوره؟
فروزان جلوتر امد و گفت
- سلام فرهاد
فرهاد با خنده گفت
- به به دختر عموجان عزيزم حاضري؟
- راستم نمي دونم!
- يعني چي نمي دونم حالت خوبه؟
- آره خوبم عمو اينا اومدند؟
فرهاد تاييد كرد فروزان مي خواست بگويد منصرف شده كه فرها د خودش پيشدستي كرد و گفت
- بهتره زودتر حاضر شي و بياي فكر اين كه نمي خواي بياي رو هم از سرت بيرون كن
دست سوزان را گرفت و همراه او پايين رفت و به فروزان ياد آوري كرد كه در كوچه منتظر او هستند فروزان همان طور ايستاده بود نگاهي به اسمان كرد و گفت
- خدايا چه كنم؟
به ناچار رفت تا حاضر شود فرهاد همراه سوزان در كوچه ايستاده بود و او را مي خنداند در اين هنگام بهرام به داخل كوچه پيچيد سوزان با ديدن او گفت
- عمو فرهاد عموي تازه ام داره مي ايد اوناها اوناها
فرهاد به سمتي كه سوزان اشاره كرد نگاه كرد با ديدن شخص مورد نظر چنان جا خورد كه نزديك بود قالب تهي كند او بهرام بود دقيق تر نگاهش كرد بهرام نزديك تر امد هنوز فرهاد را درست و حسابي نگاه نكرده بود سوزان جلو پريد و گفت
- سلام عمو بهرام
بهرام نيز خوشحال ازديدن دخترك زيبا گفت
- سلام عزيزم تو هنوز اسم من يادته؟
- من اسم عموهام يادم نمي ره
- خب من هم اسم تو رو از ياد نبردم سوزي خوشگله؟
فرهاد ناباورانه گفت
- به به بهرام خودتي پسر؟!
بهرام هم به شخص مقابلش نگاهي كرد لحظاتي به چهره فرهاد نگريست و بعد در حالي كه مي خنديد با شادماني گفت
- فرهاد خودتي بي وفا؟
هر دو با هيجان يكديگر را در آغوش كشيدند بهرام و فرهاد دو دوست دوران دبيرستان بودند كه دوستي انها همان گونه كه خود عهد بسته بودند تا ابد پايدار بود بعد از پايان دبيرستان بهرام همراه خانواده اش به شهرستان رفته بود و به همين دليل از هم جدا شده بودند.
خانواده فرهاد هم منزلشان را عوض كرده بودند بنابراين نامه هاي بهرام بي جواب ماند و او در انتظار خبري از فرهاد ماند فرهاد نيز كه به علت مسائل و مشكلات خانوادگي همه چيز را فراموش كرده بود از ياد بهرام غافل مي شود اكنون كه بعد از گذشت چند سال يكديگر را مي ديدند چنان هيجان زده شده بودند كه نمي دانستند چه كنند در اين ميان سوزان متعجب و با نگاهي پرسش گرانه ان دو را مي نگريست
- شما ها چرا اين طوري شديد؟!!
فرهاد كه بسيار خوشحال بود به او نگاه كرد و گفت
- چطوري عزيز دلم؟
- خب چرا يكهو پريديد بغل هم مگه با هم دعوا دارين؟
بهرام خنديد و گفت
- نه عزيزم ما همديگه رو دوست داريم
در همان لحظه فروزان با ظاهري ساده قدم در كوچه گذاشت و فرهاد را ديد كه چگونه صميمانه با بهرام همسايه اش صحبت مي كند او نيز متعجب شد بهرام با ديدن او لرزش خفيفي را در قلبش احساس كرد با صدايي كم و بيش لرزان سلام كرد فروزان نيز به ارامي جوابش را داد و بعد رو به فرهاد كرد و پرسيد
- حيلي خوشحالي! چي شده!؟
- فروزان جان معرفي مي كنم دوست بسيار بسيار بسيار صميمي و عزيز من بهرام چند سال بود همديگر رو گم كرده بوديم اما حالا ناگهاني خدا جون باورم نمي شه
فروزان گفت
- من كه نمي فهمم تو چي مي گي واضح بگو ببينم
فرهاد با خنده گفت
- بابا جون دارم مي گم من دوستم بهرام رو پيدا كردم
فروزان خيلي معمولي پرسيد
- مگه تا حالا همديگو گم كرده بوديم؟
- خب اره ديگه چند سال بود كه از هم بي خبر بوديم اما حالا به طور تصادفي همديگر رو ديديم
فروزان لبخندي زد و سوار ماشين شد سوزان با خنده گفت
- مامان نمي دوني كه چطوري يك دفعه دوتايي پريدند بغل همديگه خيلي خنده دار بود
فروزان به خاطر خوشحالي سوزان لبخندي زد و گفت
- عزيزم كارهاي ادم بزرگ ها هميشه خنده داره!!!!
سوزان رو به فرهاد كرد و گفت
- عمو مگه نمي ريم؟
فرهاد گويي تازه يادش افتاده باشد گفت
- اي داد بي داد يادم رفته بودها الان مي ريم
به بهرام نگاهي كرد و ادامه داد
- ببينم بهرام ادرست كجاست؟ چون الان عجله داريم بايد بريم اما مطمئن باش كه به سراغت مي يام خيلي حرف ها واسه گفتن دارم
فروزان گفت
- فرهاد خان دوست شما در ساختمون ما و طبقه سوم زندگي مي كنند ادرسو فهميدي!
- خيلي عاليه الان مي ريم ديگه خب بهرام جان صبر كن من هم شماره تلفن و ادرسم رو بهت بدم
بعد روي تكه كاغذي ادرس و شماره تلفن رو يادداشت كرد و به دست بهرام داد
- با من تماس بگيري ها
- چشم حتما مطمئن باش راستي با پدرت اينا هستي
- كجاي كاري بابا بنده عيال وار شده ام ديگه از بابا اينا خبري نيست و خنديد!