http://tntmoney.files.wordpress.com/...ysis-forex.jpg

مژده به دوستانی که علاقه مند به یادگیری تحلیل تکنیکال در زمینه خرید و فروش ارز در بازار جهانی(فارکس) هستند.

فصل 1 (فلسفه تحلیل تکنیکال)
فصل 2 (نظریه داو)
فصل 3 (ساختار نمودار)
فصل 4 (مفاهیم مقدماتی روند)
فصل 5 (الگوهای مهم برگشتی )
فصل 6 (الگوهای ادامه دهنده)
فصل 7 (حجم معاملات)
فصل 8 (نمودارهای بلند مدت )
فصل 9 (میانگین های متحرک)
فصل 10 (اسیلاتورها)
فصل 11 (نمودار نقطه و رقم)
فصل 12 (نمودارهای شمعی ژاپنی)
فصل 13 (نظریه موج الیوت)
فصل 14 (چرخه های زمانی )
فصل 15 (کامپیوترها و سیستم های داد و ستد)
فصل 16 (مدیریت مالی و تاکتیک های معامله)
فصل 17 (شاخص های بازار سرمایه )
فصل 18 (جمع بندی مباحث: خلاصه مطالب)
پیوست ها

یکی از مواردی که حس کنجکاوی بشر را به آن مشغول کرده و می خواهد آن را بداند و اشتیاق فراوان نشان می دهد موضوع جن است که چه موجودی است آیا اصلاً وجود دارد یا خیر؟ اگر هست چه وظایفی در عالم هستی دارد،آیا می توان با آنها ارتباط برقرار کرد یا نه؟ شکل و شمایل او چگونه است و هزاران سوال دیگر؟ که در این کتاب سعی شده است به حس کاوشگری خوانندگان پاسخ مناسبی بدهد.



منبع

• چرا افراد با انگیزه و موفق مبتلا به کمردرد می شوند.
• چگونه اضطراب و خشم سرکوب شده موجب اسپاسم عضلات می گردد.
• چگونه مردم خود را برای ابتلا به کمردرد تربیت می کنند.
• چگونه می توانید با شناختن TMS و عوامل ابتلا به آن، در عرض 2 تا 6 هفته از کمردرد خلاصی یابید.

دختری که دائم جیغ می‌کشید «وای،‌ هیولا!»


کتاب - مجموعه ترس و لرز واقعاً پشت خواننده را می‌لرزاند. در هر یک از داستان‌های این مجموعه، با چند دختر و پسر آشنا می‌شوید و پا به پای آنها. ماجراهای ترسناکی را پشت سر می‌گذارید.
نوشتن از هیولا وترس از آن یکی از جذابیت های دوران نوجوانی آدمیان است. دراین حوزه کتاب های بسیاری نوشته شده است. مجموعه حاضر که ترس و لرز نام دارد و در آن با وقایع ترسناک زیادی روبور می شویم.
مجموعه ترس و لرز واقعاً پشت خواننده را می‌لرزاند. در هر یک از داستان‌های این مجموعه، با چند دختر و پسر آشنا می‌شوید و پا به پای آنها. ماجراهای ترسناکی را پشت سر می‌گذارید.
این مجموعه نوشته آر. ال. استاین نویسنده نوجوانان است که از ادبیات وحشت نوشته و شهره نوصالحی مترجم ادبیات این حوزه آن را ترجمه کرده است.
لوسی به‌قدری از هیولا قصه ساخته است و برای دوستان و خانواده‌اش تعریف کرده که دیگر حوصله همه آنها را سر برده است اما یک روز لوسی یک هیولای واقعی و زنده را می‌بیند: آقای کتابدار!
حیف که لوسی با داستان‌هایش همه‌چیز را خراب کرده و دیگر کسی حرف‌های او را باور نمی‌کند. اما هیولا او را می‌شناسد...
این کتاب درقطع پالتویی و در180 صفحه وبا قیمت 3500 تومان از سوی نشر پیدایش منتشر شده است

چنین گفت زرتشت

این مقاله در مورد کتابی اثر فریدریش نیچه است، برای پوئم‌سمفونیای به همین نام اثر ریچارد اشتراوس، چنین گفت زرتشت (اشتراوس) را ببینید. چنین گفت زرتشت نام کتابی‌است که فریدریش نیچه فیلسوف زبان و فرهنگ‌شناس آلمانی آنرا نگاشته‌است. این کتاب حالت داستان‌گونه دارد و قهرمان اصلی آن شخصی به نام «زرتشت»*[۱] است. نیچه در این کتاب عقاید خود را از زبان این شخصیت بیان داشته‌است. نیچه، چنین گفت زرتشت را «کتابی برای همه کس و هیچ کس» هم نامیده‌است.




