[amir ahmadi]

امروز هر وقت در ساعات تنهایی به یاد گذشته می افتم خاطرات زندگی پر از جلال و شکوه در ان قصر زیبا برایم مثل خاطرات ایامی است که در جهنم سوزانی بوده ام و همیشه با خود می گویم در ان سالهای سیاه من به جای انکه زندگی کنم ادای زندگی را در می اوردم و این چاه هولناکی بود که با طناب جاه طلبی خودم به درون ان پرتاب شده بودم و تنها ارزویم این است که دختران و زنان جوان اگر در جستجوی خوشبختی هستند بدانند که تنها زنی در این دنیا خوشبختی واقعی را به دست اورده که به خاطر قلبش و به خاطر عشق واقعی خودش ازدواج کند نه به خاطرهوسهای گذران و احساسات دروغی ایام بیست سالگی که با کمال تاسف هر دختری کور و کر می کند و او را چشم بسته در چاه بدبختی می اندازد.