http://www.jamejamonline.ir/Media/im...0867605558.jpg
كيومرث ملك مطيعي ساعاتي پيش به دليل بيماري گوارشي در بيمارستان شريعتي تهران درگذشت.


به گزارش فارس، زنده ياد كيومرث ملك مطيعي يكي از هنرمندان پيشكسوت در عرصه تلويزيون ، تئاتر و سينما ساعت 14:50 امروز به علت بيماري در بيمارستان شريعتي تهران درگذشت.
بنا بر اين گزارش ، يكي از كاركنان بيمارستان شريعتي ضمن تائيد خبر فوق گفت: زنده ياد مطيعي به دليل سابقه مشكلات گوارشي مدتي در اين بيمارستان بستري شده بود.
كيومرث ملك مطيعي ساكن كرج بود و سال ها در زمينه هنرهاي نمايشي فعاليت كرده است.
كيومرث ملك مطيعي سال 1315 در بندرانزلي متولد شد. بازي در تئاتر را از سال 1330 در رشت و بازي در سينما را از سال 1350 شروع به كار كرد.
اين هنرمند با چندين هنرمند پيشكسوت ديگر معاصر بوده و از ميان آثاري كه در آنها ايفاي نقش كرده، مي‌توان به گل بارون (1388)، پسر آدم، دختر حوا (1387)، پوست موز (1387)، صبح روز هفتم (1387)، كلانتري غيرانتفاعي (1387)، خروس جنگي (تلخ و شيرين) (1386) و قاعده بازي (1385) اشاره كرد.
عروس فراري (1383)، فردا روز ديگري است (1374)، الو!الو! من جوجوام (1373)، ديدار (1373)، آواي دريا (1369)، ترن (1366)، جنگلبان (1366)، سرزمين آرزوها (1366)، بگذار زندگي كنم (1365)، معما (1365)، مهماني خصوصي (1365)، تفنگ شكسته (1364) و راه دوم (1363) از ديگر آثاري است كه ملك مطيعي در آنها ايفاي نقش كرده است.

ویژگی به یاد ماندنی ملک مطیعی

«... درگذشت». در این جای خالی می‌توان نام‌های مختلفی را قرار داد. حداقل در این یك هفته از مرحوم «رضا كرم رضایی» گرفته تا مرحوم «محمود بنفشه خواه» و این آخری «كیومرث ملك مطیعی»، هر سه در جنبه‌های مختلفی با هم اشتراك دارند. به این فهرست می‌توان نام‌هایی مانند: پروین سلیمانی، نیكو خردمند و.... را هم اضافه كرد كه سال گذشته از میان هنرمندان رفتند و حالا جای خالی آنها در نقش‌های مختلف حس می‌شود.

كیومرث ملك‌مطیعی كه سال ۱۳۱۵ در بندر انزلی به دنیا آمده بود، حالا آخرین نفری است كه در نخستین ماه بهار سال ۱۳۸۹ با زندگی خداحافظی می‌كند و رفتن را به ماندن ترجیح می‌دهد. ملك‌مطیعی كه سال ۱۳۱۵ در بندر انزلی به دنیا آمده بود، فعالیت‌های تئاتری‌اش را از سال ۱۳۳۰ و در شهر رشت آغاز كرد و سال ۱۳۵۰ وارد سینما شد و نقش‌آفرینی در این عرصه را تجربه كرد.

ملك‌مطیعی از آن دست بازیگرانی بود كه در سینمای ایران هیچ‌گاه برای نقش اول و دوم انتخاب نمی‌شوند.

اغلب آنها بازیگران خاص مجموعه‌های تلویزیونی هستند و شانس حضور آنها نیز بستگی به این مساله دارد كه تا چه اندازه یك دستیار كارگردان، هنگام «تقسیم» نقش‌های یك سریال به یاد این چهره‌های پیشكسوت بیفتد و از آنها برای ایفای نقشی چند روزه و چند جلسه‌ای دعوت كند. اما ملك‌مطیعی مثل خیلی‌های دیگر با هنر بازیگری‌اش همین نقش‌های فرعی را به نقش‌هایی ماندگار برای مخاطب تبدیل می‌كرد. «كیومرث ملك مطیعی» و هم نسلان او افرادی هستند كه به قول معروف «آرد‌ها را بیخته و الك‌هایشان را آویخته‌اند». آنها نه مانند برخی از بازیگران برای حضور در محافل به محافظ و همراه نیاز دارند و نه از ترس امضاء دادن و شناسایی توسط علاقه‌مندان از عینك دودی و اتومبیل شخصی استفاده می‌كنند. آنچنان گرم و صمیمی هستند كه دیدن آنها در موقعیتی مانند: خیابان، نانوایی، داخل اتومبیل و... و گفتگویی چند كلمه‌ای با آنها می‌تواند روز خوب و خوشی را برای شما رقم بزند.

این بازیگران توانایی‌های خاص خود را دارند كه اگر از طرف كارگردانی به درستی كشف شود و فرصت بروز و ظهور پیدا كند، می‌تواند اوقات خوشی را برای مخاطب به همراه آورد. همچنان كه امروز وقتی به این بازیگر فكر می‌كنیم، ناخودآگاه به یاد نقش «غلام ششلول بند» در سریال زیر آسمان شهر می‌افتیم.

ویژگی به یاد ماندنی ملك مطیعی، ایفای نقش‌هایی با ته لهجه شمالی بود. ته لهجه‌ای كه به آن شخصیت هویتی اصیل و تا حدودی روستایی می‌داد و همین مساله بود كه لبخند به لب مخاطب می‌نشاند و گاه از عصبانیت‌های او در فیلم یا سریال، مخاطب به خنده می‌افتاد. یادش به خیر

منبع: http://www.aftab.ir