جستارهای وابسته

چنین گفت زردشت ، کتابی برای همه و هیچ‌کس (به آلمانی: Also sprach Zarathustra: ein Buch fur Alle und Keinen). اثری فلسفی و شاعرانه از فریدریش نیچه، فیلسوف آلمانی، که طی سالهای ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۵ نوشته شد. این اثر مهمترین اثر نیچه است که در آن نظریاتی چون، «ابرمرد» و «بازگشت جاودانی» کامل‌ترین صورت و مثبت‌ترین معنی خود را پیدا می‌کند. "زردشت" پس از ده سال آمادگی در عزلت کوههای آلپ احساس می‌کند که می‌خواهد شهد خرد خویش را به انسانها بچشاند، پس به شهر فرود می‌آید؛ اما مردم به صدای برخاسته از الهام گوش نمی‌دهند، زیرا جز به کف زدن برای بندبازیهای یک بندباز توجه ندارند و به سخنان او که آنها را نمی‌فهمند می‌خندند. پس زردشت باید حواریونی برای خود برگزیند که بتواند «گفتارهای» خویش را که تحقیر آرمانهای کهن است و به سبکی انجیلی تقریر می‌شود، خطاب به آنها بیان کند. نخستین گفتار تمثیلی است با عنوان «سه دگردیسی» که در آن می‌توان چگونگی تحول روح انسانی را درک کرد، از اطاعت که با نماد شتر نشان داده می‌شود گرفته تا نفی شدید که با نماد شیر مجسم می‌شود، و تصدیق محض که کودک تجسم آن است. در گفتارهای بعدی به موضوعات بسیار متنوعی پرداخته می‌شود: نویسنده با ضعف نفس آدمهای کم‌مایه‌ای که به رخوت آرام اخلاق پناه می‌برند؛ با متافیزیک، که جهان را با موعظه تجرید بی‌اعتبار می‌کند؛ با جمود کتابی فرهنگی که بیش از حد در خود فرورفته است؛ با ریاضت‌کشی که انسان را به فکر مرگ می‌اندازد؛ با کیش دولت‌پرستی که انسانها را با تبدیل آنها به بردگان دستگاهی غیرشخصی خفه می‌کند؛ و سرانجام با ابتذال اندیشه به مبارزه برمی‌خیزد. گفتارهای دیگر برعکس حاوی تصدیقاتی تهییج‌کننده است: یکی جنگ را به مثابه محرک انرژی انسانها می‌ستاید؛ دیگری در دوگانگی شخصیت که ثمره عزلت و تأمل است زیباترین صورت دوستی را مشاهده می‌کند؛ دیگری در مقابل ارزشهای مجرد، ارزش زندگی را می‌نشاند که غایت خود را در خود دارد؛ و سرانجام در آخرین گفتار، آن سخاوتمندی وافر فضیلت سالم را که دوست دارد به خود ببخشد تعلیم می‌دهد.
زردشت بار دیگر به عزلت کوهستان بازمی‌گردد؛ پس از «ماهها و سالها» وعظ خویش در مخالفت با «ایدئالیستها» را از سر می‌گیرد: زندگی باید پیروز شود و انسان با پیروزی بر خویش باید خود را از غریزه زیانبار اطاعت خلاص کند تا به تثبیت شادمانه اراده خویش برکشیده شود. پس مجادلات تازه‌ای با کرنش‌گران ضعیف در مقابل ترس از خداوند، با نوع‌دوستان، کشیشان و پرهیزکاران، با کسانی که مساوات را موعظه می‌کنند، با دانشمندان، شاعرانی که خیالات واهی می‌آموزند و با سیاستمداران آغاز می‌شود. نیچه برخلاف این مجادلات، به صورت نوعی میان‌پرده، سه ترانه باشکوه از زردشت می‌سازد: «ترانه شبانه» که در آن سرشاری سعادت، که بی‌وقفه خواستار عطای آن است، ستایش می‌شود؛ «بالاد» که به ستایش زندگی در حالت طبیعی آن می‌پردازد؛ «ترانه سوگواری» که سرودی است در تعظیم قدرت‌طلبی. زردشت سرانجام پس از بزرگداشت خرد انسانی، به مثابه غفلت الاهی، و اعتماد به زندگی، یک‌بار دیگر دوستانش را ترک می‌کند.
