مهرگان خانوم ممنون, از خوندن خاطرات شما خیلی لذت می برم .

کلاس زبان برای من هم خیلی لذت بخش بود, پر از شیطنت و پر حرفی و خنده, کلا خیلی خوش می گذشت! ولی چون مربوط به سال های خیلی دور گذشته هست انگار کم کم دارن پاک می شن ...

اما یه چیزی یادم اومد!

سرکلاس وقتی معلممون سوال می پرسید, همیشه یکی از دوستان اگه نزدیک من نشسته بود می پرسید که جواب چی می شه , برای یه سوالی, همه کلاس متوجه شدن که دوستمون از من پرسید و من نمی دونم چرا با بی دقتی و بدون فکر بهش جواب دادم, ایشون هم جواب رو تحویل معلم خیلی سخت گیرمون دادن و با عکس العمل خیلی تند ایشون که جواب خیلی غلطه مواجه شدن!! و بدتر از اون کلاس به خاطر نگاه ها به سمت من و خنده همه دو دقیقه تعطیل شد!!

نقل قول:

حالا خانم اجازه ؟ من دفتر كيتابامو نياوردم .

خدایی بچه ها ناز نیستن وقتی ازت چیزی میخوان یا سوال میپرسن؟
:)

مرسی از توجه تون مریم گیان و کا کورش

من یه بار پام شکسته بود اول دبیرستان بودم، با این وجود کلاس زبان هم رفتم (موقع مبارزه تکواندو برای مسابقه پام شکست!) بعد معلممون گفت که خب تعریف کن (به انگلیسی) که چطور شده که پات اینطور شده؟
منم با کلی آب و تاب گفتم!
yeah, i was fighting in the competition, my competitor was a gauch girl and i tried a lot to knock her out!
بعد با هیجان بیشتری گفتم:
suddenly he hugged me! ...

کلاس رفت رو هوا
معلممون گفت:
what a strong lady you are!

واقعا بعضی وقتا ضمایر he و she رو که میخوای حواست باشه به جای هم استفاده نکنی، دقیقا مرتکب اشتباه میشی!

برای من هم پیش می اومد که he و she رو اشتباه استفاده کنم.
در این مورد سر کلاس زبان عمومی دانشگاه که ترم دوم داشتم هم یه اتفاق بامزه افتاد.
استاد زبان عمومی خیلی شوخ طبع و با ذوق بودن, که من هم خیلی دوستشون داشتم و هر جلسه با شوق تمام ردیف اول می نشستم. اما سطح کلاس چندان بالا نبود, به همین خاطر استاد سعی داشت به ساده ترین شکل ممکن و با طنز مطالب خیلی ابتدایی رو تدریس کنه. شاید عجیب به نظر برسه که استاد بخواد در مورد تفاوت he و she صحبت کنه, ولی ایشون این کارو می کرد. در این مورد برای کاربرد he گفتن که این برای مرد هست و با حرکت دست برای نشون دادن سبیل و کلفت کردن صداشون گفتن مرد, mustache .. که به نظر من خیلی بامزه اومد و با صدای خیلی بلند، ها ها ها ، خندیدم!! ولی یهو متوجه شدم که انگار موضوع برای هیچکس خنده دار نبوده , کلاس کاملا در سکوت فرو رفته و استاد داره به من نگاه می کنه, بعد از چند ثانیه صدای خنده دوستان هم بلند شد..

کوروش خیلی بامزه بودی!

بعضی معلم های نازنین طرح های جالبی رو همیشه توی آستین دارن برای درس دادن .. یادمه موقع درس دادن یک ساختار ویژه شرطی، میگفت تکرار کنید:


« if had pp, would have pp»

مریم جان خیلی جالب بود، قشنگ توصیف کردی خنده مان گرفت! :21:

حق با شماست مهرگان, بعضی از معلم ها با ایده های خوبشون تاثیر زیادی روی یادگیری و حتی زندگی شاگرداشون دارن.

