سن مناسب برای ازدواج از دیدگاه روانشناسی

سن در ازدواج از دو نظر دارای اهمیت است؛ یکی از نظر روانی ودیگری از نظر فیزیولوژیکی. انسان در فرایند رشد از نظر روانی درسنین مختلف دارای ویژگی های متفاوت است. روان شناسی کودک با روانشناسی نوجوان، جوان و پیر متفاوت است. خصوصیات روانی یک نوجوان با ویژگی های روانی یک فرد سالخورده در بیشتر زمینه ها قابل مقایسه نیست.

بنابراین ازدواج یک مرد پنجاه یا شصت ساله با یک دختر 18 ساله به دلیل تفاوت فاز روانی به سعادت و خوشبختی نمی انجامد. دیر یا زود به علت عدم ارضای نیازهای روانی، این عروس جوان با دلمردگی به انتظار مرگ شوهر کهنسال خود روزشماری می نماید، یا خواهان طلاق می شود. از سوی دیگر این مرد کهنسال برای ارضای نیازهای همسر جوانش مجبور به تظاهر به جوانی و رفتارهای نامناسب با سن خود می شود و در نتیجه او نیز از مسیر طبیعی زندگی خارج می گردد و از نظر اجتماعی زبانزد خاص و عام می شود و در مجالس و محافل ممکن است همسرش را با فرزندش اشتباه بگیرند و همه جا مجبور است وضعیت خود را توجیه کند.

او برای کسب رضایت همسرش، چنانچه ثروتمند باشد به خریدن جواهرات و لباس های گران قیمت و خانه و اتومبیل متوسل می شود و چنانچه عالم باشد کتاب ها و آثار خود را به او تقدیم می کند ولی هیچیک از اینها او را ارضا نمی کند. عکس این حالت، یعنی ازدواج زن پیر با مرد جوان نیز همین وضع را خواهد داشت.
بنابراین کسانی که قصد ازدواج دارند نباید تحت تاثیر پول، مقام اجتماعی، مقام علمی و سایر امتیازهای ارزشمند، سن همسر آینده خود را نادیده بگیرند. دوم از جنبه فیزیولوژیکی که علاوه بر جنبه های روانی، ارضای غرائز جنسی خود مسئله مهمی است. بنابراین چنین ازدواجی به هیچ وجه فرجام خوبی نخواهد داشت و پایانش فساد و انحراف یا دلمردگی و آرزوی نجات از این بحران خواهد بود.

سن ازدواج در شرایط جغرافیایی و اقلیمی مختلف متفاوت است. معمولا در مناطق گرم، سن بلوغ و ازدواج پایین تر و در مناطق سرد و کوهستانی بالاتر است. مهم نیست که فرد در چه سنی بالغ می شود، مهم این است که دختر و پسر احساس کنند از نظر فیزیولوژیکی و روانی نیاز به ازدواج دارند. تشخیص زمان مناسب ازدواج از سوی دختر و پسر تازه بالغ مشکل است. در این مورد راهنمایی پدر و مادر و مشاوره با مشاور خانواده ضروری است. معمولا چون دختران از نظر رشد بدنی و روانی از پسران جلوترند و رشد آنان سریعتر است، زودتر بالغ و برای ازدواج آماده می شوند. به همین علت در اسلام سن تکلیف دختران نه سال و پسران 15 سال می باشد.

در اینجا ذکر این نکته لازم است که چون اسلام دین جهان شمولی است، بنابراین حداقل سن تکلیف برای تمام مناطق اعم از سرد و گرم مشخص شده؛ یعنی روی زمین مناطقی هست که دختر در 9سالگی بالغ است ولی این بدان معنا نیست که این دختر 9 ساله باید حتما ازدواج کند. ازدواج زمانی واجب است که شرایط آن از نظر فیزیولوژیکی، روانی، فرهنگی و اقتصادی فراهم باشد و چنانچه انجام نگیرد فرد به گناه بیفتد.

در ایران به طور عرف اکثر دختران بین 18 تا 25 سال ازدواج می کنند. پسرها نیز در روستاها در سنین پایین تر و در شهرها بین 25 تا 30 و گاه تا 35 سالگی ازدواج می کنند. تفاوت سن دختر و پسر با در نظر گرفتن موقعیت جغرافیایی و عوامل فرهنگی متفاوت است.

گاه تفاوت سن تا 10سال هم مشکلی ایجاد نمی کند. یکی از فرمول هایی که در این مورد پس از آمارگیری های سن ازدواج پیشنهاد شده، آن است که در سنین پایین تر، نصف سن پسر به اضافه هفت سال سن مناسبی برای دختر خواهد بود. ولی این به هیچ وجه فرمول قطعی و یا استاندارد محاسبه شده ای نیست. آنچه در این مورد می توان به طور قطعی پیشنهاد کرد آن است که بین سن زوجین تناسب منطقی و معمولی وجود داشته باشد.

انواع مختلف ازدواج / شما جزء کدام دسته اید؟

ازدواج انواع و اقسام مختلفی دارد. وقتی توانستید نوع ازدواج خود را تشخیص دهید، آنوقت بهتر می توانید تصمیم بگیرید که آیا از ازدواج خود راضی هستید یا فکر می کنید باید تغییراتی در آن ایجاد کنید.
ازدواج یکنواخت

وقتی ازدواج کرده اید، همسرتان را از ته قلب دوست می داشته اید.

اما، با گذشت زمان و درگیر شدن شما با مسائل و مشکلات روزمره، بچه ها و سایر فعالیت ها، از همدیگر دور شده اید.
شما به ندرت همدیگر را می بینید، این اشکالی ندارد، اما آرزو داشتید که می توانستید زمان بیشتری را با هم گذرانده و چیزی بیشتر و فراتر از هزینه های خانه را با هم شریک می شدید.
همانطور که جدا شدن و دور شدن شما از یکدیگر، زمان برده است، نزدیک شدن دوباره به همدیگر هم نیازمند گذشت زمان است. پس نترسید و مطمئن باشید که اگر همه تلاشتان را به کار گیرید همه چیز مثل روز اول خواهد شد.

با پیدا کردن ساعاتی که بتوانید آن را در کنار همسرتان بگذرانید شروع کنید. باید دوباره کشف کنید که همسرتان چقدر موجودی شگفت انگیز است و چقدر دوستش دارید. به چیزهای مورد علاقه همسرتان، علاقه نشان دهید، تا بتوانید زمانی را در کنار یکدیگر به خوبی و خوشی بگذرانید.

به دنبال موقعیت هایی باشید که بتوانید در خلوت کنار همسرتان بگذرانید تا دوباره از نزدیک با خصوصیات عالی او آشنا شوید.

ازدواج سوء استفاده گرانه

این ازدواج ازدواجی است که در آن شما چه جسماً و چه روحاً مورد سوء استفاده طرف مقابلتان قرار می گیرید. در بسیاری از موارد، این عادتی است که از دوران کودکی در فرد ایجاد می شود. ازاینرو، از بین بردن آن نیازمند عشق و مشاوره فراوان است.

هیچ کس نباید تصور کند که به چنین ازدواجی تعلق دارد، همه شایسته یک ازدواج و زندگی زناشویی عالی بدون هیچگونه سوء استفاده می باشند.

باید برای خودتان و فرد سوء استفاده گر از متخصص کمک بگیرید. اگر طرف مقابلتان تمایلی به انجام اینکار نشان نداد، آنگاه باید از متخصص بخواهید که به شما کمک کند که چطور با چنین موقعیتی کنار بیایید. باید بدانید که اگر این سوء استفاده و بدرفتاری ها ادامه پیدا کرد، آگاه تنها راه چاره شما ترک آن زندگی است.

ازدواج مقام و عنوان

البته مهم است که با مردی ازدواج کنید که بتواند از عهده نیازهای شما برآید، اما اگر با کسی فقط به خاطر ثروت یا مقام او ازدواج می کنید . هیچ وجه اشتراکی با هم ندارید، خیلی زود متوجه خواهید شد که همیشه هم پول همه چیز نیست.

اگر ازدواج شما یکی از این نوع ازدواج ها باشد، چه باید بکنید؟ مطمئن باشید که هیچوقت دیر نیست و همیشه می توانید چیزهایی جدید درمورد همسرتان کشف کنید که بتواند او را در قلبتان جای دهد. سعی کنید به کارهای مثبتی که همسرتان برای شما و بچه ها انجام می دهد فکر کنید. از او به خاطر آن نقاط مثبت تشکر کنید و سعی کنید به چیزی فرای مقام یا وضعیت مالی او فکر کنید.

برای شناختن همسرتان وقت بگذارید و رابطه ای عمیق تر با وی بسازید.

ازدواج همسر غایب

در اینگونه ازدواج ها سر همسرتان آنقدر به کار و فعالیت های خارج خانه گرم است که شما هیچوقت همدیگر را نمی بینید.

شغل هایی هست که فرد مجبور است زمان زیادی را خارج از خانه و خانواده بگذراند. افرادی هم هستند که برای کارشان بیشتر از خانواده شان وقت می گذارند. این مسئله ممکن است به خاطر حس منفی وفاداری به کارفرما باشد یا اینکه بخواهند در کارشان همیشه برتر و اول باشند.

بعلاوه، کارها و فعالیت های زیادی وجود دارد که بتواند زمان و حواس افراد را از آنِ خود کند، اما اگر می بینید این کارها به بهای از دست دادن همسر و فرزنداتان تمام میشود، مراقب باشید چون ارزشش را ندارد.

دلیل این مشکل در زندگی شما هر چه که باشد، دیگر زمانش رسیده است که دست از آن بردارید و ببینید برای کم کردن زمانی که خارج از منزل می گذرانید و اضافه کردن به زمانی که کنار همسر و خانواده تان می گذرانید چه باید بکنید. ممکن است ابتدا شکل قربانی کردن خودتان را داشته باشد. اما اگر همراه با همسرتان تصمیم بگیرید که برای رشد و توسعه ازدواج و زندگیتان چه می توانید بکنید، مطمئن باشید که به لذت عمیقی دست پیدا خواهید کرد.

ازدواج بادوام

اینها ازدواج هایی هستند که هر کسی رویای آن را در سر می پروراند. پیرمرد و پیرزنی را که گاهی می بینید دست در دست همدیگر لبخند زنان در خیابان قدم می زنند چنین ازدواجی داشته اند.

این ازدواج ها اتفاقی به وجود نمی آیند. آنها با تلاش های مداوم، روزانه و مثبت به وچود می آیند. برای داشتن یک ازدواچ بادوام باید تلاش کرد. ازدواجی که دربرابر مشکلات مالی و اقتصادی، بیماری ها، مشکلات فرزندان، شکستن قلب ها و خیلی مسائل و مشکلات دیگر طاقت بیاورد، ازدواجی بادوام است چون زوجین از تمام این مشکلات با کمک و همکاری یکدیگر گذشته اند.

آنها برای گذشتن از سد مشکلات و موانع موجود بر سر راه خوشبختیشان دست در دست همدیگر تلاش می کنند. خنده هایشان، گریه هایشان، شادی ها و غصه ها و کارهایشان با هم و در کنار هم بوده است. آنها می دانند که همیشه می توانند روی همدیگر حساب کنند.

چنین ازدواجی برای تک تک ما امکانپذیر است. فقط باید بخواهیم و هر روز، هر هفته، هر ماه و هر سال برای به دست آوردن آن تلاش کنیم.
ازدواج شما کدامیک ازاینهاست؟ آیا می خواهید همین وضعیت را حفظ کنید؟ یادتان باشد که هیچوقت دیر نیست و اگر همدیگر را دوست بدارید و تلاش کنید، می توانید خوشبخت ترین زندگی را از آنِ خود کنید
منبع-تماشاگران

در این صورت ازدواج نكنید!


اگر در خانواده پدری و زندگی مجردی خود، مسوولیت كاری را به عهده نمی‌گیرید یا كوتاهی می‌كنيد...


1)‌ اگر در خانواده پدری و زندگی مجردی خود، مسوولیت كاری را به عهده نمی‌گیرید یا كوتاهی می‌كنید.

2)‌ اگر با پدر، مادر، برادر و خواهر خود (كه به نظر شما غیرمنطقی بوده یا اخلاق دلخواه شما را ندارند) ارتباط سازنده و راضی‌كننده ندارید و نتوانسته‌اید تعامل قابل قبولی ایجاد نمایید. (عدم تعامل و ارتباط اجتماعی صحیح با دیگران)

3) اگر در زندگی، مدام شغل خود را عوض كرده‌اید، با دوستان زیادی به خاطر مشكلاتی قطع رابطه نموده‌اید، رشته تحصیلی خود را تغییر داده یا ترك تحصیل كرده‌اید، علائق خود را نیمه‌كاره رها كرده‌اید و ثبات فكری، احساسی و رفتاری ندارید.

4) اگر تصور می‌كنید، افكار، احساس و رفتار همسرتان را در آینده به دلخواه خود تغییر می‌دهید. (خطای شناختی)

5) اگر به دنبال همسر مناسبی هستید به نحوی كه در زندگی مشتركتان در آینده با هیچ‌گونه مشكلی مواجه نشوید. (خطای شناختی)

6) اگر در پی كسب لذت و علایق خود، كارها و مسوولیت‌هایتان بر دوش دیگران قرار می‌گیرد.

7) اگر فقط منطق و طرز نگرش خویش را قبول دارید و در برابر دیگران در حالت دفاعی یا حالت تهاجمی می‌گیرید و قادر به درك افكار، احساس و رفتار دیگران نیستید. (واكنش دفاعی و خود میان‌بینی)

8) اگر نقاط ضعف و نقاط قوت خود را به صورت شفاف نمی‌بینید. (عدم خودآگاهی)

9) اگر تاكنون با نظرات، انتقادات و پیشنهادات دیگران، تغییری در رفتارهای شما ایجاد نشده است.

10) اگر مسائل كاری شما مانع ارتباط دوستانه و ارتباط دوستان شما مانع ارتباط صمیمی در خانواده پدری می‌شود یا مسائل و مشكلات شخصی شما در تمام حوزه‌های زندگی‌تان تاثیر می‌گذارد و در هم تنیده می‌گردد.

11) اگر اصلا قادر به تغییر برنامه‌های از قبل طراحی شده خود نیستید (حتی اگر شرایط تغییر كند) و بسیار متعصب، خشك و غیرقابل انعطاف هستید. (عدم انعطاف‌پذیری لازم)

12) اگر قادر به درك احساسات، رفتار و افكار خانواده، دوستان و همكارانتان كه متفاوت از شما عمل می‌كنند، نمی‌باشید. (عدم آگاهی اجتماعی)

13) اگر بیشتر به جای گوش‌كردن، صحبت می‌كنید و بیشتر از آن‌كه سعی كنید دیگران را بفهمید، سعی دارید كه دیگران شما را درك كنند. (عدم مدیریت رابطه)

14) اگر بسیار هیجانی هستید و تنها هیجانات، شما را به سویی می‌كشاند و قادر به تعویق انداختن خواسته‌هایتان نیستید.

15) اگر برای رفتار، احساس و گفتار خود روش و برنامه‌ای ندارید و مرتب نسبت به دیگران عكس‌العمل نشان می‌دهید.

16) اگر عادت دارید به جای حل مشكلات از آنها فرار كنید یا اجتناب بورزید یا واكنش شما نسبت به مسائل بی‌تفاوتی است. (پاسخ اجتنابی به رویدادها)

17) اگر در آینه نگاه دیگران، ‌شما فردی غرغرو، سرزنشگر، وابسته، احساساتی، بدبین، گوشه‌گیر، پرخاشگر خودخواده، گوشت تلخ، غمگین به نظر می‌آیید. (اختلال شخصیت)

18) اگر فكر می‌كنید از میان چند میلیارد ساكنین كره زمین، فقط و فقط یك شخص مناسب شما است و ارزش ازدواج دارد و در غیر این صورت زندگی شما بی‌معنا شده و باید بمیرید و تا آخر عمر مجرد بمانید.