زردشت پس از فهم آموزه «بازگشت جاودانی»، یعنی عالی‌ترین صورت تصدیق، سومین بار خود را به انسانها می‌نمایاند و این‌بار ناخودآگاهی خوشبختی را تمجید می‌کند؛ به ستایش قدرتهای طبیعی که طغیانشان شکل خشن و شگفت‌آوری از رضایت است می‌پردازد، پیروزی بر غم را می‌ستاید و انسانها را دعوت می‌کند تا خود را از ثقل خویش رها سازند؛ زیرا در طریق خرد زردشت، باید «سبکپا» بود. سرانجام «الواح نوین» ارزشهای خود را تقریر می‌کند که به افتخار «بی‌اخلاقی» سازنده زندگی، مفاهیم کهن مبتنی بر اصل خیر و شر را زیر و زبر می‌کنند. اما زردشت اکنون دیگر به عزلت خویش بازگشته است. پس از سرگردانی دشوار در شک و تردید، به ستایش سرشاری روح خویش و زندگی می‌پردازد، و به نام شادی، ابدیت را فرامی‌خواند.
و سرانجام، آخرین بخش کتاب نوعی «وسوسه زردشت» است. او در عزلت از فریادخواهی اضطراب‌آمیزی شگفت‌زده می‌شود: پس از اینکه به جستجو برمی‌آید به هفت مخلوق، برخورد می‌کند که تجسم نمادین باقی ماندن ارزشهای کهن یا چهره مبدل ارزشهای نوین‌اند: یک غیب‌گو که تجسم بیزاری از زندگی است؛ دو شاه دلزده از دروغین بودن قدرت؛ یک «روح وسواسی» مسموم از جهل خویش؛ یک جادوگر، برده خیالات تمام‌نشدنی‌اش؛ آخرین پاپ که از زمانی که «خدا مرده است» بی‌هدف سرگردان است؛ زشت‌روترین مرد جهان که از سر بغض و کینه خدا را کشته است؛ فقیر ارادی در جستجوی سعادت زمینی. این انسانهای برتر به نزد زردشت پناه برده‌اند. بدین‌گونه ضیافت به افتخار «ابرمرد» آغاز می‌شود؛ ابرمردی که از میان توده مردم سربرمی‌آورد و به این ترتیب به او توان تازه‌ای می‌بخشد. اما همین که زردشت دور می‌شود میهمانان او خود را در چنگال نوعی اضطراب مبهم حس می‌کنند؛ آنها که نمی‌توانند بدون خدا زندگی کنند خری می‌پرستند. اما زردشت غفلتاً بازمی‌گردد و این ننگ و رسوایی را پاک می‌کند و سپس «ترانه سرمستی» واپسین تصدیق ایمان به بازگشت ابدی را سرمی‌دهد. کتاب با «روندوی زردشت» که شعر فشرده و کوتاهی است پایان می‌یابد که در آن، همانند ترانه نیمه شب، از «ابدیت ژرفِ ژرف» طلب یاری می‌شود. بدین‌گونه سرگذشت زردشت در صبحگاه درخشان پایان می‌گیرد و به زودی نوبت به ظهور حواریون حقیقی او فرا خواهد رسید.
نیچه در افسانه خود قانون «قصاص» را به کار برده است، زیرا می‌خواهد همان زردشتی که «توهم یک نظام اخلاقی در عالم را به وجود آورد» به انسانها بیاموزد که خود را از اخلاق‌گرایی رهایی بخشند. درباره اسطوره «ابرمرد» هم باید گفت که این اسطوره از پاک‌ترین اعماق اندیشه نیچه برآمده است؛ در عین حال این نامی که نویسنده مدعی است از «خیابان جمع کرده است» از گوته به او رسیده است. (فاوست، اول، ۱، و منظومه مرسوم به «اهدانامه» اشعار).با همه این اوصاف ارزش هنری زردشت در همه‌جای آن یکسان نیست.
اثر از نوعی نمادگرایی سنگین خالی نیست؛ بازی با کلمات که تا سرحد جناسهای مبهم پیش می‌رود و فصاحتی بیش از حد دریافت مخاطب در آن دیده می‌شود. مع‌هذا به همین صورت نیز نوعی شاهکار شعری است و علی‌رغم تنوع منابع (که از انجیل تا اشعار گوته و از لوتر تا کلمات قصار اخلاقیون فرانسوی را در برمی‌گیرد) اصالتی تام را حفظ می‌کند. نیچه توانست به حق نزد دوست خود روده (۲) به خود ببالد از اینکه با چنین گفت زردشت، زبان آلمانی را به سرحد کمال خود رسانده است.
این اثر نیچه مستقیماً الهام بخش ریشارد اشتراوس (3) (۱۹۴۹-۱۸۶۴)، موسیقی‌دان آلمانی، گردید که در ۱۸۹۶ «پوئم سمفونیک»ی به نام چنین گفت زردشت (اپرای ۳۰) ساخت که از درخشان‌ترین آثار این نوع است.
پانویس

1. ^ این نام را نیچه با گوشه‌چشمی به زرتشت پیامبر ایرانی انتخاب کرد.

منبع

فردریش ویلهلم نیچه. چنین گفت زرتشت. ترجمهٔ داریوش آشوری. چاپ بیست و دوم، تهران: انتشارات آگاه، بهار ۱۳۸۴، ISBN ۹۶۴-۳۲۹-۰۱۵-۸. ‏
عبدالکریم رشیدیان. فرهنگ آثار. انتشارات سروش،