اقوام و نژاد
در عصر جاهليت, مردماني در شبه جزيره عربستان سكونت داشتند كه به طور كلي عرب ناميده و به دو دسته اعراب قحطاني و عدناني تقسيم مي شدند. اين دو, از نظر تاريخي, ريشه مشترك دارند ولي عدنانيان در سلسله نسبت خود به حضرت ابراهيم (ع) مي رسند و در نجد و حجاز بودند, اما عربهاي قحطاني به يمن رفتند. اين افراد تابع حكومتي نبودند و اساس مليت آنان قبيله اي بود و اعضاي هر قبيله از شيخ قبيله اطاعت مي كردند. عصبيت حاهلي و قبيله گرايي افراطي افراد را به جان هم مي انداخت و گاهي بر سر مسائل جزئي, جنگي چون نبرد بوس 40 سال طول مي كشيد. خونريزي, قساوت, غارت و تجاوز از برنامه هاي اين قبايل بود. گرچه صحرانشيني و بيابانگردي پيشة عربها بود اما زندگي شهري به شكلي ضعيف در يمن, عدن, حضر موت, حجاز, يثرب و طائف ديده مي شد. به لحاظ عقايد مذهبي , گروه كوچكي بدون آنكه آداب و رسوم خاصي داشته باشند به خداي يكتا و آئين ابراهيم (ع) كه دين حنيف ناميده مي شد, معتقد بودند.در اين كشور چند مليت و قبيله با سنتهاي متفاوت حضور دارند:
· نجديها كه در مركز عربستان قرار دارند و خاندان سعودي هم از همين منطقه هستند.
· حجازيها كه اهالي شهرهاي مكه, مدينه و جده را شامل مي شوند؛ به اعتقاد خاندان آل سعود حجازيها به لحاظ اينكه بازمانده هاي زائران عتبات عاليات هستند, شايستگي پذيرش مسئوليت هاي دولتي را ندارند؛ و به همين علت كمتر در اركان دولتي صاحب مقام و منصب هستند.
· آسوريها كه اقليتي ناچيز را تشكيل مي دهند, بيشتر در حوالي مرزيمن و در منطقة كوهستاني جنوب غربي سكونت دارند.
نژاد مردم عربستان سفيد پوست مي باشد كه از تيرة سامي ها مي باشند.بافت اجتماعي عربستان حاكي از تضاد شديدي است كه اگر جامعه عربستان را به مثابه هرمي در نظر بگيريم به ترتيب عبارتند از: شاه, شاهزادگان تكنو كراتها, ثروتمندان و بالاخره طبقه متوسط و تودة مستضعف در آخرين قسمت هرم قرار دارند. اين امر ناشي از ناسازگاري طبقاتي در بين اقشار و توده هاي مختلف در اين كشور مي باشد و بيشترين فشار اجتماع نيز بر قشر متوسط وارد مي گردد.
|