19) اگر بدون این‌كه خود را دقیقا ارزیابی كنید و بشناسید، دنبال همسر مناسب می‌گردید. (عدم شناخت خود)

20) اگر وضعیت فعلی‌تان راضی‌كننده نیست و برای رهایی و فرار از موقعیت، اقدام به ازدواج می‌كنید. (مشكل در شیوه حل مساله)
منبع-savehportal

13 نکته برای درخواست ازدواج از فرد مورد علاقه


1- مطمئن گردید که فرد مناسبی را بگزیده اید:
واضح است نه اما حقیقت امر ان است که ازدواج چیزی نیست که بخواهید به خاطر انگیزه های انی وارد آن گردید ممکن است شما دیوانه وار هدیگر ار دوست داشته باشید اما اگر همسرتان خواهان فرزند باشد اما شما نه ازدواج شما قطعا زیاد دوام نخواهد آورد و یا انکه ارزشهای شما با ارزشهای همسرتان متفاوت باشد اگر در مورد فردی که می خواهید با وی ازدواج کنید تردید دارید بهتر است بیشتر درباره آن بیاندیشید.
2- مطمئن شوید هر دوی شما امادگی دارید:
پیش از آنکه پیشنهاد ازدواج دهید درباره آن که در زندگی به دنبال چه اهدافی می باشید حتی اهداف 50 سال آینده خود با یکدیگر صحبت کنید هر چه بیشتر با یکدیگر در مورد آن چه برای شما حائز اهمیت می باشد گفتگو کنید بیشتر متوجه آن می گردید که آیا با یکدیگر تفاهم دارید یا خیر. همچنین باید از لحاظ مالی آمادگی داشته باشید اگر شما قادر نیستید که مخارج خود را تامین کنید بهتر است نامزدی خود را به تعویق بیاندازید.
3- از پدر و مادر وی اجازه بگیرید:
شما ابتدا باید بدانید که آیا اگر پیش از ازدواج با پدر و مارد وی مشورت کرده و اجازه بخواهید انها را خشنود می سازد یا خیر.این نکته شاید عجیب به نظر آید اما شما که نمی خواهید پدر زن و مادر همسر آینده خود را برنجانید؟ این عمل برای آنکه دلشان را بدست بیاورید بسیار موثر خواهد بود.
4- بطریقی پیشنهاد بدهید که خوشایند وی باشد:
به پیشنهاد ازدواج همچون یک هدیه به بانوی زندگی خود بنگرید ان را بطریقی طرح ریزی کنید که باب میل و سلیقه وی بوده و مطابق با شخصیتش باشد ایا وی رومانتیک است و یا اهل تفریح و شوخ طبعی؟ ایا میل دارد بطور محرمانه از وی خواستگاری کنید و یا روی دیوار در خواست خود را بنویسید؟
5- درباره هدیه دادن به وی تصمیم بگیرید:
برای دختر ها و زنان هیچ چیز مبهوت کننده تر از یک هدیه غیر منتظره و غافلگیر کننده حلقه برلیان نمی باشد. اما اگر توان مالی شما اجازه این کار را به شما نمی دهد. برای یک حلقه را خریداری کنید از نوع سلیقه وی اطلاع یابید این کار را می توایند تا سوال کردن از دوستان و یا خانواده وی و یا مشاهده نوع جواهر آلاتی که وی استفاده می کند انجام دهید اما بسیاری از دختران تمایل دارند هنگام انتخاب حلقه خودشان خضور داشته باشند بهر حال باید به خواسته های وی احترام بگذارید.
6- مطمئن گردید پاسخ وی مثبت می باشد:
نگامیکه پیشنهاد ازدواج می دهید باید مطمئن شوید که پاسخ وی بله خواهد بود شما می بایستا از قبل در مورد ازدواج به اندازه کافی صحبت کرده و کاملا از آن چه طرف مقابل از یک شریک زندگی بلند مدت انتظار دارد اگاهی یافته باشید درست است که می خواهید پیشنهاد ازدواج شما برای او سورپریز باشد اما نباید بی مقدمه دست به این کار بزنید.
7- افراد زیادی را از قصد و تصمیم خود آگاه نسازید:
شما ممکن است وسوسه شوید که قصد خود را با دوستان و خانواده خود در میان بگذارید اما عاقلانه تر آن است که این خبر را تنها با یکی دو تا از دوستان و یا نزدیکان صمیمی خود در میان گذاشته و به آنها اطمینان داشته باشید که رازدار و محرم اسرار شما می باشند.
8- پیشنهاد خود را از حفظ نکیند:
صرف نظر از آنکه کجا و چگونه پیشنهاد ازدواج می دهید باید آن پیشنهاد با نهایت صداقت و ابراز عشق حقیقی شما نسبت به وی همراه باشد از قبل در مورد حرفهایی که می خواهید به او بزنید یادداشت بردارید اما دقیقا انها را از بر نکنید در آن لحظه به وی بگویید که چرا وی یک فرد استثنایی بوده و چرا شما خواهان آن می باشید که باقی عمر خود را با وی سپری کنید باید جملات شما از دلتان براید او می خواهد با یک مرد ازدواج کند و نه یک ربات!
9- مکان و زمان مناسب را بیابید:
مکانی که پیشنهاد ازدواج می دهید می تواند ک رستوران پارک سینما و یا لب دریا باشد اما بهتر است مکانی انتخاب کنید که برای هر دوی شما خاطره انگیز بوده و شما را به یاد خاطرات گذشته بیندازد فاکتور زمان نیز بسیار مهم می باشد اگر وی سرایط سختی را سپری می کند اگر خسته و یا گرفتار دغدغه های شخصی و شغلی خود می باشد و یا آنکه از دست کسی عصبانی است زمان مناسبی برای این کار نمی باشد.
10- او را دستپاچه نکنید:
شما ممکن است بخواهید پیشنهاد خود را برای جهانیان فریاد بزنید و یا حداقل برای همسایگان مجاور خود اما مراقب باشید اشتیاق بی حد شما کار دستتان ندهد اگر وی شخصی درونگرا بوده و از آن که مرکز توجه دیگران واقع گردد بیزار می باشد بهتر است این کار را بطور خصوصی با وی در میان بگذارید.
11- انتظار همه نوع پیشامدی را داشته باشید:
صرفنظر از همه نقشه ها و طرح ریزی ها امکان دارد امور دقیقا ان طوری که شما و یا وی تصور می کردید پیش نرود خود را برای واکنش های احتمالی آماده کنید او ممکن است دستپاچه شده و یا هیجان زده گردد و یا آن که کاملا آرام و بی تفاوت باقی بماند وی ممکن است بگوید بله- خیر و یا شاید. شما ممکن است تصور کنید وی را کاملا می شناسید اما از پیش داوری و آنکه پاسخ وی چکونه خواهد بود پرهیز کنید چون ممکن است مایوس گردید
12- اگر پاسخ وی منفی بود مایوس نشوید:
همواره احتمال آن که وی نه بگوید وجود دارد اما دلسرد نشوید با او صحبت کنید و علت عدم آمادگی وی را جویا گردید وی ممکن است تنها به زمان بیشتری نیاز داشته باشد و یا آن که اصلا وی دختر مناسبی برای شما نبوده باشد. اگر این طور باشد بهتر است همین حالا پی به آن ببرید تا انکه پس از ازدواج.
13- خیلی زود و یا خیلی دیر پیشنهاد ندهید:
زمان معینی برای پیشنهاد ازدواج وجود ندارد اما بهتر است پس از تنها گذشت 2 هفته از آشنایی خود با وی پیشنهاد ازدواج ندهید زمان پیشنهاد ازدواج هنگامی است که شما برای مدتی کافی به یکدیگر متعهد شده باشید همچنین زیاد وقت را تلف نکنید شجاع باشید و حرف دلتان را بزنید اگر هم خیلی هم کمرو می باشید می توانید پیشنهاد خود را در قالب نامه برای دختر مورد علاقه خود ارسال کنید

آقایانی که حلقه ازدواج دستشان نمي كنند


حلقه ازدواج محافظ فرزندان شماست
مرداني كه حلقه ازدواجشان را دستشان نمي كنند، حس تعهدشان كمتر است
آذين محبي نژاد
يك حلقه شما را ياد چه مي اندازد؟ ازدواج ، عشق و شايد بشود گفت وفاداري.امروزه در اكثر كشورهاي دنيا اين حلقه البته- اگر در انگشت انگشتري دست چپ باشد- نماد ازدواج و به دست داشتن آن نشاني از دوام اين رابطه است.اما برخي از متاهل ها به دلايل مختلف اين نماد را هميشه به همراه ندارند.بعضي‌ها به خاطر شغلي كه دارند (شايد جالب نباشد كه نماد عشق آدم دائم توي خمير نان باشد يا بخواهي با آن دستكش جراحي به دست كني يا...)، بعضي‌ها به خاطر حساسيت پوستي و هزار دليل ديگر.اما اگر قبلا فقط همسرتان حق داشت از شما بخواهد حلقه‌تان را دست كنيد،حالا يك دليل محكم وجود دارد كه شما به دستور بچه هايتان بايد اين حلقه را به انگشت بيندازيد!يك روانشناس اجتماعي از دانشگاه آلبرتاي كانادا، ادعا مي كند كساني كه حلقه ازدواجشان را به دست نمي‌كنند در مقايسه با كساني كه آن را هميشه به دست مي‌كنند،بيشتر بچه‌هايشان را فراموش مي‌كنند. دكتر اندرو هارل همچنين مي‌گويد:<جوانان جذابي كه اين عادت را دارند،فراموش كارترين والدين براي فرزندانشان هستند.>
دكتر هارل كه مدير يك آزمايشگاه پژوهشي جمعيت شناسي است،براي انجام اين پژوهش تعدادي از والدين و فرزندان را كه در مجموع 862 نفر بودند در 14 فروشگاه بزرگ آلبرتا مخفيانه مورد مطالعه قرار داد و به نتايج جالبي رسيد. او دريافت كه 14 درصد از همراهان بچه ها دست كم يك بار آن قدر از او غافل مي‌شوند كه بچه از ديد آن ها خارج شده و نزديك به 300 متر دور مي‌شود و اين فاصله براي پيشگيري از اكثر حوادثي كه مي‌تواند در كمين كودكان يك تا 7 ساله مورد مطالعه بوده باشد، خيلي زياد است. نكته جالب ديگر اينكه اين سهل انگاري در مورد پدران جوان، بيشتر از مادران جوان بوده و در حالي‌كه مردان جوان بدون حلقه 25 درصد مواقع كودكانشان را فراموش مي كردند،اين رقم در مورد زنان جوان بدون حلقه تنها 19 درصد بود.دكتر هارل مي‌گويد: <تحقيقات قبلي ما نشان داده بود كساني كه حلقه ازدواجشان را دست نمي‌كنند، نسبت به ازدواجشان تعهد عاطفي كمتري دارند.اما اين پژوهش نشان داد اين عدم تعهد عاطفي نسبت به كل خانواده است.>
وي مي گويد: <حقيقت اين است كه بودن به دنبال روابط عاطفي خارج از حيطه ازدواج توجه فرد را به فرزندانش نيز كاهش مي‌دهد و اين موضوع مي‌تواند در هر جايي اتفاق بيفتد، حتي جايي مانند فروشگاه كه بيشتر براي خريد كردن است نه براي خلق روابط عاطفي.>دكتر هارل نتايج اين تحقيق را در هفدهمين كنفرانس سالانه جمعيت شناسي دانشگاه آلبرتا ارائه كرد،مجمعي كه سال گذشته با نتايج تكان دهنده يك تحقيق ديگر او به شگفت آمده بود.
سال گذشته در همين كنفرانس دكتر هارل اعلام كرد كه بر اساس پژوهش هاي او والدين از كودكان خوشگل بيشتر مراقبت مي‌كنند! امسال نيز او ادعا كرد كه در اين تحقيق هم كودكان زيبايي كه سن آنها از 3 سال كمتر بود ،بيشتر مورد توجه والدين قرار داشتند. وي همچنين مي‌گويد از ميان آنهايي كه حلقه ازدواجشان را به دست داشتند، والديني كه خود زيباتر بودند بيشتر به فرزندشان توجه داشتند و استدلال مي‌كند شايد والدين زيباتر مشكلات و دغدغه هاي كمتري در مورد زندگي و سلامتشان دارند و به اين ترتيب بهتر مي‌توانند به كودكانشان توجه نشان دهند. وي مي‌گويد:<با وجودي كه مي‌دانم بيان اين نتايج اندكي خشن است اما ما بايد دليل حوادثي را كه براي بچه ها رخ مي دهند پيدا كنيم و با تغيير رفتارمان بهتر مراقب آنها باشيم.>‌

آزار همسر از فرط علاقه!!!

http://img.tebyan.net/big/1388/11/92...2176217240.jpg

همسرآزاری از خبرهای داغی است كه اگر هر روز در صفحات حوادث روزنامه‌ها دیده نشود ، دست‌كم هر چند روز یك بار در گزارش‌ها و خبرها به آن پرداخته می‌شود.و خانواده هایی که همسران یکدیگر را آزار می دهند ،جوی ناامن و ناسالم برای تربیت فرزندان دارند.

می‌زنم چون عاشقت هستم!
می‌گویند بعضی از آنها كه عاشق‌ترند، خشن‌تر هم هستند. انگار بعضی‌ها كه بلد نیستند علاقه‌ خود را به همسرشان نشان دهند، از زبان زور و كتك استفاده می‌كنند. اما این عشق‌ها را نمی‌توان چندان طبیعی و قابل قبول دانست. عشق بیش از اندازه مرد به زن گاهی از ضعف شخصیت و عقده‌های حقارت مرد ناشی می‌شود و تركیب عواطف شدید و هیجانات روحی سبب بروز خشونت‌های به اصطلاح عاشقانه می‌شود. برخی مردان مرز بین عشق و نفرت را در هم می‌آمیزند و به آزار بیمارگونه همسران خود می‌پردازند. این عشق‌های بیمارگونه معمولا با سوءظن و اختلال‌های روحی و روانی همراه است. این عاشق‌های افراطی، علاوه بر این‌كه با ضرب وشتم و زور رفتار می‌كنند، نشانه‌های دیگری هم دارند؛ زندانی كردن، كنترل رفت وآمدها و تلفن‌های همسر و توهین و تحقیر لفظی.
آزار خانگی زنان شكل‌های دیگری هم دارد. آزارهای روحی، تخریب شخصیت اجتماعی و خانوادگی زن در جمع اطرافیان، تحقیر، انتساب القاب ناپسند و تهمت‌های ناموسی به زن و در برخی موارد آزار جنسی زن از سوی شوهر دیده شده است.
مینو جمالوند، مشاور خانواده و روان‌شناس می‌گوید: «مردان زن‌آزار، بیماران روحی و روانی هستند. عقده حقارت، خود كم بینی، ضعف منزلت اجتماعی و توهم قدرت در بسیاری از مردان همسرآزار وجود دارد. برخی از مردان هم مشكلات مختلف اقتصادی و روحی و روانی خود را با آزار همسران شان تخلیه می‌كنند.»
این روان‌شناس معتقد است كه مهم‌ترین عامل در رفتارهای آزاردهنده مردان نسبت به زنان، عامل فرهنگی است كه هنوز هم در شوون مختلف اجتماعی وجود دارد.

رازهای سر به مهر
بعضی از آزارهای خانگی چنان ناراحت كننده و خصوصی است كه جایی مطرح نمی‌شود. در واقع بسیاری از زنان به خاطر ترس از تشدید رفتارهای خشن، مورد خشونت قرار گرفتن خود را تایید نمی‌كنند یا آن را به عنوان بخش طبیعی زندگی‌شان قبول كرده‌اند.
زنان واكنش‌های متفاوتی در برابر اقدامات خشن همسران خود دارند. آنها اغلب به دلایل مختلف اقتصادی، اجتماعی و از جمله به علت احساس مسوولیت نسبت به فرزندان، امكان مقابله چندانی در برابر رفتارهای خشن همسرانشان ندارند. حتی زنان شاغل كه درآمد كافی برای اداره زندگی مستقل دارند، به دلیل مشكلات پس از جدایی، از طلاق خودداری می‌كنند. بیشتر زنان ترجیح می‌دهند آزارهای خانگی همسران خود را تحمل كنند و با الزامات تنها زیستن و ناامنی روانی و اجتماعی بعد از جدایی مواجه نشوند. بعضی هم با درددل و شكایت به پدر و مادر و دوستانشان از نظر روانی خود را تخلیه می‌كنند. اما ممكن است ماجرا به همین جا ختم نشود. وقتی خشونت گسترش پیدا كند، ردپای واقعیت‌های دردناك دیگری هم در زندگی پیدا می‌شود. آنها كه مشكلات روانی دارند، ممكن است برای انتقام از همسرشان و «انتقال درد» به كودكان خود صدمه بزنند. تعدادی از زنان هم به عنوان راه آخر به دادگاه مراجعه می‌كنند و در موارد حادتر ممكن است كار به جنایت و همسركشی ختم شود.

خانه‌ای كه امن نیست
در حال حاضر، بیشترین آمار آسیب‌های اجتماعی در سطح كشور مربوط به انواع خشونت‌های خانگی است. رئیس سازمان بهزیستی كشور اعلام كرده در میان تماس‌های برقرار شده با خط اورژانس اجتماعی، بیشترین تماس‌ها مربوط به انواع خشونت‌های خانگی است كه 35 درصد از كل تماس‌ها را شامل می‌شود. این خشونت‌ها شامل همسرآزاری، كودك‌آزاری و سالمندآزاری است.

روان‌شناسان معمولا مراجعه به مشاوران را به عنوان اولین راه در ارتباط با آزارهای خانگی، پیشنهاد می‌كنند. اما به گفته مینو جمالوند، هرچند در حال حاضر میزان مراجعه به مراكز مشاوره افزایش یافته، اما متاسفانه بیشتر مراجعان خانم‌ها هستند. مردان معمولا نمی‌خواهند حرف‌های خانوادگی را پیش مشاور مطرح كنند و در نتیجه به این مراكز مراجعه نمی‌كنند. مراجعه یكطرفه به مشاور هم كمك چندانی نمی‌كند.

این تنها زنان نیستند كه آزار می‌بینند؛ مردانی هم وجود دارند كه مورد خشونت خانگی قرار می‌گیرند. هرچند نسبت همسرآزاری در میان زنان و مردان یكسان نیست و آزار زنان توسط مردان رواج بیشتری دارد و از نسبتی حدود 10 به یك پیروی می‌كند، اما شوهرآزاری به خاطر تغییرات اجتماعی، این روزها بیشتر از قبل دیده می‌شود. جمالوند معتقد است مردانی كه به نسبت مردان دیگر‌‌ضعف روحی و جسمی بیشتری دارند؛ بیشتر ممكن است مورد این آزارها قرار بگیرند.
شوهرآزاری یعنی رفتاری آزاردهنده از سوی زن نسبت به شوهر كه در محیط خانواده اتفاق می‌افتد و البته ممكن است جنبه روانی، جنسی، اقتصادی و جسمی هم داشته باشد.

به گفته مینو جمالوند؛ در حالی كه آزار زنان از سوی مردان بیشتر به عوامل فرهنگی و تاریخی برمی‌گردد؛ شوهرآزاری پدیده‌ای جدیدتر است و بیشتر به شكل واكنش زنان در مقابل ناتوانی‌های همسرشان دیده می‌شود: « نباید فراموش كنیم تغییر نقش‌های اجتماعی و بیشتر شدن مسوولیت‌های اقتصادی زنان هم باعث می‌شود جایگاه اجتماعی آنها تغییر كند و توقع از آنها بیشتر شود كه در نتیجه ممكن است به شوهرآزاری ختم شود.»

در حالی كه همسرآزاری مردان در خیلی از مواقع جنبه فیزیكی دارد، زنان بیشتر از نظر روانی شوهران شان را آزار می‌دهند. خشونت‌های زنان، به روح و روان شوهر آسیب می‌رساند و او را تحت فشارهای روحی و روانی قرار می‌دهد. معمولا این نوع آزردگی، شیوع بیشتری داشته و به صورت غیرمستقیم اثرات مخربی برجای می‌گذارد. تخریب حیثیت و آبروی شوهر، شكستن حرمت پدر در نزد فرزندان، فحاشی و انتساب صفت‌های ناشایست، بی‌توجهی به خواست و انتظارات شوهر، تبعیض بین خویشاوندان خود و شوهر، مقایسه همسر با سایر مردان، بزرگنمایی مسائل جزئی، بدبینی و سوءظن از نمونه رفتارهایی است كه زنان ممكن است برای آزار شوهرشان در پیش بگیرند.
بعد دیگری از آزار مردان، می‌تواند در روابط جنسی با شوهر بروز كند. در جامعه ایران كه به خاطر آموزه‌های دینی، یكی از وظایف اساسی زن، ارضای نیاز جنسی شوهر است و در اسلام مسأله تمكین زن از شوهر در هنگام نیاز مرد، از حقوق شوهر محسوب می‌شود، برخی از زنان با عدم تمكین اقدام به آزار شوهران شان می‌كنند.
جمالوند می‌گوید: زنان به خاطر افسردگی، توقع زیاد یا توهم ممكن است دست به آزار همسرانشان بزنند. گاهی زن در ذهن خود از شوهرش تصویری نادرست می‌سازد و متناسب با آن تصویر با او رفتار می‌كند، مثلا احساس می‌كند همسرش بین بستگان خود و خویشاوندان او تفاوت می‌گذارد و برای آنها ارزش بیشتری قائل است و تمام توجه خود را به آنان معطوف كرده؛ براساس این توهم، مقابله به مثل می‌كند‌‌ یا ممكن است فكر كند همسرش او را دوست ندارد و درصدد موقعیتی است تا همسر دیگری را انتخاب كند، در این حالت‌ها، زن برای لجاجت، شوهرش را آزار می‌دهد. مردانی كه مورد آزار همسرانشان قرار می‌گیرند، معمولا دچار افسردگی‌های حاد می‌شوند و شخصیتی منزوی و منفعل پیدا می‌كنند.
به منظور بالا نگرفتن اختلافات و صدمه نزدن به نظام خانواده كارشناسان معمولا حل مشكلات را به صورت ریشه‌ای و مستمر و در طول زمان پیشنهاد می‌كنند.

رفتارهای خشن زنان با مردان ممكن است در نهایت صورت جنایی پیدا كند و به همسركشی بینجامد. به همین دلیل است كه كارشناسان معمولا حل مشكلات را به صورت ریشه‌ای و مستمر و در طول زمان پیشنهاد می‌كنند. به گفته جمالوند، الگوهای غلط در روابط زناشویی و تاثیر سنت‌های فرهنگی نادرست كه به سوءرفتار همسران ختم می‌شود،‌ تنها در طول زمان و با خواست طرفین امكان پذیر است، ضمن این كه قوانین اجتماعی هم می‌تواند از افراد آزاردیده حمایت كند و از سوی دیگر، بازدارنده ادامه رفتارهای خشن باشد.

منبع :جام جم - با تلخیص

همسرآزاری؛ فراموشی عشق در خانه (قسمت اول)



http://img.tebyan.net/big/1385/05/21...2371621389.jpg


همسر آزاری از آسیب های اجتماعی پنهان است كه معمولاً در محیط بسته خانه شكل گرفته و سبب عدم اطمینان و از هم گسیختگی كانون خانواده می شود. قربانیان اصلی خشونت در محیط خانواده، در مرحله نخست، زنان و پس از آن كودكان و سالمندان و سرانجام مردان هستند.
همسر آزاری معضلی است كه در قرون اخیر بیش از هر زمان دیگری در جوامع مورد توجه و بررسی كارشناسان قرار گرفته و شاید بهترین دلیل برای توجه به این امر، مطرح شدن مسئله حقوق زنان و آگاهی این قشر از حقوق و مزایای خود در برابر همسرانشان است.
مقوله همسر آزاری از جمله اخبار داغی است كه اگر هر روز در صفحات حوادث روزنامه ها دیده نشود، دست كم هر چند روز یك بار با مطالبی به صورت گزارش یا مقاله های گوناگون به آن پرداخته می شود. در اینجا كوشیده ایم تا با نگاهی گزارش گونه و تحلیلی ، این مسئله را مورد بررسی قرار داده و به نكات و راه كارهای تازه ای در این باره اشاره كنیم.
پدیده ای با عنوان آزار همسر و فرزندان ، مقوله ای است كه به طور طبیعی در هر جامعه ای به صورت های گوناگون وجود دارد.
خشونت فیزیكی و بدنی ، مانند صدمه زدن به اشیای منزل و ضرب و شتم همسر، یا خشونت روانی و كلامی مانند تحقیر، بهانه جویی نسبت به چهره و شرایط جسمانی زن و ابراز تنفر نسبت به بستگان وی ، وهمچنین خشونت اجتماعی شامل منع اشتغال و تحصیل، ممنوعیت ارتباط با بستگان حتی به صورت تلفنی كه بیشتر در استان های غربی كشور شایع است. خشونت اقتصادی مانند نپرداختن خرجی و در نهایت صدمات و آزارهای جنسی از طریق تحمیل نسبت به همسر و در معرض فحشا و فساد قرار دادن وی به خاطر اعتیاد و غیره، مهمترین و شایع ترین انواع همسر آزاری مردان نسبت به زنان است</STRONG></SPAN>


به طور كلی از هر 10 زن، پنج نفر و از 10 مرد، سه نفر یا بیشتر مورد آزار روحی و جسمی توسط همسر خود قرار می گیرند كه آمار آزار جسمی در زنان بیشتر است. برای ریشه یابی چرایی و عوامل مؤثر در ایجاد و شكل گیری همسر آزاری، ابتدا باید تعریف جامع و مانعی برای آن ارائه داد. برای همسر آزاری مصادیق بسیاری می توان یافت كه نمونه بارز آن علاوه بر آن چه پیش از این نیز گفته شد، ضرب و شتم همسر است. عوامل گوناگونی مانند نوع جامعه پذیری فرد، نحوه پرورش وی، فقر فرهنگی و مسائل اقتصادی در همسرآزاری نقش زیادی دارند.
" دكتر محمدرضا شمس انصاری " روان پزشك پزشكی قانونی ، ریشه های همسر آزاری را علاوه بر اختلالات روحی و روانی زوجین، فشارهای محیطی نیز می داند و می گوید: «فشارهای مالی، اقتصادی و اجتماعی و نیز به دلیل این كه فرد قادر نیست به خوبی از پس اداره زندگی خود برآید، سبب ایجاد انگیزه برای آزار همسر به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه می شود. اختلالات شخصیتی و زمینه های ژنتیكی هم از دیگر عوامل همسر آزاری است.»
وی می افزاید: «گاهی زن و شوهر پیش زمینه ذهنی داشته و تحریك پذیر می شوند و از نظر فكری منتظر جرقه ای برای آزار یكدیگرند. علاوه بر اینها، مهریه های سنگین و بعضاً غیرقابل پرداخت و دخالت اطرافیان نیز به این امر دامن می زند.»
دكتر شمس انصاری عدم علاقه و وابستگی زوجین به هم را نیز یكی دیگر از این عوامل می داند. وی بر این باور است كه آزار همسر لزوماً آگاهانه صورت نمی گیرد و ادامه می دهد: «در بیشتر مواقع فرد نمی داند كه حركات و رفتارش برای طرف مقابل آزار دهنده است. از سویی هم مشاهده كتك ها، ناسزاها و رفتارهای ناشایست در خانواده و نیز داشتن افكار خرافی و نادرست از جمله شك به همسر و ترس از خیانت وی در خانواده، سبب نقش بستن این عوامل در ضمیر ناخودآگاه فرد و تأثیر در زندگی وی می شود.» پژوهشگران نیز بر این باورند كه در حقیقت، ریشه همسرآزاری تك علتی نبوده و عوامل بسیاری به ویژه اعتیاد و الكلیسم با آن رابطه ای نزدیك دارند.
همسر آزاری همان كه پیشتر هم گفته شد، خاص یك جامعه نبوده و معمولاً هم زنان بیش از مردان قربانی چنین آزارهایی می شوند. به طوری كه در انگلستان از هر 10 زن یك زن به حد مرگ از شوهر خود كتك می خورد. در ایالت متحده نیز در هر 15 ثانیه زنی مورد تهاجم قرار می گیرد و این به روشنی نشان می دهد كه خشونت علیه زنان، حتی در كشورهای به اصطلاح پیشرفته نیز وجود دارد.
در بسیاری از كشورهای در حال توسعه، همسر آزاری و به ویژه زن آزاری، بخشی از فرهنگ و روال طبیعی زندگی بوده و زنان نیز آن را به عنوان یك مسئله عادی در زندگی خود پذیرفته اند. برای نمونه، به كار بردن جملاتی مانند مرد اگر زنش را كتك نزد مرد نیست یا غیرت ندارد و ... خود سبب ایجاد فرهنگ همسر آزاری در این جوامع می شود. در عربستان زن از حق و حقوق پایینی برخوردار است؛ تا آنجا كه حق رأی، رانندگی، وكالت و... را ندارد و البته به آن معترض نیست! گاه همسران، به ویژه مردان چنین می اندیشند كه با آزردن همسر خود و اختیار كردن همسر دیگری، زندگی شان بهتر خواهد شد و از این واقعیت غافلند كه امكان دارد که این زندگی تازه از قبل هم بدتر شود.
این حقوقدان بر این باور است كه در حقیقت برخی خشونت ها علیه همسر نسبی بوده كه به فرهنگ یك جامعه بستگی دارد و نمی توان آن را به تمام جوامع تعمیم داد. وی در این باره می افزاید: «نظر به این كه بیشتر خشونت ها علیه زنان صورت می گیرد، هر قدر زنان از حقوق خود آگاه تر باشند، این موضوع نیز كمرنگ تر می شود. در واقع می توان گفت كه با اصلاح قوانینی كه به ضرر و زیان زنان است، این مسئله كمتر می شود.»
اصولاً هرچه فرهنگ ضعیف تر و سواد كمتر باشد، آزار همسران نسبت به هم بیشتر و به صورت آزار جسمی شایع است. در طبقات مرفه و تحصیل كرده این معضل بیشتر به صورت آزار روانی وجود دارد كه عوارض آن، گاه از آزار جنسی بدتر است. همسر آزاری به طور كلی بیشتر متوجه زنان است؛ اما گاه مردانی كه سن بالا و قدرت بدنی كمتری دارند یا دارای نقص و ایراد جسمی هستند نیز ممكن است توسط همسر خود كه از آنان جوان تر است، مورد آزار قرار گیرند. به گفته دكتر خرمشاهی، براساس پژوهش های انجام شده، زنانی كه مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند به طور تقریبی ?? درصد بی سواد، 48 درصد دارای سواد ابتدایی، 38 درصد دیپلم و سه درصد بالاتر از دیپلم بوده اند.
همسر آزاری آسیبی است كه به آسانی می تواند مقدمه ای باشد برای ابتلا به بیماری های صعب العلاج روحی و روانی. ایجاد انواع دردهای معده، پادرد، سردرد، ریزش مو، بیماری های قلبی و همچنین افسردگی ، بیماری های روانی و... پیامد آزار و اذیتی است كه همسران به صورت ناخواسته یا خودخواسته به یكدیگر روا می دارند.
همشهری</SPAN>

خشونت خانگی


http://img.tebyan.net/big/1383/11/68...7114372045.jpg


خشونت خانگی رفتاری است که از نظر تاریخی به عنوان یک جرم جدی خشونت آمیز تلقی نشده است. خشونت خانگی در جایگاهی روی می دهد که انسان در آن انتظار گرمی، حمایت، اعتماد، تشویق و عشق را دارد. این وضعیت عموماً نه به عنوان یک عمل خشونت آمیز، بلکه بیشتر به عنوان یک مسئله شخصی و خانوادگی تلقی شده است. خشونت خانگی به صورت رفتارهای پرخاشگرانه و تهاجمی درون خانواده تعریف می شود که شامل خشونت نسبت به همسر ، کودکان ، والدین و به طور کلی منسوب می شود که با یکدیگر زندگی می کنند. عناوین اختصاصی تری که به این وضعیت دلالت دارند عبارت است از همسر آزاری ، کودک آزاری و سالمندان آزاری.
در سرتاسر جوامع دوران باستان، والدین و به ویژه پدران حقوق انحصاری برای تربیت و منضبط کردن کودکان خویش داشتند. این حقوق به آنان اجازه تنبیه بدنی و حتی سلب حیات کودکان را می داد. تنها استثنا در این میان مربوط به ایران باستان است که عرف و قانون ، حامی کودکان و زنان بود. در انجیل مذکور است که کودک سرکش و نافرمانبردار را والدین او می توانند به شهر ببرند تا در آنجا توسط بزرگسالان سنگسار و کشته شود. مجازات مرگ برای کودکانی که مرتکب دشنام گویی و نفرین به والدین می شدند مجاز و معمول بود. در عصر جاهلیت، اسلام نوید بخش احترام به زنان و کودکان و رعایت حقوق و مسئولیت های اعضای خانواده نسبت به یکدیگر شد.
از نظر تاریخی، زنان و دختران ابتدا جزو اموال پدر و سپس جزو اموال شوهر خود محسوب می شدند که به تنبیه زنان بدون هیچگونه بازخواستی مجاز بودند.
حتی پس از آنکه آزار اعضای خانواده، دیگر عملی مناسب شمرده نمی شد و مورد تأیید قرار نمی گرفت، از سوی جامعه نسبت به آن توجه کمی مبذول می شد. چنین فرض می شد که این گونه خشونت ها یک موضوع خانوادگی است و ارتباطی با بقیه جامعه ندارد. در نتیجه، گرچه ما از وجود خشونت خانگی از اعصار دور تاکنون مطلع هستیم اما تنها در چند دهه گذشته بوده است که اطلاعات و آمار دقیق تری از خشونت خانگی فراهم آمده است که تا حدودی اجازه یک تحلیل کلی از این وضعیت را بدهد.
پژوهش ها نشان می دهد که خشونت خانگی پیچیده تر از خشونت علیه افراد بیگانه است. شدت و جدی بودن خشونت خانگی امری واضح است اما تعیین گستردگی آن مشکل است زیرا نه تنها درباره تعریف آن توافق وجود ندارد بلکه بیشتر قربانیان این خشونت ها مایل یا قادر به گزارش کردن آنها نیستند. «خشونت خانگی» اغلب به عنوان تهاجم جسمی و جنسی درون خانواده تعریف می شود که شامل آزار جنسی کودکان و آزار جسمی والدین سالمند است اما بررسی دقیق ایجاب می کند که این مفهوم گسترش یابد تا شامل مواردی از قبیل غفلت از کودکان و آزار روانی آنان، بی توجهی به نیازهای والدین سالمند و سوءاستفاده مالی از آنان و خشونت میان نامزدها یا زوجین طلاق گرفته نیز بشود.
بین انواع خشونت های خانگی، خشونت نسبت به کودکان بیشتر جلب توجه می کند و از آنجا که هم پدر، هم مادر و گاهی دیگر اعضای خانواده ممکن است مرتکب این عمل شوند و با عنایت به تأثیر آن در آسیب های روانی آتی کودک، این عمل اهمیت بیشتری هم نسبت به دیگر خشونت های خانگی دارد. لیکن این بار یکی از انواع خشونت های خانگی را - که به همان میزان شرم آور اما بسیار مورد غفلت است - مطرح می کنیم، یعنی سالمند آزاری.

http://img.tebyan.net/big/1383/11/92...8844819679.jpg


سالمند آزاری


بسیاری از سالمندان قادر به دفاع از حقوق خود نیستند بنابراین موارد عدیده سالمند آزاری ناشناخته باقی می ماند. حتی در مورد سالمند آزاری جسمی، از آنجا که سالمندان در معرض افتادن به زمین و برخورد با اشیا هستند، اثبات آزار آنان توسط بستگان به طور عمدی مشکل است. اما صدمات جسمی تنها وجه سالمند آزاری نیست . بی توجهی به احتیاجات عاطفی سالمندان و محروم کردن آنان از تماس با افراد مورد علاقه خود، بی توجهی به نیازهای تغذیه ای و بهداشتی سالمندان ، بردن وسایل خانه و مایملک مورد علاقه آنان، دست درازی به اندوخته های آنان، ناسزاگویی به آنان ، و تهدید آنان به فرستادن به خانه های سالمندان از وجوه دیگر سالمندآزاری است.
برخی صاحب نظران، خشونت به سالمند توسط اعضای خانواده را« نشانگان شاه لیر» نامیده اند که اشاره به نمایشنامه شاه لیر نوشته شکسپیر دارد. شاه لیر در دوران سالمندی مورد آزار دو نفر از دختران و دامادهای خود قرار می گیرد. این نوع خشونت خانگی را «والدآزاری» هم نامیده اند. ریشه این نوع خشونت شاید «کودک آزاری» باشد. والد ستمگری که فرزندان خود را آزار می داده است، چون پیر و ناتوان شود مورد آزار آنان قرار می گیرد. هر چند برخی افراد، آزار دیدن را سرنوشت محتوم همه ستمگران سرنگون شده دانسته اند، لیکن شایسته است این حلقه معیوب قطع شود و همیشه هم بدی با بدی پاسخ داده نشود.
به هر حال بسیاری از اوقات ، یک والد خوب هم چون پیر و ناتوان شد ، نیازها و مسایل عمده ای پیدا می کند که در فرزند یا نوه او که مسئول نگهداری وی است احساس عجز و سرخوردگی و ناکامی پدید می آورد که منجر به خشونت می شود.

http://img.tebyan.net/big/1383/11/93...2251703465.jpg


سالمند آزاری بیرون از چهارچوب خانواده هم روی می دهد. هر چند در برخی از خانه های سالمندان خدمات مناسبی عرضه می شود. لیکن بسیاری از سالمندان به علت بی توجهی در خانه های سالمندان و دیگر مراکز نگهداری از دست می روند. این موضوع در کشوری که به ظاهر یکی از بالاترین معیارهای بهداشتی و درمانی را دارد، یعنی در ایالات متحده امریکا، آنچنان شایع و فاجعه بار است که حسب گزارش یکی از روزنامه ها، در آن کشور تنها در یکی از خانه های سالمندان، دهها نفر از سالمندان ضعیف و ناتوان به علت بیماری و بی غذایی در حالی که زخم های بستر، کبودی ها و شکستگی ها اندام نحیف آنان را فرا گرفته بود، مرده اند. آنان قربانیان خاموش سوء رفتار، غفلت و سازمان های رفاهی ناکارآمدی هستند که برای حمایت آنان کاری نکرده اند.
یک نگرانی عمده سالمندان این است که قربانی بزهکاری شوند. هر چند از نظر آماری این احتمال کم است اما موارد نه چندان نادر ضرب و جرح و قتل سالمندان تنها، به طمع دارایی آنان، که گاهی در رسانه ها هم بازتاب می یابد ما را بر آن می دارد که ضرورت تنها نگذاشتن سالمندان را چه به بستگان آنان و چه به سازمان های مسؤول، یادآوری کنیم.
عموماً زنان سالمند بیش از مردان سالمند ، و سالمندان تحریک پذیر و عصبی بیش از سالمندان مطیع و فرمانبردار ، و سالمندان بیمار و معلول بیش از سالمندان سالم گرفتار آزار می شوند. توجه داشته باشیم که محرومیت سالمند از زندگی در محل مورد علاقه و مأنوس خود، یا محرومیت او از دیدن فرزندان و نوه ها می تواند برای او بسیار آزارنده و رنج آور باشد.
در ایران مؤسسه پژوهش های روانی اجتماعی سالمندی وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی، گام هایی در جهت شناخت سالمندان و مسایل آنان از جمله سالمندآزاری برداشته است و در این مورد از همکاری علاقه مندان استقبال می کند. امید آنکه این وجه پنهان و شرم آور رفتارهای درون خانه، از جامعه ما رخت بربندد. منبع : روزنامه ایران 5/11/83

ازدواج چندمین اولویت شماست؟

http://img.tebyan.net/big/1383/07/63...1251839087.jpg

براساس پژوهشهای سازمان ملی جوانان :
ازدواج چهارمین دغدغه جوانان است .

بر اساس نتیجه بررسی های معاونت مطالعات و تحقیقات سازمان ملی جوانان، موضوع ازدواج در رده چهارم مهمترین دغدغه ها و نگرانی های جوانان کشور قرار دارد.
موضوع ازدواج با 9 درصد اهمیت، در رده چهارم مهمترین نگرانی های جوانان ایرانی قرار دارد.



به گزارش سرویس اجتماعی برنا به نقل از روابط عمومی سازمان ملی جوانان، موضوع ازدواج با 9 درصد اهمیت، در رده چهارم مهمترین نگرانی های جوانان ایرانی قرار دارد.

بر اساس این گزارش، این در حالی است که اشتغال مناسب با 28، مسائل مالی و اقتصادی با 22 و مسائل تحصیلی و کنکور با 17 درصد اهمیت در صدر فهرست دغدغه مندی های جوانان جای دارند. ضمن اینکه تنها هفت درصد از جوانان ازدواج را به عنوان بزرگ ترین هدف خود برشمرده اند.

بر اساس نتایج بررسی های معاونت مطالعات و تحقیقات سازمان ملی جوانان، 54 درصد از جوانان کشور روابط خانوادگی موجود در فضای جامعه را مثبت می دانند و حدود 95 درصد داشتن همسر خوب را در حد مهم و خیلی مهم ارزیابی کرده اند.
این آمار و اطلاعات از پیمایش ملی ارزش ها و نگرش های جوانان در اسفند سال 86 بدست آمده است.

زنش بده ، خوب می شه
ازدواج سلامت روانی جوانان را تضمین می کند


http://img.tebyan.net/big/1387/11/23...8207184150.jpg

در قدیم الایام و در بعضی خانواده ها ، برای کسی که مشکلی داشت ،نسخه ی شیرین ازدواج می پیچیدند و می گفتند
زن بگیرد یا شوهر کند خوب می شود .هر چند خیلی از آن مشکلات حل نمی شد و این تفکر اشتباه بود که کسی که مثلا به خاطر مشکلی غش می کند با ازدواج درمان شود اما با خواندن این خبر در برنا به یاد همان حرف قدیمی های خودمان افتادم و اینکه گویی ازدواج بر بعضی دردها واقعا دواست. نظر شما چیست؟

***

یک جامعه شناس معتقد است: از دیدگاه جامعه شناسان ازدواج دختران و پسران به آرامش، امنیت و سلامت روان، امید به آینده، منزلت اجتماعی و طول عمر بیشتر منجر می شود.


امان الله قرایی مقدم جامعه شناس و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت معلم در گفت و گو با برنا در خصوص نقش ازدواج در سلامت جوانان گفت: ازدواج از لحاظ بهداشت روانی تاثیر بسیار زیادی دارد و یک امر طبیعی است و یکی از نیازهای اصلی و اساسی جوانان است.
کسی که ازدواج نکند و به این امر توجه نکند به تدریج احساس کمبود خواهد کرد و به مشکلات جسمی و روانی و استرس های رو به افزایش امروزه که گریبانگیر بسیاری از جوانان است ،دچار خواهد شد.


کسی که ازدواج نکند و به این امر توجه نکند به تدریج احساس کمبود خواهد کرد و به مشکلات جسمی و روانی و استرس های رو به افزایش امروزه که گریبانگیر بسیاری از جوانان است ،دچار خواهد شد.
وی با بیان این که عدم ازدواج به موقع در جوانان آنها را در زندگی آینده دچار مشکلات می کند ،گفت: جوانان با ازدواج به موقع و درک مقابل در رویارویی با مسائل زندگی کمتر دچار مشکل خواهند شد.
بعضی از انواع افسردگی که از تنهایی ناشی می شود با ازدواج مناسب درمان می گردد.

عضو هیات علمی دانشگاه تربیت معلم اذعان داشت: از نظر اجتماعی ازدواج دختران و پسران جوان به وسیله ازدواج در کنار یکدیگر از آرامش، امنیت و سلامت روان، امید به آینده، منزلت اجتماعی و طول عمر بیشتر برخوردار می شوند.

تحقیقات نشان می دهد در جامعه ای که مردان و زنان در سنین مناسب ازدواج می کنند آن جامعه از نظر اجتماعی کمتر دچار آسیب می شود.

ازدواج باعث پیشگیری از بیماری ها و آشفتگی های روانی می گردد ، افراد متاهل کمتر افسرده شده و در مقایسه با مجرد ها از لحاظ عاطفی سالمتر هستند.

دلیلی برای کم شدن میل به ازدواج
مهریه های سنگین میل ازدواج را در جوانان کاهش می هد

http://img.tebyan.net/big/1387/11/23...1821655091.jpg



نگاه غلط به برگزاری جشن ها و تحمیل مهریه های سنگین موجب بالا رفتن سن ازدواج در جامعه و عدم تمایل برای ازدواج در بین هر دو گروه دختر و پسر شده است.

سید هادی معتمدی روانشناس و استاد دانشگاه با بیان این مطلب که خانواده ها در تعیین مهریه نقش اساسی دارند ، در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی اظهار کرد: ملاک و معیار یک زندگی ایده آل و خانواده خوشبخت مهریه سنگین نیست و نباید با تعیین مهریه سنگین جوانان در آغاز زندگی مشترک دچار فشار و سختی شوند.

نگاه غلط به برگزاری جشن ها و تحمیل مهریه های سنگین موجب بالا رفتن سن ازدواج در جامعه و عدم تمایل برای ازدواج در بین هر دو گروه دختر و پسر شده است.



روانشناس و استاد دانشگاه با اشاره به این که امروزه مهریه سنگین و حتی ارقام آن غلو آمیز شده است، گفت: به طور کلی فلسفه تعیین مهریه این است که مرد خواهان و خواستار زن است. در جامعه ما طبق عرف و قانون طرفین با رضایت، میزان مهریه را تعیین می کنند و البته سنت درستی است اما گاهی خانواده ها در تعیین این ارقام اغراق می کنند که فلسفه ارزشمند مهریه را زشت می کند.


وی معتقد است: گروهی که با عدم توان مالی ،مهریه بالا را تعیین می کنند در حال حاضر مشکل عمده حساب می شوند. دلیل تعیین مهریه سنگین نیز یا مسایل چشم و هم چشمی است یا نگرانی از وضعیت آینده دختر است. در صورت بروز مشکل در خانواده و برای زن، میزان بالای مهریه کار ساز نیست.

وی با اشاره به این که مهریه وسیله ای است که می تواند مفید و کار آمد باشد ، اظهار کرد: استفاده غیر منطقی از تعیین مهریه باعث به خطر افتادن زندگی مشترک می شود به این ترتیب باید نگاه فرهنگی به مسایل خانواده تغییر کند و اصلاح شود به صورتی که جایگاه منطقی این ابزار برای افراد مشخص و قابل توجه باشد.

منبع : شبکه ی خبری برنا

محبوب شدن برای شوهر

چگونه شوهر خود را خوشحال کنیم؟

http://img.tebyan.net/big/1388/12/18...3345837193.jpg


زنان ایرانی، بانوان مسلمان! یادداشتی که در ادامه خواهید خواند به نکات و مواردی اشاره خواهد نمود تا به شما کمک کند هر چه بیشتر محبوب همسرتان شوید و روابط زناشویی تان، بیش از پیش مسالمت آمیز و توام با خوشحالی و نشاط گردد. عموماً نکات و مطالبی که در اختیار زوجین قرار می گیرد، برگرفته از متون اروپایی و آمریکایی است که به طور قطع تفاوتهای فرهنگی، اعتقادی و نگرشی بسیاری با ما ایرانیان مسلمان دارند. در فرهنگ و تمدن ما ایرانیان مسلمان، علاوه بر تأکید و اهمیت فراوانی که بر کیان خانواده داده شده است، وظایفی خاص و منحصر به فرد به هر یک از زوجین واگذار می شود که رعایت آن نقش بسزایی در رضایت زناشویی خواهد داشت. فراموش نکنید که شما نه تنها یک زن ایرانی بلکه یک زن مسلمان بوده و با زنان سایر کشورهای دنیا متمایز بوده و حتی به جرأت می توان گفت منحصر به فرد هستید چرا که تعهد، عفاف، مسئولیت پذیری، فداکاری و ... که در یک زن مسلمان ایرانی مشاهده می شود، در هیچ یک از زنان سایر ملل دیده نمی شود زنان ما نه تنها دارای فرهنگ و تمدن غنی ایرانی هستند بلکه این فرهنگ و تمدن با آموزه های اسلامی و اعتقادی آنان نیز درآمیخته است.
تعهد، عفاف، مسئولیت پذیری، فداکاری و ... که در یک زن مسلمان ایرانی مشاهده می شود، در هیچ یک از زنان سایر ملل دیده نمی شود

از سوی دیگر مردان ایرانی نیز در وفاداری، مسئولیت پذیری، سخت کوشی و خانواده دوستی از منحصر به فردترین مردان دنیا هستند؛ لذا آموزه های تربیتی زنان و مردان ایرانی باید مختص خود آنان باشد و نه الگوبرداری از دیدگاههای روان شناسان غربی. در ادامه نکات کلی شیوه های همسرداری به شما بانوان ایرانی ارائه می گردد:
- میزبانی جذاب باشید

پس از بازگشت همسرتان از مسافرت، محل کار، دانشگاه و... با روی خوش به استقبال او رفته با چهره ای بشاش و خنده رو با او سلام و احوال پرسی کرده و بهترین لباسهایتان را برای همسرتان بپوشید، عطر بزنید و به ظاهر خود رسیدگی کنید. در مورد اتفاقات و خبرهای خوشی که در طی روز دیده یا شنیده اید صحبت کنید و اخبار و ناگوار را به زمانی بعد از استراحت همسرتان موکول کنید. تلاش کنید تا در حد توانتان فضای منزل را برای استراحت همسرتان مهیا کنید.


