[زکریا فتاحی]

Disheveled hair, sweaty, smiling, drunken, and
With a torn shirt, singing, the jug in hand
Narcissus loudly laments, on his lips, alas, alas!
Last night at midnight, came and sat right by my bed-stand
Brought his head next to my ears, with a sad song
Said, O my old lover, you are still in dreamland
The lover who drinks this nocturnal brew
Infidel, if not worships the wine's command
Go away O hermit, fault not the drunk
Our Divine gift from the day that God made sea and land
Whatever He poured for us in our cup, we just drank
If it was a cheap wine or heavenly brand
The smile on the cup's face and Beloved's hair strand
Break many who may repent, just as Hafiz falsely planned.

زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست
پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست
نرگسـش عربده جوی و لبش افسوس کنان
نیم شب دوش به بالین من آمد بنشسـت
سر فرا گوش مـن آورد بـه آواز حزین
گفـت ای عاشق دیرینه من خوابت هست
عاشـقی را کـه چنین باده شبگیر دهـند
کافر عـشـق بود گر نـشود باده پرسـت
برو ای زاهد و بر دردکـشان خرده مـگیر
کـه ندادند جز این تحفه به ما روز السـت
آن چـه او ریخت بـه پیمانـه ما نوشیدیم
اگر از خمر بهشت است وگر باده مـسـت
خـنده جام می و زلـف گره گیر نـگار
ای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکسـت