ترانه اين مجموعه اونارا نام دارد و ايم سه هيوم آن را به زبان کره باستان سروده است. بسياري از اهالي امروز کره هم از مفهوم آن سر درنمي آورند.

اين ترانه به سبک پانسوري سروده شده است. پانسوري سبکي از موسيقي کره اي است که در سلسله جيسون ظهور کرد و در قرن 19 از محبوبيت بسياري برخوردار بود. در اين سبک صداي خواننده و نوازنده درهم آميخته مي شود تا داستاني را در اين ميان نقل کند. ترجيع بند ترانه چو- ايمسائه ناميده مي شود و در پاناسوري سنتي نوازنده طبل آن را همراهي مي کند تا علاوه بر ضرباهنگ، ريتم هم به اثر بدهد. چو- ايمسائه متشکل از اصواتي به معني يا کلمات کوتاه با مضمون کلي تشويق است.

از آنجا که زبان ترانه بسيار قديمي است در مورد معني آن اختلاف نظر وجود دارد. اما يکي از تفسيرهايي که در مورد آن وجود دارد اين است که داستان دختري در آن نقل مي شود که مردي را دوست دارد که نمي تواند به او برسد از اين رو سرنوشتش را مي پذيرد و راه زندگي خود را در پيش مي گيرد.

در نسخه کره اي ترانه سه کودک کره اي که در مقطع دبستان درس مي خوانند و درس هاي موسيقي کلاسيک را نيز آموخته اند آواز پاياني هر قسمت را مي خوانند. در آلبوم موسيقي سريال نسخه ملايم تري از ترانه هم وجود دارد که اي دانگ- هوي خواننده موسيقي سنتي کره آن را خوانده است. وي فارغ التحصيل موسيقي کلاسيک کره از دانشگاه ملي سئول است.

اونارا نسخه هاي متعدد ديگري نيز دارد که همزمان با پخش سريال در خارج از کره وارد بازار شده اند. «اميد» نام يکي از اين نسخه هاست که توسط کلي چن و به زبان کنوني براي پخش در هنگ کنگ خوانده شده است. «عزيز» نسخه ديگري است که آنجلا چانگ به زبان مانداري چيني براي پخش در تايوان خوانده است. «ندا» به خوانندگي تانگ کان و «اميد» به خوانندگي پنج دختر برنده مسابقه خوانندگي هم براي پخش در چين آماده شده اند. فيت کونتا هم نسخه کاملاً متفاوتي را براي فيليپين خوانده است.