- با صدایی آرام و ملایم با همسرتان صحبت کنید.

حتی در بدترین شرایط هم بر سر شوهر خود فریاد نکشید.
- همیشه بوی خوش داشته باشید و به زیبایی ظاهرتان توجه کنید.


http://img.tebyan.net/big/1388/12/18...1519200229.jpg



به تناسب اندام و بهداشت جسمانی خود توجه داشته باشید. بهترین لباسها و پوششها را نزد همسر خود داشته باشید ، نه اینکه لباسهای زیبایتان را مختص مهمانی ها و مجالس کنار بگذارید. اجازه ندهید همسرتان شما را با ظاهری نامرتب و ژولیده ببیند. از آرایشهای حرام به شدت بپرهیزید (یعنی در


مقابل نامحرم ظاهری مناسب و عفیف داشته باشید و زیبایهایتان را مختص همسرتان بدانید).
از رنگها، لباسها و آرایشهایی استفاده کنید که مورد علاقه همسرتان است و هر چند وقت آرایش ظاهر، لباسها و موهای خود را تغییر دهید (البته فراموش نکنید که در این زمینه حتماً به توانایی اقتصادی همسرتان توجه داشته باشید).


- راضی به رضای خداوند باشید.

به خاطر درآمد کم همسرتان غمگین و افسرده نباشید و با او درگیر نشوید و خودتان را آزار ندهید. برای کنار آمدن بهتر با این وضعیت به زندگی افراد کم درآمدتر از خود توجه کنید و نعمتهایی را (سلامتی و خانواده خوب و...) که خداوند به شما داده، شکر گذار باشید و به خاطر داشته باشید که ثروت واقعی در ایمان و تقواست.


- تحت تاثیر تجملات زندگی اطرافیان خود قرار نگیرید.

خانه و زندگی خود را همان طور که هست دوست داشته باشید و از همسر تان تقاضاهایی فراتر از توان و قدرت مالی اش نداشته باشید. در مقابل به همسرتان کمک کنید تا هر ماه پس انداز هر چند اندکی ذخیره کند و از طرف دیگر او را تشویق کنید تا به افراد نیازمند و فقیر کمک کند.
مردان ایرانی در وفاداری، مسئولیت پذیری، سخت کوشی و خانواده دوستی از منحصر به فردترین مردان دنیا هستند.


- از همسر خود تشکر و قدردانی کنید.

درست است که مردان مسئول تأمین هزینه های زندگی زن و فرزندان هستند اما این مساله به معنای نادیده گرفتن تلاشها و زحمات مردان نیست. از همسر خود به خاطر تلاشهای بی شائبه اش تشکر و تقدیر کنید. نتیجه این رفتار، عشق و علاقه بیشتر شوهرتان نسبت به شما و خانواده خواهد بود.


- وفاداری خود را به همسرتان اثبات کنید.

وفاداری و علاقه شما به همسرتان در زمان های سختی و مشکلات اثبات می شود لذا زمانی که شوهرتان دچار شکست شغلی، بیماری، بدهکاری و... می شود از او حمایت کنید. این حمایت می تواند شامل حمایت و توجه عاطفی تا کار کردن شما در بیرون از منزل(برای کمک اقتصادی به همسر) را شامل شود.


- زمانی که عصبانی است او را بشاش نمائید.

قبل از هر کاری از چیزهایی که او را عصبانی می کند پرهیز کنید، اما چنانچه این اتفاق افتاد با استفاده از تکنیک های زیر سعی کنید او را آرام کنید:
- اگر اشتباهی از شما سرزده و مقصر هستید غرور را کنار بگذارید و عذرخواهی نمایید
- اگر او مقصر است آنگاه:
- به جای غر زدن سعی کنید آرام باشید
هرگز کاری نکنید که همسرتان مجبور باشد بین شما و خانواده اش یکی را انتخاب کند
- صبر کنید تا عصبانیت او فروکش کند و سپس با آرامش و مهربانی در مورد مشکل بوجود آمده با او صحبت کنید.
- اگر عصبانیت وی عامل خارجی دارد:
- تا فروکش کردن خشم او ساکت بمانید.
– از پرسیدن پرسش های زیاد و طولانی پرهیز کنید و تنها سعی کنید با سؤالات کوتاه بفهمید که چه اتفاقی افتاده است مثلاً بپرسید:
- ممکن است به من بگویید چه اتفاقی افتاده؟ - چرا این قدر عصبانی هستید؟ - دوست دارم کمک کنم - همه چیز را به من بگو.


http://img.tebyan.net/big/1388/12/21...3740177127.jpg
- وظیفه سرپرستی خود را هنگام غیبت ایشان به خوبی انجام دهید.

رازدار باشید و از گفتن آنچه شوهرتان دوست ندارد بقیه افراد فامیل از آن مطلع شوند خودداری کنید. از منزل و بچه ها به خوبی


مراقبت نمائید. مواظب دارایی ها و مخارج خانواده باشید.
با هماهنگی و اطلاع شوهرتان کارهای خارج از خانه را انجام دهید. با افراد یا اقوامی که شوهرتان با آنها رابطه ی خوبی ندارد در ارتباط و یا رفت و آمد زیاد نباشید. در غیاب ایشان با والدین و اقوام شان خوش رفتار باشید.

- با دوستان و اقوام ایشان محترمانه رفتار کنید.

- با مهمان های شوهرتان با رویی گشاده رفتار کرده و به خوبی از آنها پذیرایی کنید.
– از هر گونه مشکل با اقوام و خویشاوندان شوهرتان بپرهیزید.
– هرگز کاری نکنید که او مجبور باشد بین شما و خانواده اش یکی را انتخاب کند.
– شوهرتان را تشویق کنید که با اقوامش در ارتباط باشد و آنها را به منزلتان دعوت کنید.
– با خانواده شوهرتان به صورت تلفنی، حضوری و... در ارتباط مستمر باشید، به آنها هدیه بدهید و در مواقع نیاز به آنها کمک نمایید.

- صبور باشید و از شوهرتان حمایت عاطفی نمائید.

هنگامی که با تنگدستی و شرایط مالی سخت مواجه می شوید، هنگام ابتلا به حوادث ناگوار برای اقوام، نزدیکان و یا والدین از قبیل تصادف، بیماری یا مرگ و نیز هنگامی که او با شما کمی غیرعادی برخورد می کند صبور باشید و حمایت عاطفی خود را از او دریغ نکنید.

- خانه دار خوبی باشید.

دکوراسیون خانه را با نظر یکدیگر بچینید و به نظافت خانه برسید. غذاهای سالم و مورد علاقه شوهرتان را تهیه کنید و در تربیت فرزندان دقیق و کوشا باشید.

عاشقانه کنارت خواهم ماند

چگونه در هنگام از دست دادن فرزند یا عزیزان، از همسر خود حمایت کنیم؟


http://img.tebyan.net/big/1388/11/79...1062177226.jpg


وقوع حوادث ناگوار و یا داغدیدگی قادر است قویترین روابط زناشویی و خانوادگی را تحت تأثیر خود قرار دهد. هنگامی که یکی از زوجین دچار داغدیدگی می شود طرف دیگر ضمن این که ممکن است دچار کشمکش های درونی و یأس شود و تصور کند که بدترین حادثه در دنیا برای او اتفاق افتاده است، اما بایستی قادر باشد که این موقعیت را مدیریت کند و طرف مقابل خود را در حل این مشکل یاری نماید.
اغلب داغدیدگی ها از یک الگوی خاص پیروی می کنند. این مسأله اغلب با یک شوک روحی شدید و احساس ناباوری آغاز می شود سپس وارد مرحله ی اضطراب و تشویش می شود. در ادامه به مرحله اعتراض و عصبانیت می رسد و با گذشت زمان وارد مرحله افسردگی می گردد و تداوم می یابد.
اغلب داغدیدگی ها از یک الگوی خاص پیروی می کنند


البته باید توجه داشت که طول مدت هر یک از مراحل در افراد مختلف، متفاوت است به عبارت بهتر، روش سوگواری و غصه دار شدن هر فرد منحصر به خود اوست و نمی توان روش غالب سوگواری را تعیین کرد.

http://img.tebyan.net/big/1388/11/15...7227214193.jpg


این که نحوه سوگواری افراد مختص خود آنهاست می تواند در زندگی زناشویی نسبت به افراد مجرد اثرات مخرب بیشتری داشته باشد. زیرا درست زمانی که شما انتظار دارید بتوانید قدری از غم و اندوه خود را با کسی تقسیم کنید و بطور طبیعی متوجه نزدیک ترین فرد در اطراف خود (که همان همسرتان است)


می شوید، دچار این تناقض می شوید که چرا طرف مقابلتان به اندازه ی شما درگیر این حادثه تلخ و داغدیدگی نیست.
صرفنظر از این که شما در چنین شرایطی قادر به درک درستی از شرایط اطراف خود نیستید باید به این نکته نیز توجه داشته باشید که روش مواجهه افراد با مسایل دردمندانه نیز یک موضوع وابسته به شخصیت افراد است. گروه زیادی از افراد درونگرا هستند و غم و اندوه خود را به راحتی بروز نمی دهند در حالی که شما و یا اطرافیانتان ممکن است برونگرا باشید و به راحتی قادر باشید حزن و اندوه خود را بروز دهید. علاوه بر جنبه ی شخصیتی این امر، نحوه ی واکنش افراد نسبت به داغدیدگی می تواند به شدت از تجربیات داغدیدگی آنها در دوران کودکی و نحوه مدیریت غم و اندوه در محیط خانوادگی افراد باشد.
روش مواجهه افراد با مسایل دردمندانه یک موضوع وابسته به شخصیت افراد است


همچنین باید توجه داشت که داغدیدگی می تواند در اثر حوادث مختلفی بوجود آمده باشد و هر نوع از داغدیدگی می تواند نحوه ی مقابله ی مخصوص به خود را داشته باشد. معمولاً انواع داغدیدگی به شرح زیر قابل تقسیم بندی است. لازم به ذکر است که در این مقاله قصد داریم انواع مختلف داغدیدگی را که در زندگی زناشویی تاثیر گذار خواهد بود، مورد بررسی قرار دهیم:


از دست دادن والدین

بیشتر افراد بخش قابل توجهی از زندگی خود را با والدین شان می گذرانند. پس از ازدواج بخش قابل ملاحظه ای از زندگی و عواطف همین فرد متوجه شوهر یا همسر آن می شود. بنابراین همسران نقش قابل ملاحظه ای در واکنش اثرات این نوع داغدیدگی دارند. رفتار و گفتار همسران در این دوران باید به گونه ای باشد که از بروز هرگونه حادثه، مکالمه و یا وضعیتی که منجر به تجدید خاطره گذشته می شود جلوگیری کنند و از این طریق به کوتاه شدن دوران داغدیدگی طرف مقابل خود کمک کند.
شکست در بارداری

با وجود آن که بارداری همراه با بروز شادی و توقعات فراوان است اما گاهی اوقات همه چیز طبق خواسته ها و آرزوهای ما پیش نمی رود. عوامل مختلفی از جمله مشکلات ژنتیکی ممکن است زوج های جوان را وادار به آغاز تصمیم های دشوار درخصوص پایان دادن به دوران بارداری نماید. هر چند شکست در بارداری برای مادران دشوارتر از پدران است اما پدران نیز باید تلاش خود را برای درک صحیح و عمیق این موضوع بنمایند و از بروز رفتارهای نسنجیده مبتنی بر احساسات خودداری کنند.

http://img.tebyan.net/big/1388/11/88...6155195154.jpg
از دست دادن فرزند

گاهی اوقات دوران بارداری به درستی سپری می شود اما نوزاد مرده به دنیا می آید و یا چند دقیقه پس از تولد از بین می رود. گاهی اوقات شرایط از این هم بدتر می شود. والدین پس از آنکه چندین سال را با فرزند گذراندند، در اثر یک حادثه شاهد مرگ فرزند خود می شوند. اکثر قریب به اتفاق افراد این نوع داغدیدگی را بزرگترین شوک عاطفی ممکن برای خود می دانند. با توجه به آنکه والدین به طور مشترک و


تقریباً یکسان در وضعیت غم و اندوه قرار می گیرند متفاوت دانستن سوگواری آنها امری ناپذیرفتنی است و ممکن است سوگواری یکی از والدین، فقط تا مرحله عصبانیت(به خصوص در پدران) پیش برود در حالی که دیگری به مرحله افسردگی(به خصوص در مادران) برسد.


هر چند هر گروه از داغدیدگی ها که در بالا به آنها اشاره شد و نیز نحوه واکنش به آنها شرایط خاص خود را دارد اما توصیه های زیر بطور کلی می تواند در کاهش اثرات هر نوع داغدیدگی و بهبود روابط زناشویی پس از وقوع این گونه حوادث مفید باشد.
1- به یاد داشته باشید که زن و مرد متفاوت از یکدیگر هستند و افراد در مواجه شدن با تجربه های تلخ، روش ها و رفتارهای متفاوت دارند.
2- زمان مشخصی را برای با یکدیگر بودن و صحبت کردن با یکدیگر اختصاص دهید تا به این طریق به احساس مشترکی دست یابید.
3- همدیگر را تشویق کنید که به انجام کارهای روزمره و همیشگی بپردازید.
4- فرصتهایی را فراهم کنید تا با یکدیگر برخی کارهای مورد علاقه مانند قدم زدن، دیدن فیلم و... را انجام دهید.
5- حداقل به مدت یکسال، از انجام تغییرات اساسی در زندگی تان پرهیز کنید.
6- به فرد داغدیده فرصت دهید که ناراحتی، اندوه و حتی عصبانیت خود را بروز دهد بدون آنکه شما به مقابله بپردازید.
در پایان باید توجه داشت علی رغم آنکه وقوع حوادث ناگوار در زندگی زناشویی امری نامطلوب است و می تواند اثرات بدی در روابط و روحیه زوجین داشته باشد اما می تواند یک فرصت برای تقویت و تعمیق بهتر و بیشتر روابط زناشویی باشد.

مریم عطاریان – بخش خانواده و زندگی

دوباره با هم می سازیم

http://img.tebyan.net/big/1388/11/23...2266106152.jpg



دكتر كارپمن و دكتر اریك برن در مورد این مسئله كه چرا افراد مجرد و متاهل از روابطی معنادار و شادی‌بخش بهره‌مند نیستند، تحقیق كردند. آن‌ها در مورد این موضوع اتفاق نظر داشتند كه بسیاری از زوج‌ها نمی‌توانند راجع به مشكلات خود با یكدیگر صحبت كنند. آن‌ها نمی‌توانند خواسته‌های خود را در قالب جملاتی صریح و روشن بیان نمایند. دكتر كارپمن می‌گوید: «آن‌ها باید بیاموزند كه احساسات درونی خود را پیدا كنند و بدانند كه واقعاً چه چیزی می‌خواهند و بعد از آن خواسته‌ها را ابراز نمایند بدین ترتیب بسیاری از مشكلات آن‌ها حل خواهد شد». هدف از این روش این است که در روابط زناشویی نوعی صمیمیت ایجاد شود و طرفین با بازگو کردن احساسات و انتظارات خود بتوانند نوع مشکل را شناخته و با آگاهی بیشتر به رفع آن بپردازند.