یکی از معلم های کلاس زبان به من گفتش که پیشرفتت خوبه ولی برای بهتر شدن خوبه که یه دوست انگلیسی زبان هم داشته باشی!! من قبول داشتم ولی با خودم فکر کردم که چطور می تونم یه دوست انگلیسی زبان پیدا کنم! هرچند که پیدا کردن چنین دوستی در اینترنت چندان دور از ذهن نبود ولی یه کم از حوصله و روحیه من خارج بود.
اما خیلی جالبه که بیشتر از یک هفته نگذشته بود که بدون هیچ تلاشی یه دوست انگلیسی زبان منو پیدا کرد!! و طبق نظر معلمم تاثیر زیادی روی یادگیری من داشت.
چون اون وقت تقریبا تازه شروع کردم, خیلی سخت بود که همیشه برای یه گفتگوی روزمره و بدون پیش زمینه آماده باشم. برای همین تمام روز یه مداد و کاغذ همراهم بود که لغات و جملاتی که فکر می کردم احتمالا ازشون استفاده کنم رو یادداشت می کردم. یا لغات جدیدی که ایشون می گفت رو حتما نگه می داشتم که فراموش نکنم. همیشه ذهنم درگیر یه گفتگوی احتمالی بود.
خلاصه دوستی که پیدا کردم با حوصله تحمل کرد ضعف من در زبان رو و علاوه بر پیشرفتم در زبان, یه دوست خیلی خوب هم داشتم که بعد از چندین سال هنوز هم حال هم رو می پرسیم و دلتنگ می شیم برای اون وقتا! و اطمینان دارم اگه معلمم تشویقم نکرده بود این همه تلاش نمی کردم!!

چقدر جالب مریم خانوم من خودم این راهو امتحان کردم! میدونید اونوقتا که اینترنت دایل آپ بود و با منم دبیرستانی بودم اینقدر ذوق داشتم که با کسی که انگلیسیش از من بهتر باشه دوست بشم ... خیلی سعی کردم .. یادش بخیر! حضوری که دیدمتون تعریف میکنم ;)

اما یه مشکلی دارم با بچه ها :( اگه کمکم کنید ممنون میشم :)

با بچه های کوچولو که 7 تا 9 ساله ان و من سر کلاسشون Observerم. معلمشون بهشون میگه بگید: Children میگن "چولدرن!" یا مثلا: Thanks میگن"تانکس"!

نمیدونم چیکار کنم اگه منم با همچین مشکلی روبرو بشم. یا دلیل اینه که قبلا تلفظ اشتباهی رو شنیدن و توی ذهنشون مانگار شده یا اینکه واقعا معلم بد تلفظ میکنه!
آخه منم با همین طفل معصوما سر و کار خواهم داشت :5: دوستشون دارم.

البته یه راهی به ذهنم رسید اونم این بودش که اینا کلمه یا جمله رو به صورت بخش بخش از آخر به اول تکرار کنن. مثلا برای یاد دادن: What's your name? این راه خیلی موثر بود. چون بچه های کوچولو که میدونید، حافظه کوتاه مدت دارن! خیلی بامزه ن در این مورد خدایی :) اول گفتم بگید: Name بعد بگید Your بعد بگید Your name و همین طور... اما وقتی پاشونو میکنن تو یه کفش و هرچی دوست دارن میگن کلافه کننده ن!

Any ideas?!

تبریک می گم مهرگان عزیز(good for you!). تجربه خیلی خوبی کسب می کنی و بعد که خودت شروع به کار کنی خیلی بیشتر لذت می بری.

من در موردی که گفتی تجربه زیادی ندارم و این موضوع فقط مختص بچه ها نیست, ولی فکر می کنم به این علت اشتباهشون رو اصلاح نمی کنن که اصلا متوجه اشتباه بودنش نیستند! شاید اگه بدونن که دارن اشتباه تلفظ می کنن سعی کنن درستش رو یاد بگیرن.
یکی از راه های که دیدم معلما استفاده می کنن اینه که از بچه ها بخوان هرکدوم جداگانه لغت رو تلفظ کنن, شاید اینجوری هر کس بهتر صدای خودش و دیگران رو بشنوه و موثر باشه. البته نمی دونم کار درستیه یا نه چون به هر حال روحیه بچه ها و جو کلاس هم باید در نظر گرفت.
و اینکه شنیدن می تونه خیلی موثر باشه, شاید ایده بدی نباشه که در موقعیت های مختلف از اون کلمه و یا جمله بیشتر استفاده کنی که تعداد دفعات که می شنونن در فواصل طولانی تر بیشتر باشه.