[amir ahmadi]

مردم فقیر بودند کسی چیزی نداشت ولی خوشحال بودند محفل بدون خنده وجود نداشت .می شد یه دست لباس یک سال تمام می پوشیدیم اگر اندازه مون بود سال دیگه هم می پوشیدیم و هیچ اعتراضی هم نمی کردیم بهترین کفشامون یه کفشای پلاستیکی بود سه خط داشت ما این خطا را با خودکار سه رنگ ابی قرمز سبز رنگ می کردیم با چه لذتی .یه چند سال بعد یه کفشای چینی امد بهش می گفتند کفش ته سبز چقدر کار می کرد چقدر هم خوش تیپ بود.