دكتر كارپمن موانع زیر را بر سر راه داشتن روابطی صمیمی شناسایی كرده است . او می‌گوید گاهی فرد موضوع مهمی دار‌د كه می‌خواهد راجع به آن با همسرش صحبت كند ولی طرف مقابل این ارتباط را سد می‌كند و رابطه صمیمانه آن‌ها به یكی از این چهار طریق سد می‌شود:

* مهربانی افراطی: یك فرد با مهربانی بیجا در بین صحبت‌های همسرش وقتی متوجه می‌شود که او مشكلی دار‌د در عوض گوش شنوا بودن برای همسرش با گفتگویی محبت‌آمیز از اهمیت مشكلش می‌كاهد و بدون پرداختن به مشكل، نیاز لحظه ای او را به محبت برطرف می نماید و این در حالی است که باید با گفتگویی صحیح به بررسی دقیق مسئله پرداخت و ریشه های مشکل ساز قضیه را شناخت.
در حالت صمیمی شدن زوج‌ها نسبت به یكدیگر پذیرا هستند .


* تندی: همسر با ترك ناگهانی گفتگو مانع ایجاد صمیمیت می‌شود در را به هم می‌كوبد، اتاق را ترك می‌كند و می‌گوید: «نمی‌خواهم راجع به آن صحبت كنم» و با رفتارهایی تند و ناگهانی رابطه را قطع می‌كند. بدین ترتیب طرف مقابل دچار ترس می‌شود و چنین برداشت می کند که موضوع اکنون هیچ گاه قابل حل نخواهد بود و همسرم مایل به درک خواسته های من نیست.

* پنهان‌كاری: همسر با پنهان نگه داشتن اطلاعات، نوازش‌های مثبت و یا احساسات خوبی كه می‌توانند در حل مشكلات ارتباطی مفید واقع شوند، مانع ایجاد صمیمیت می‌شود.

* طفره رفتن: همسر با رفتار طفره‌آمیز با عوض كردن موضوع و دور كردن دیگری از مسئله، از بیان مورد اصلی اجتناب می‌ورزد. گاهی موضوع اصلی فراموش می‌شود و یا این‌كه احساس می‌كند تلاش برای برگشتن به آن، بیهوده است و ارزشی ندارد.

http://img.tebyan.net/big/1388/10/20...5218688103.jpg

دكتر كارپمن، برای ایجاد صمیمیت بیشتر بین زوج‌ها، در هنگام صحبت در مورد اموری كه برایشان مهم است چند راهکار مهم ارائه می دهد .

* گرامی داشتن: همسران با کسب این مهارت به یكدیگر اجازه می‌دهند كه به وسیله رفتار كلمات، لحن صدا و نوازش بدنی این پیا‌م را به یكدیگر بدهند كه همانند گنجینه‌ای برای هم ارزشمند هستند؛ به یكدیگر توجه نموده و روابط برایشان بسیار با اهمیت است. یكدیگر را گرامی می‌دارند و رفتاری در پیش می‌گیرند كه طرف مقابل زیبا، جذاب و قدرتمند به نظر برسد. چنین همسرانی در هنگام گفتگو در مورد هر موضوعی حداقل با ده درصد از صحبت های طرف مقابل موافقت دارند و به همین ده درصد توجه می‌نمایند و از هما‌ن‌جا شروع به ساختن رابطه نماید.

زوج‌های متعهد برای حل مشكل خود آنقدر تجزیه و تحلیل می‌نمایند تا آن را حل كنند، آن‌ها صبور هستند و هر یك خود را در حل مسئله به وجود آمده مسؤول و متعهد می‌داند.




* توانایی صمیمی شدن: این روش در ابتدا بازخوردی غیركلامی است. در این حالت زوج‌ها نسبت به یكدیگر پذیرا هستند و با رفتاری كه از خود بروز می‌دهند یكدیگر را دعوت می‌كنند تا هر آنچه را كه می‌خواهند بگویند.وقتی شخصی احساس کند مورد پذیرش دیگری است نیمی از ادراک های منفی خود را از دست می دهد و با آرامش بیشتری مشکل ذهنی خود را مطرح می نماید.


* رها شدن: زوجین حوادث و مشكلات گذشته خود را بیان می‌نمایند و افكار و احساسات درونی خود را آشكار می‌سازند. نقاب‌های خود را به سویی نهاده و می‌گویند كه صحبت از چه چیزی برایشان دشوار است همچنین به یكدیگر فرصت توضیح و دفاع می‌دهند. و هیچ‌گاه از آنچه كه آشكار می‌شود در آینده سوء استفاده نمی‌كنند.

* تعهد: زوج‌های متعهد برای حل مشكل خود آنقدر تجزیه و تحلیل می‌نمایند تا آن را حل كنند، آن‌ها صبور هستند و هر یك خود را در حل مسئله به وجود آمده مسؤول و متعهد می‌داند. هیچ یک سعی ندارند به دنبال مقصر باشند بلکه هردو خلاقانه به فکر مسئله گشایی بوده و زمینه را برای آزمون و خطا و کشف راه حل مفید فراهم می کنند. و هر دو با مشارکت یکدیگر در این امر تلاش می کنند.

حریم خصوصی در خصوصی ترین رابطه

http://img.tebyan.net/big/1388/10/21...1195177195.jpg

در مقاله ی قبل تحت عنوان ازدواج خوبه اما اسیر می شی .. در باره ی این موضوع صحبت کردیم که بعد از ازدواج، دختر و پسر دیروز در شرایط جدید قرار می گیرند. شرایطی که با خانه ی پدری و دوران مجردی متفاوت است و باید هر دونفر با پذیرش این تغییرات وارد زندگی زناشویی شوند وگرنه خیلی زود خسته شده و تفاوت شرایط زندگی جدید را به معنی منفی شدن اوضاع می دانندو چه بسا به فکر باز گشت به روزهای خوش مجردی بیافتند!!

وقتی ازدواج می کنید و وارد زندگی جدید می شوید دیگر تنها نیستید ، درست است که فردیت شما باقی می ماند ولی این پیوند با دوستی هایی که تا به حال داشتید و یا ارتباط با پدر ومادر و خواهرو برادرتان متفاوت است. نزدیکی و همراهی بیشتری را می طلبد و علت آن هم این است که شما با انتخاب همسر یک شریک دائم برای تمام لحظات ، موفقیت ها ، شکست ها ،شادی ها ،غم ها و خلاصه تمام زندگی تان انتخاب می کنید.
شما با انتخاب همسر یک شریک دائم برای تمام لحظات ، موفقیت ها ، شکست ها ،شادی ها ،غم ها و خلاصه تمام زندگی تان انتخاب می کنید.

به امید خدا بعد از تمام شدن جشن شیرینی خوران ،بله بران ، نامزدی ،حنا بندان و عروسی و پاتختی و پاگشا و خلاصه هفت خوان رستم !!!!، قرار است زیر یک سقف زندگی کنید . به این کلمه دقت کنید : زندگی .باید زندگی کنید.
از روزهای تعطیل و اوقات فراغت تان را با هم باشید .تا روزهای کارو مشغله . قرار است با هم تصمیم بگیرید ، مسافرت به کجا بروید ؟ اسم فرزندتان را چه بگذارید ؟چگونه تربیتش کنید با اقوام تا چه اندازه و چگونه در ارتباط باشید و خلاصه ان شاء ا...تا آخر عمر شریک هم می شوید.

این با هم بودن ها و باهم تصمیم گرفتن ها ، لذت بخش و مطبوع است اما از آنجایی که هر کدام از شما در خانواده های متفاوت بزرگ شده اید ، همیشه با هم به یک نتیجه نخواهید رسید. این کاملا طبیعی است .

روزهای اول طبق قانون طبیعت و بخاطر تازه بودن رابطه تان ، امکان نادیده گرفتن خواسته ی هر کدام بیشتر است اما به مرور زمان و با صمیمیت بیشتر ، هر کدام از شما ممکن است بر خواسته ی خود تاکید بیشتری داشته باشید و شاید اولین اختلاف نظر در زندگی مانند ضربه ای شما را از رویا به واقعیت بیاورد.

به همین دلیل است که کارشناسان تاکید می کنند که بهتر است دختر و پسر قبل از ازدواج راجع به موضوعات مهم زندگی یکسان بیاندیشند و با کسی ازدواج کنند که حتی الامکان از لحاظ فرهنگ خانواده و شرایطی که در آن بزرگ شده به آن ها شبیه باشد زیرا این موضوع کمک زیادی می کند که طرفین هم دیگر را بهتر درک کنند.

ولی حتی در زن وشوهر هایی که بیشترین درجه ی هماهنگی را باهم دارند ،باز هم درصدی اختلاف وجود دارد. آن ها هم لحظاتی از دست هم خشمگین می شوند ، با یکدیگر بحث می کنند حتی ممکن است گاهی اوقات از یکدیگر دلگیر شده و کمی رابطه شان سرد شود و این در یک ارتباط همه جانبه کاملا طبیعی است.
برای داشتن ارتباطی موفق ، نه تنها در ارتباط زناشویی بلکه در هر ارتباطی باید طرفین در هنگام بروز اختلاف حرمت ها را نشکنند و حرف هایی نزنند یا اعمالی مرتکب نشوند که قابل جبران نباشد.

برای داشتن ارتباطی موفق ، نه تنها در ارتباط زناشویی بلکه در هر ارتباطی باید طرفین در هنگام بروز اختلاف حرمت ها را نشکنند و حرف هایی نزنند یا اعمالی مرتکب نشوند که قابل جبران نباشد. زندگی زناشویی نوعی ارتباط است که باید مدیریت شود. وقتی دیگر مجرد نیستی و با اصطلاح سروسامان گرفتی باید بدانی که نباید برای خودت به تنهایی تصمیم بگیری و عمل کنی . باید با یکدیگر هماهنگ باشید .

البته یک نکته ی مهم در اینجا مطرح است و اینکه نباید هیچ کدام از طرفین توقع داشته باشند ، طرف مقابل بعد از اینکه با او ازدواج کرد تمام روابط ،تفریح ها ، دوستان ودلمشغولی هایش را فراموش کند . و همه ی وقتش را به او اختصاص دهد . این توقع و محصور کردن طرف مقابل مانع از ایجاد ارتباطی پایا و موثر و رشد کننده است . در این صورت شما حکم زندان بانی را پیدا می کنید که زندانی تان را در حدی که فکر می کنید لازم است ، به گردش می برید ،اجازه ی ملاقات با خانواده اش را می دهید ، به او غذا می دهید ، لباسش را فراهم می کنید و....


http://img.tebyan.net/big/1388/10/83...1511805869.jpg

دراین صورت حتی اگر زندان شما استاندارد و مناسب باشد ، باز هم زندانی برای روز آزادی لحظه شماری می کند. پس به بهانه ی هم پیمان شدن با هم ، زندان بان هم نباشید بلکه هر کدام به نوبه ی خود به رابطه ی جدید و باید و نباید های آن احترام بگذارید اما اجازه دهید همسرتان ارتباطات سابقش را تا جایی که به زندگی مشترکتان لطمه نزند ،داشته باشد . دوست های دوران مجردی ، ورزش ، دیدار با خانواده ( هراز گاهی به تنهایی) ، پرداختن به تحصیل یا هنر خاصی که دوست دارد . اینها اگر



از حد نگذرد ، باعث آرامش یافتن همسرتان
خواهد شد .

در یک کلام هر چقدر با هم نزدیک هستید و یکدیگر را دوست دارید اما باز هم حدود خودتان را مشخص کنید و به حریم خصوصی همسرتان احترام بگذارید. دختر و پسری که قصد ازدواج دارند ،باید بتوانند از برخی آزادی های دوران مجردی خود بگذرند و از طرفی همسرشان را به بهانه ی دوست داشتن محبوس نکنند.

تصميم هاي دونفره زير يک سقف

http://img.tebyan.net/big/1388/05/21...2413811917.jpg


وقتي دو نفر براي زندگي در کنار يکديگر زير يک سقف مي روند از طرفي مستقل مي شوند و از طرف ديگر يک شريک در زندگي پيدا مي کنند که در اکثر قريب به اتفاق تصميمات دخيل است. در زندگي مشترک اگر تصميم اشتباهي گرفته شود ممکن است خانواده ضرر زيادي را متحمل شود ، پس تصميم گيري در امور مختلف يک امر مهم است که در پي آن مسووليت وجود دارد و از آن مهم تر اين است که تصميم گيرنده غير از خود براي ديگران نيز تصميم مي گيرد و مسووليت عواقب تصميم اش را در قبال ديگران بايد به دوش بکشد.
حال نکته اي که ما به دنبال مطرح کردن آن هستيم اين است که در زندگي مشترک چه کسي تصميم گيرنده است يا زن و شوهر هر کدام مي توانند در چه زمينه هايي تصميم گيرنده باشند و حوزه اختيارات آنها براي اين که به تنهايي تصميم بگيرند چقدر است و شرايط يک تصميم گيري خوب در زندگي مشترک چيست.


استفاده از توانايي ها
براي آن که بتوانيد تصميم هاي درستي اتخاذ کنيد بايد توانايي هاي خود و همسرتان را بشناسيد و بدانيد هر کدام در چه زمينه هايي استعداد و توانايي داريد. زن و مرد ندارد. گاهي ممکن است يک زن شم اقتصادي اش بهتر از همسرش باشد در اين صورت چه اشکالي دارد که او براي فعاليت هاي اقتصادي تصميم گيرنده باشد. مهم اين است ما توانايي هاي خود را بشناسيم و آنها را به کار ببريم اگر هر انساني در زمينه استعداد و توانايي اش فعاليت کند خيلي کمتر خسته مي شود. اگر مي بينيد همسرتان در زمينه خاصي استعداد و توانايي دارد به او ميدان دهيد تا بتواند از توانايي اش در زمينه بهبود زندگي استفاده کند. پس به توانايي هاي همسرتان اعتماد کنيد.


مشورت در همه تصميم ها
در زندگي امروز فعاليت هاي زن و مرد اينقدر به هم شبيه و نزديک شده است که ديگر نمي توان تصميم گيري ها را به زنانه و مردانه تقسيم کرد. مثلا در روزگار گذشته کمتر زني وجود داشت که از درآمد و فعاليت همسرش به طور دقيق خبر داشته باشد و بخواهد در تصميم گيري ها دخالت کند ، اما امروزه به دليل بالاتر رفتن جايگاه زن در جامعه و مشارکت او در همه زمينه هاي زندگي اين اشتراک شکلي نزديک به واقعيت گرفته است.
مشورت دهي و مشورت گرفتن يکي از ملزومات زندگي مشترک است، چرا که هر تصميمي در زندگي مشترک بايد با اشتراک همديگر گرفته شود حتي اگر اين اشتراک در حد يک مشورت کوچک يا پرسيدن نظر همسرتان باشد.

با مشورت کردن مي توانيد از ديدگاه، نظر، توانايي ها و تجربيات همسرتان در آن زمينه خاص استفاده کنيد و تصميم بهتري بگيريد و در ضمن وقتي با مشورت و موافت همسرتان تصميمي مي گيريد اگر تصميمتان نادرست باشد خود را سرزنش نخواهيد کرد و همسرتان نيز شما را شماتت نمي کند و مسووليت را با همسرتان تقسيم مي کنيد؛ اما اگر بخواهيد تمام تصميمات زندگي را خود به تنهايي و بدون مشورت بگيريد داراي يک مسووليت بزرگ خواهيد شد که خسته کننده خواهد بود.


http://img.tebyan.net/big/1387/11/17...3222826226.jpg


هميشه با هم و گاهي تنها
بهترين روش براي تصميم گيري اين است که زن و شوهر با مشورت هم تصميم بگيرند و نظر هر دو در تمام امور دخيل باشد ، اما اين طبيعي است که گاهي افراد بايد به تنهايي تصميم بگيرند. مثلا شما راجع به امور شخصي خود مي توانيد تصميم بگيريد، اما اين تصميم


گيري نبايد برخلاف نظر همسرتان باشد. هر زندگي زناشويي بر اساس عقايد دو طرف داراي قوانيني است که در زندگي هاي مختلف متفاوت است. هر چه عقايد دو طرف به هم نزديک تر باشد تصميماتي که گرفته مي شود بيشتر مورد توافق هر دو است. اما اختلاف نظر اجتناب ناپذير است و هيچ انساني کاملا شبيه به هم نيستند. براي اين که اين اختلاف نظر نتواند در تصميم گيري ها ميان زوج ها اختلاف بيفکند بهترين کار وضع يک سري قانون کلي براي خانواده با راي زن و شوهر است. براي اين که بتوانيد تصميماتي مطابق ميل خود و همسرتان اتخاذ کنيد در ابتداي زندگي براساس عقايد هر دو قوانيني بگذاريد مثلا اگر فردي دوست ندارد همسرش زياد با دوستانش باشد با توافق هر دو مي توانيد قانوني بر اين است بگذاريد که مثلا ديدن دوستان بيشتر از يک يا نهايتاً دو بار در ماه جايز نيست يا هر گاه خواستيم به ديدن دوستانمان برويم با هم مي رويم و از اين قبيل قوانيني که با محدود کردن نسبي تصميمات نظر هر دو طرف جلب شود و هيچ کدام ناراضي نباشند اين طبيعي است که وقتي شما به خواسته ي همسر خود گوش دهيد او نيز در مقابل خواسته هاي شما را اجرا مي کند.
پس خوب است در زندگي مشترک تا آنجايي که مي شود به همراه همديگر تصميم گرفت و در جاهايي که مي خواهيم تنها تصميم بگيريم حتما با همسرمان مشورت و او را در جريان بگذاريم.


براي اين که بتوانيد به بهترين نحو تصميم بگيريد اين نکات زيرا را رعايت کنيد:

1- عدالت را رعايت کنيد : اگر براي زندگي خود و همسرتان مي خواهيد تصميمي بگيريد حتما عدالت را در قبال او رعايت کنيد. متأسفانه بعضي از همسران اغلب مردها براي همسر خود تصميماتي مي گيرند در حالي که براي خودشان هيچ محدوديتي قائل نيستند.
در زندگي زناشويي اگر از همسرتان مي خواهيد به تصميمات شما احترام بگذارد شما نيز بايد به نظر و خواسته هاي او احترام بگذاريد اگر قرار باشد يک نفر و تنها با نظر شخصي خودش تصميم بگيرد پس ديگر زندگي مشترک چه معني مي دهد؟


2- مسووليت پذير باشيد: اگر تصميمي مي گيريد بايد در قبال اجراي آن تصميم و هدفتان مسووليت پذير باشيد نه اين که تنها تصميم بگيريد و به بعد آن کاري نداشته باشيد گاهي ممکن است لازم باشد در تصميمي تجديد نظر کنيد و آن را تغيير دهيد پس تصميماتي که مي گيريد را بررسي و پيگيري نمائيد.

3- قانون شکني نکنيد: همواره و تحت هر شرايطي به قوانيني که براي زندگي مشترکتان اتخاذ کرديد، احترام بگذاريد و قوانين را در تصميم گيري هايتان دخيل کنيد.

4- تصميم گيري ها را تقسيم کنيد: با پيدا کردن توانايي هاي همديگر در زمينه هاي مختلف مي توانيد تصميم گيري ها را با توجه به توانايي هاي همسرتان و خودتان تقسيم بندي کنيد تا يک نفر همه تصميم ها را نگيرد و از توانايي هاي همه افراد در خانواده استفاده شود.

5- مشورت بدهيد و تصميم گيرنده را تنها نگذاريد. اگر نکته اي به ذهنتان مي رسد که در زمينه تصميم گيري به کار مي آيد حتما آن را بيان کنيد.

6- درس گرفتن از تصميمات اشتباه يکديگر.
با توجه به نکاتي که گفتيم پرواضح است که نمي توان مرد يا زن را در زندگي تنها تصميم گيرنده دانست، چه بسا که اگر يک نفر همه تصميمات را بگيرد خسته شده و فرد ديگر نيز احساس بي مصرفي بکند. در بعضي از زندگي هاي زناشويي مرد و در بعضي ديگر اين زن است که بيشتر تصميمات را مي گيرد، اما بايد گفت که زندگي زناشويي اي موفق است که در آن دو طرف با هم تصيم بگيرند و با مشورت يکديگر زندگي را پيش ببرند و در تصميم گيري ها تقسيم کار کند. به طور کلي مي توان گفت زن ها در امور داخل خانه، مهماني ها، فرزندان و دخل و خرج و... زندگي توانايي بيشتري دارند و مردها در تصميم گيري هاي کاري، روابط خانواده و تغيير خانه و... توانايي بيشتري دارند. اما بايد گفت که اين موارد در همه زوج ها صدق نمي کنند و همسران خود بايد توانايي هايشان را بيابند و طبق آن به تقسيم وظيفه تصميم گيري بپردازند.

منبع : چهار ديواري

زن وشوهر هاي صميمي
4 روش براي ابراز صميميت

http://img.tebyan.net/big/1388/02/16...2492555193.jpg


چرا معمولاً تمايل داريم که تمام احساسات قلبي، و افکارذهــني خود را با کسي که عميقاً به او اهميت مي دهيم و دوستش مي داريم، در ميان بگذاريم؟ چـرا دوسـت داريم کـه صميمت خود را تا آخرين حد، نسبت به اين افراد ابراز کنيم؟
مي دانـيـد چـرا؟ اين امر جزء پرسش هايي بوده که من به شخصه، تا کنون بارها و بارها از خودم سوال کرده ام.
من احساس مي کنم که تمام اين واکنش ها را تنها به اين خاطر انجام مي دهيم، چرا که دوست داريم طرف مقابل نيز يک چنين کارهايي را در قبال ما انجام دهد؛ براي اينکه در اعماق قلب خود عشق، عاطفه، و مهرباني آنها را طلب مي کنيم به همين دليل از اعماق وجود خود به آنها عشق مي ورزيم. هر کسي دوست دارد که مورد عشق و علاقه و احترام ديگران قرار بگيرد! و من احساس مي کنم که هيچ اشکالي وجود ندارد که در ازاي عشق ورزيدن به ديگري انتظار دريافت عشق داشته باشيم.

چرا هيچ راه ثابت شده و قطعي در اين زمينه وجود ندارد ؟
به اين دليل که عشق در شکل ها و فرم هاي مختلفي بروز مي کند ، تمام انسان ها با يکديگر متفاوت هستند، عشق را به طرق مختلف ابراز کرده و دريافت مي دارند ، هيچ کس نمي تواند به طور کامل کليه روش هاي عشق ورزي را فرا بگيرد، به همين دليل هيچ کارشناس کارکشته اي در اين زمينه وجود ندارد؛ اما به هر حال همه ما در زندگي روزمره خود انواع جديد آن را تجربه مي کنيم. پس مي توان گفت که تک تک ما به نوعي جزء دانش آموزان کلاس عشق به شمار مي رويم.

آشکار ساختن احساسات؟؟
ابراز صميمت تنها به گفتگو و برقراري رابطه با همسرتان باز مي گردد، به گونه اي که با صداقت کامل احساسات خود را با او در ميان بگذاريد و هيچ گاه قضاوت اشتباهي در مورد شريک زندگي خود نکنيد. لازم به ذکر است که احساسات هم مي توانند خوب باشند هم مي توانند بد باشند، مي توانند سازنده و يا ناسالم باشند، اما همانند چاقو که هم مي توان از آن در آشپزي استفاده کرد و هم مي توان با آن آدم کشت، بايد در مسير مناسب از آنها بهره گرفت. به عبارت ديگر، روشي که شما از طريق آن احساسات خود را به نمايش گذاشته و آنها را به طرف مقابل انتقال مي دهيد، جزء مواردي است که از اهميت بسيار بالايي برخوردار مي باشد.
روش درست اين است که شريک زندگيتان نه تنها معني کلمه هايي را که به زبان مي آوريد، متوجه مي شود، بلکه با اين روش او معناي چيزهايي که در ذهن داريد اما به زبان نمي آوريد را نيز از روي حرکات بدن و حالات صورتتان متوجه مي شود.

بنابراين ابراز صميميت در بيان احساسات، افکار، عقايد، ايده ها، ترس ها، اميدها و آرزوها خلاصه مي شود. با اين روش خود واقعي مان را به کسي که برايش ارزش و اهميت بسيار زيادي قائل هستيم، نشان مي دهيم. مي توانيد از اينجا شروع کنيد:

شيوه اول : صادقانه در کنار هم بنشينيد و در مورد موضوعات مختلفي که هر يک دوست دارد در مورد آن کمي آشکار تر صحبت کند ، مانند: احساسات، افکار، ترس ها و غيره با هم به گفتگو بپردازيد. اگر مي خواهيد در نهايت به نتيجه دلخواه برسيد، هر دو طرف بايد در بحث شرکت فعال داشته باشند.


http://img.tebyan.net/big/1387/04/52...2722994227.jpg

شيوه دوم : به هم قول بدهيد که ديگر از اين به بعد زمانيکه مي خواستيد در مورد مسائل مختلف صحبت کنيد هيچ يک از طرفين قضاوت نسنجيده اي در مورد طرف مقابل از خود ابراز نکند. به عبارت ديگر هيچ کس حق ندارد به ديگري بگويد که احساسات و ترس هاي تو در مورد مسائل مختلف مزخرف و احمقانه است. بلکه با روي خوش بايد آنها را بپذيرد. اگر شما

دائما بخواهيد شريکتان را قضاوت کنيد ، آنوفقت طرف مقابل سرخورده شده و ترجيح مي دهد که احساساتش را با شما در ميان نگذارد و نهايتا به هيچ کجا نمي رسيد و در همان موقعيت اوليه باقي خواهيد ماند.

شيوه سوم : فکر مي کنم آسان ترين جايي که مي توان بحث را شروع کرد، صحبت کردن در مورد آمال و آرزوهاي ذهني است. شما صحبت کردن با هر کسي را مي توانيد با بيان آرزوهايتان شروع کنيد ، فقط کافي است جايي را براي شروع پيدا کنيد. دقت داشته باشيد که اين امر نيازمند گذشت زمان و اندکي تلاش مي باشد، پس دست به دست هم دهيد و يکديگر را آماده کنيد. گاهي اوقات اتفاق مي افتد که شريکتان ساکت مي ماند و ترجيح مي دهد که چيزي به زبان نياورد، اما شما صبور باشيد، موقعيت هايي هستند که در آن افراد ترجيح مي دهند در مورد موضوع مشخصي در آن زمان مشخص، صحبت نکنند اما با گذشت زمان خودشان با روي باز از قضيه استقبال کرده و در مورد آن با شما به گفتگو مي نشينند.

شيوه چهارم : در عين حال بايد هميشه به خاطر داشته باشيد که ما احساسات خود را تنها با کساني در ميان مي گذاريم که ما را احمق تصور نمي کنند و در حين گفتگو ، احساس آرامش به ما مي دهند. براي صحبت کردن، بايد محيط آرامي را به وجود آوريد که شريکتان در آن احساس راحتي کند و بدون هيچ محدوديتي بتواند به احساسات شما گوش دهد و عواطف خودش را نيز با شما در ميان بگذارد و در عين حال از انجام چنين کاري لذت ببرد. مراقب رفتار و حرکات دست و بدن خود باشيد! به راحتي مي توان دريافت که چه زمان طرف مقابل به شما گوش نمي دهد و به احساساتتان توجهي ندارد.

منبع : پرسمان

هیچ وقت منو نمی فهمی!

http://img.tebyan.net/big/1388/06/17...1145177135.jpg

تحقیقات نشان می دهد که داشتن ارتباط خوب بین همسران روابط را ارتقا می بخشد ، همچنین صمیمیت ، اعتماد و حمایت بین طرفین را نیز بیشتر می کند. عکس این مسئله نیز صادق است، یعنی ارتباط بد ، صمیمیت را از بین برده، عدم اعتماد و اطمینان ایجاد می کند و حتی موجب تحقیر و اهانت بین دو طرف می شود.
اختلاف نظر در هر زندگی زناشویی اجتناب ناپذیر است و بهترین کار این است که روشی داشته باشیم که انتهای این اختلاف نظر به جاهای باریک نکشد.راه های زیر برای رسیدن به این مقصود به شما کمک می کند.

1) اجتناب از دعوا بطور کل: بجای صحبت کردن در مورد مشکلات در یک جو آرام و توام با احترام برخی افراد سعی می کنند هیچ چیز در مورد مشکلات و دلیل ناراحتی خود به طرف مقابل نگویند و بعد آن را یکباره بصورت عصبانیتی وحشتناک بیرون می دهند. این به نظر راهی کم استرس تر می آید، که بخواهید بطور کل از بحث و مشاجره دوری کنید، اما معمولا استرس بیشتری برای هر دو طرف ایجاد می کند چون با آن انفجار عصبانیت، تنش، خشم و مشاجره بیشتری بین دو نفر ایجاد خواهد شد. پس بهتر اینست که به راحتی و با آرامش خاطر درمورد مشکلات خود با هم بحث کنید.
انکار مسئولیت استرس را در کوتاه زمان کمتر می کند اما در طولانی مدت موجب بروز مشکلات بسیاری خواهد شد.



2) حالت دفاعی گرفتن: بعضی ها بجای اینکه گله و شکایت های همسرشان را با دیدی منتقدانه و با میل شخصی مورد توجه قرار دهند و نقطه نظرات او را درک کنند، سعی می کنند هرگونه اشتباه و خطای خود را انکار کنند و به هیچ طریق زیر بار نمی روند که ممکن است خودشان موجب بروز مشکل شده باشند. شاید به نظر برسد که انکار مسئولیت استرس را در کوتاه زمان کمتر می کند اما در طولانی مدت موجب بروز مشکلات بسیاری خواهد شد.

3) تعمیم افراطی: بعضی ها وقتی اتفاقی می افتد که چندان به مذاقشان خوش نیست با آن را عمومیت می دهند. هیچ وقت جملات خود را با «تو همیشه....» یا «تو هیچ وقت...» مثل «تو همیشه دیر میای خونه» یا «تو هیچوقت کارایی که من دوست دارم را انجام نمیدی» شروع نکنید. کمی مکث کنید، فکر کنید و ببینید آیا این جمله ها واقعا صحت دارد. همچنین هیچ وقت با پیش کشیدن مشکلات قدیمی سعی نکنید که مشاجره را بدتر کنید.


http://img.tebyan.net/big/1388/06/13...2129916131.jpg


4) حق داشتن: اگر بخواهید فکر کنید که برای هر کاری روش درست و روش غلط وجود دارد، و روش شما همیشه درست است، رابطه تان خراب خواهد شد. هرگز نخواهید که طرفتان هم مثل شما به قضایا نگاه کند و اگر دیدگاه آنها متفاوت بود، جنگ و جدال راه نیندازید. همیشه به دنبال مصالحه باشید و یادتان باشد که هیچوقت یک روش درست یا غلط محض وجود ندارد و ممکن است هر دو نقطه نظر کاملا صحیح باشند.
اگر بخواهید فکر کنید که برای هر کاری روش درست و روش غلط وجود دارد، و روش شما همیشه درست است، رابطه تان خراب خواهد شد.


5) روانکاوی: بعضی ها بجای اینکه در مورد افکار و احساسات طرف مقابلشان سوال کنند، فکر می کنند که می دانند که طرفشان به چه چیز فکر می کند یا در مورد یک مسئله خاص چه احساسی دارد و معمولا هم این تفسیرها منفی است. مثلا وقتی طرفشان دیر سر قرار می آیند، پیش خودشان فکر می کنند که برای او اهمیت ندارند. این کار دشمنی و سو»تفاوم بین دو طرف ایجاد می کند.

6) گوش ندادن: بعضی افراد بجای اینکه خوب به حرف های طرف مقابل شان گوش کنند و حرف های او را درک کنند، موقعی که طرفشان مشغول صحبت کردن است، حرف او را قطع می کنند، چشمانشان را اینطرف و آنطرف می گردانند یا به آنچه خودشان می خواهند در جواب بگویند فکر می کنند. اینکار باعث می شود نتوانید به خوبی از نقطه نظرات طرف مقابلتان مطلع شوید. هیچ وقت اهمیت گوش دادن به حرف های همدیگر را دست کم نگیرید.

با مذاکره ی درست و به هنگام قبل از اینکه رابطه ای به کلی تخریب شود ، می توان از طلاق های عاطفی که این روزها زیاد شده،جلو گیری کرد.

