[amir ahmadi]

به بزم دهر نگر شمع سان حیاط مرا
که خنده ام به لب و اتشم ز سر گذرد
مرا چه منع کنی محتسب ز باده ناب
گذار تا که به مستی حیاط در گذرد
نه من به پیش فلک سر کنم نوید فرو
نه از گناه من این چرخ کینه ور گذرد.