منبع: روزنامه ابتکار

بازسازی یك همسرایده آل

http://img.tebyan.net/big/1388/05/18...6316268252.jpg



یک گفتگوی خانوادگی-روانی با دکتر محمد مهدی قاسمی روان پزشک:
اگر شما با همسری ازدواج کنید که علاقمند به تفریح دایمی با دوستانش باشد و اهل کار و زندگی نباشد و به قول معروف، خانواده دوست نباشد و خلاصه، با معیارهای شما سازگار نباشد؛ چگونه می خواهید او را تغییر بدهید؟ برای پاسخ این سوال به سراغ دکتر محمد مهدی قاسمی، روان پزشک، رفته ایم تا حرف های ایشان را در این خصوص بشنویم.

- خیلی از همسران دلشان می خواهد که گاهی در بعضی موارد ، شریک زندگی شان را اصلاح کنند.آیا این کار امکان پذیر است؟
ببینید، شاید خیلی اوقات ما نتوانیم اشتباهات یکدیگر را در زندگی اصلاح کنیم اما می توانیم همسرمان را آن گونه که هست، بپذیریم و از سنجیدن او با ملاک های خودمان بپرهیزیم. ضمن این که ممکن است عادت همسر شما خطا نباشد و صرفاً علاقه مفرط به چیزی باشد؛ مثلاً او علاقه مند به ورزش و تماشای تلویزیون است و شما علاقه مند به او ! وقتی همسرتان را آن گونه که هست بپذیرید بارهای اضافی از دوش تان بر داشته می شود و این امر به او این امکان را می دهد که خودش باشد و در صورت لزوم، این خود را توسعه بدهد و متعادل شود و این، همان چیزی است که شما می خواهید؛ یعنی بگو مگوها به حداقل می رسد و باعث آرامش شما می شود. فراموش نکنید که هر همسرخوبی در کارها و عکس العمل هایش به صبوری و تامل نیاز دارد. ابرها از جلوی خورشید حرکت می کنند. فقط باید صبر کرد. اگر فعالیت را بپذیرید و تحمل کنید، ابرها از جلوی خورشید خواهند رفت و قادر خواهید بود رنگین کمانی زیبا ببینید.
یکی از قوی ترین احساس هایی که مردان دارند ، احساس مهم بودن است. اگر مردان احساس کنند که به عنوان مردی پر شور و قوی هستند ، این سبب می شود احساس تاثیر مثبت بر زندگی دیگران در آنها تقویت شود که یکی از ارزشمندترین احساس هایی است که هر کس می تواند داشته باشد.




- توجه به خصوصیات همسرمان چه قدر می تواند به زندگی مان آرامش ببخشد؟
یکی از قوی ترین احساس هایی که مردان دارند ، احساس مهم بودن است. اگر مردان احساس کنند که به عنوان مردی پر شور و قوی هستند ، این سبب می شود احساس تاثیر مثبت بر زندگی دیگران در آنها تقویت شود که یکی از ارزشمندترین احساس هایی است که هر کس می تواند داشته باشد؛ لذتی که شادی بیشتر، رفاه بشتر یا دانش بیشتر را به زندگی خانوادگی وارد می سازد و به عبارت دیگر، به خاطر وجود این حس، کیفیت زندگی خانواده شما بالا می رود. برعکس، احساس بی کفایتی و تاثیر گذاری منفی بر دیگران، احساس وحشتناک و ناخوشایندی است. همسر شما باید بداند در دنیا برای شما از هر کس مهم تر است و شما باید این خصوصیات مثبت را در او ببینید و بر زبان بیاورید. گوته، شاعر و نویسنده آلمانی می گوید: «اگر با مردی همان گونه که هست، رفتار کنید، او همان گونه باقی خواهد ماند اما اگر با وی به نحوی رفتار کنید که باید باشد و می تواند باشد، او مردی بهتر و بزرگ تر خواهد شد.»


http://img.tebyan.net/big/1388/02/16...4721112578.jpg

- آقایان چگونه می توانند همسر خود را بشناسند و تکریم کنند؟
آقایان باید همسر خود را که دارای ویژگی های زنانه است، بزرگ بدارند و با بر زبان آوردن خصوصیات مثبت وی، او را امیدوارتر و با نشاط تر کنند.او را برای همه کارهایی که می کند و عقایدی که دارد و به خاطر ویژگی های جسمی اش تحسین کنند و احساس شادمانی را در زندگی تجربه نمایند.



- چه طور می توانیم به دنیای درون همسرمان نزدیک تر شویم؟
ببینید؛ ویژگی های روانی و شخصیتی زن و مرد متفاوت است و هرگز نباید بر اساس ویژگی هایی که در خود و جنس خود می بینید ، جنس مخالف را بسنجید و انتظار داشته باشید که از لحاظ روانی کاملاً با او هماهنگ باشید. اگر به این شیوه اصرار بورزید، به شخصیت طرف مقابل تان ضربه زده و موجب آسیب روانی او می شوید. ویژگی های مخصوص او را بپذیرید و در برخی ابعاد، خودتان را با وی هماهنگ سازید. مردان به دلیل شرایط ویژه اجتماعی، معمولاً بیشتر از زنان دچار تنیدگی می شوند زیرا در نظام خانواده ایرانی، مسوولیت اداره خانواده در ابعاد مختلف از جمله اقتصاد آن، بر عهده مرد است. مردان در جامعه متحمل سختی ها و فشارهایی می شوند که آستانه تحریک پذیری و پرخاشگری آنها را پایین می آورد. علاوه بر این وضعیت هورمونی خاص مردان، زمینه بروز برخی رفتارها از جمله برتری طلبی و پرخاشگری را در آنها فراهم می کند. زن باید این واقعیت روان شناختی همسرش را درک کرده، آن را بپذیرید و به نحوی تعدیل کند. از این طریق می توان مسوولیت حمایت روانی از او را در مقابله با مشکلات ایفا نمود و همین توجه به ویژگی های درونی همسر به سازگاری با او و تداوم زندگی شاد و با نشاط کمک می کند.
خطاب های ملاطفت آمیز و دل ربا، روح و جسم را نوازش داده و در ایجاد مهرورزی و تقویت ارتباط نقش به سزایی دارد و همسرتان را تحت تاثیر قرار می دهد.



- تکریم همسر به چه روش هایی باید صورت بگیرد؟
گفتن سخنان عاطفی و کلمات دلنشین و خطاب های شایسته و محبت آمیز قطعاً همسرتان را جذب می کند و دردلش نوعی احساس محبت ایجاد می کند. خطاب های ملاطفت آمیز و دل ربا، روح و جسم را نوازش داده و در ایجاد مهرورزی و تقویت ارتباط نقش به سزایی دارد و همسرتان را تحت تاثیر قرار می دهد.بعضی از عبارت ها آن قدر زیبا است که هرگز تا آخر عمر فراموش نمی شود. در آیات قرآن کریم، خداوند انسان را از خطاب های زشت نهی فرموده و به مسلمانان یادآور می شود که یکدیگر را با نام نیک صدا بزنید و از کاربرد کلمات اهانت آمیز به شدت دوری کنید. بر اساس این راهکار قرآنی برای تقویت ارتباط و پراکندگی شادی در خانه، در همه حال باید همسر خود را با تکریم شخصیت صدا بزنید و در نهایت ادب و احترام یکدیگر را مخاطب قرار دهید و اینها از جاذبه ها و ظرافت های ارتباط با محبت می باشد. در خبر است که رسول خدا (ص) سه چیز را عامل تقویت محبت و دوستی در خانواده می دانند: در هنگام ملاقات با خوش رویی و چهره ای گشاده بر خورد کنید و برای نشستن وی جا باز کنید و با بهترین نامی که او دوست دارد، صدایش بزنید.» از حضرت فاطمه (س) نیز نقل است که: «بهترین شما کسی است که در برخورد با مردم نرم تر و مهربان تر باشد و همسرش را بیشتر تکریم کند.»

زندگي مشترک ، براي من و تو


راهکارهايي براي زندگي شيرين(4)
http://img.tebyan.net/big/1388/03/12...2114934179.jpg

در مقالات قبل 15 راهکار براي شيرين تر شدن زندگي زناشوي تان را بيان کرديم و در اين مقاله 5 راهکار ديگر را ارائه مي دهيم .
براي مطالعه ي مقاله ي قبل اينجا کليک کنيد.
1.در زندگي مشترک، کارها و تصميمات مشترک است.
زندگي بين دو نفر مشترک است، يعني دو نفر با هم سکان زندگي را عهده دار هستند. هيچ گاه شانه از زير بار مسئوليت خالي نکنيد و نگوييد اين کار به من ربطي ندارد! طنز معروفي ست که مي گويد: «خانه ي ملا نصرالدين آتش گرفت. به او گفتند: خانه ات آتش گرفته، گفت: کارها را تقسيم کرده ايم و کار خانه مربوط به زنم مي باشد! آري! زندگي، مشترک است و هر آنچه را مي خواهيد انجام دهيد، حتماً از نظر و ايده ي همديگر استفاده کنيد!
با هم مشورت داشته باشيد، چرا که پيامبر صلي الله عليه واله و سلم مي فرمايد: «هيچ کاري از مشورت بهتر نيست.» در اين ميان، نه تنها مشورت باعث بهتر شدن تصميم شما مي شود ، بلکه هر دو مسئول ايجاد آن هستيد و به آن علاقه داريد و فرزند شما نيز متوجه مي شود که پدر و مادرش همديگر را درک مي کنند و با هم صميمي هستند. از همه مهم تر اينکه، کسي در اين ميان ناراحت نيست. ولي اگر شما بدون مشورت بهترين چيزها را انتخاب کنيد و بخريد، شايد براي همسرتان خوشايند نباشد و با بي تفاوتي به شما بگويد که از اين کارتان راضي نيست.
زندگي مشترک بين دو نفر مشترک است و کارها و تصميمات هم بايد توسط دو نفر ايجاد گردد.



2. اصل «تقويت مثبت» را همواره رعايت کنيد.
به هر طريقي که مي توانيد ، از صفات خوب همسرتان تمجيد و تعريف کنيد! شايد عبارت «تقويت مثبت» را در روان شناسي شنيده باشيد. به اين معنا که اگر کار خوبي را تقويت کنيد ، تکرار مي گردد و اگر تقويت نکنيد ، فراموش مي شود. اگر به عنوان يک مرد وارد خانه مي شويد ، در حالي که همسر شما از صبح تا ظهر غذا درست کرده، لباس شسته و تمام کارهاي منزل را انجام داده، ولي برحسب اتفاق پاک کردن تلويزيون را فراموش کرده است؛ وقتي مي خواهيد اخبار گوش کنيد و انگشت خود را بر صفحه ي تلويزيون مي کشيد که پر از گرد و خاک است، چند رفتار مي توانيد از خود بروز دهيد:
1. بي تفاوت باشيد.
2. هشدار دهيد.
3. آن را پاک کنيد.
4. اعتراض نکنيد که اين چه وضعي ست.
در حالت اول، خود همسرتان متوجه مي شود و مشکلي هم پيش نمي آيد. در حالت سوم کمک او کرده ايد. ولي اگر اعتراض کنيد ، در ذهن او اين تصور پيش مي آيد که چرا شوهر من کارهاي خوب مرا نمي بيند و واقعاً ناراحت مي شود. لطف کنيد اگر از زحمات او تشکر نمي کنيد، لااقل نقطه ضعف هم نگيريد؛ به قول معروف: «اگر مرهم نمي گذاري، نمک هم مپاش!»
خانم ها هم همينطور .اگر همسرتان از صبح براي آسايش شما تلاش کرده است و شب که به خانه مي آيد مثلا خريد چيزي را فراموش مي کند ، بسيار ناسپاسي است اگر بخاطر فراموش کردن با او با ناراحتي صحبت کرده و تلاش هايش را نديده بگيريد.

3. به جيب خودتان نگاه کنيد ، نه جيب ديگران!
خداوند مي فرمايد: «اگر انساني را خيلي دوست داشته باشم، نعمت قناعت را به او مي دهم.» آيا مي دانيد چند درصد از خانواده هاي ما، خود را اسير تجملات کرده اند و به دنبال آن مي دوند؟ امسال يک وسيله مي خرند و سال ديگر از مُد مي افتد، دوباره سال ديگر... و هر سال همين طور، چه بسا خانواده يي با زجر و بدبختي و با حقوق ماهيانه ي اندک، خودش را ملزم مي کند که فلان چيز را بخرد ، چون خواهرش خريده است! مگر مجبور هستيد که همسرتان را آن قدر زجر دهيد که ديگران بگويند: «فلاني مبل هايش جديد است!» حالا اگر همه تعريف کردند و بي خود شما را بالا بالا بردند ، چه تأثيري برايتان دارد؟ مگر آنکه واقعاً کمبود داشته باشيد و بخواهيد با مبل، ماشين و غيره، آن کمبودهاي خود را برطرف نماييد و گرنه متناسب با درآمد خود خرج کنيد. البته اگر درآمد بالاست، اشکال ندارد. ولي منظور اين است که برخي خانواده ها با قسط و قرض و وام، مي خواهند خود نمايي کنند. مثل دامادي که عروسي مجلل راه انداخته و تا پنج سال بدهي آن را پس مي دهد! مطمئن باشيد هرکاري بکنيد، مردم برايتان حرف دارند! پس به دهان مردم نگاه نکنيد، ببينيد جيب شوهرتان چه مي گويد و بعد تصميم بگيريد.

http://img.tebyan.net/big/1388/03/15...2169117240.jpg

4. هديه دادن در مناسبت هاي خاص را فراموش نکنيد.
در زندگي، موقعيت هايي وجود دارد که بهترين بهانه براي ابراز دوستي وثابت کردن عواطف است. مناسبت هاي خاص، مثل: سالگرد ازدواج، سالگرد تولد، روز زن و مسافرت هاي مهم را حتماً به ياد داشته باشيد و در اين مناسبت هاي غافلگيرانه، هديه يي در خورِ

همسرتان تهيه کنيد تا به عنوان يک پل ارتباط عاطفي بين شما باشد و خاطرات شيرين زندگي تان را زنده کرده و باعث برانگيختن حس احترام گردد. گل خريدن و هديه دادن، بهانه يي ست براي بيان اين حقيقت که تو را دوست دارم و براي من ارزش داري! به طوري که پيامبر بزرگوار مي فرمايند:
«به يکديگر هديه دهيد تا محبت ميانتان افزون گردد و کينه هاتان از ميان برود.»
همچنين مي فرمايند:
«هديه رزقي ست که خدا مي فرستد.»
هديه يي که مي خريد، اولاً در شأن و منزلت همسرتان بوده، مورد علاقه او باشد، و همچنين باعث ولخرجي نشود. در اندازه يي باشد که سال هاي بعد نيز تکرار گردد و هيچ وقت بعد از تقديم آن بازگو نشود.




5. مقايسه با ديگران ممنوع!
هر فردي براي خود شخصيت و رفتار منحصر به فرد خودش را دارد و اين شخصيت محصول وراثت و محيط مي باشد. شما نمي توانيد به دليل اينکه از اين شخصيتت خوشتان نمي آيد ، آن را مورد تحقير و سرزنش قرار دهيد و يا بدون اينکه به عواقب رفتار خود آگاه باشيد، به مقايسه و تبعيض روي آوريد. خداوند هر انساني را با ويژگي هاي خاص خودش، زيبا خلق کرده است. همچنان که براي يک مرد بسيار ناخوشايند است که همسرش او را با ديگران مقايسه نمايد. مثلاً فلاني خانه و ماشين دارد و تو نداري. اينها در شخصيت مرد تأثير منفي و شکست مردانگي را ايجاد مي کند. مگر اينکه شما بخواهيد، باعث رشد همسرتان شويد و به اين منظور علت موفقيت ديگران را بررسي کنيد. اين اشکال ندارد ولي تصور کنيد يک خانم ناآگاه در مقابل فرزند يا اقوامش دايم مي گويد: «مرد من، مديريت ندارد، عقل ندارد، سواد ندارد و ...!» اين حرف ها مرد را در اکثر مواقع دروني مي کند و در اين صورت، يا از درون منفجر مي شود يا اينکه آن قدر مي گويد که دست به انتقام مي زند و يا اصلاً بي خيال شده و مي گويد: «بگو بگو تا خسته شوي!» در هر حال شما که قصد آباد کردن داشتيد، از ريشه ويران کرده ايد! پس هيچ وقت در مقابل بچه ها، همسرتان را با ديگران مقايسه نکنيد و باعث تحقير همديگر نشويد.

منبع : بر گرفته از کتاب زندگي شيرين مي شود اگر...
نويسنده :دکتر حسنعلي ميرزا بيگي